اقتصاد و دور نهایی مذاکرات هسته‌ای

البته بدیهی است که در صورت به نتیجه رسیدن مذاکرات وین، اقتصاد ایران نیز نفسی براحتی می‌کشد و شاخص‌های آن بخصوص مشارکت و امنیت اقتصادی و سرمایه‌گذاری به نحو چشمگیری بهبود خواهد یافت.

اما این‌که دست روی دست بگذاریم و افق اقتصاد کشور را به سرنوشت این مذاکرات موکول کنیم، گل به خودی است و اتفاقا این نوع نگاه و اقدام دست مذاکره‌کنندگان را نیز خالی خواهد کرد.

چرا که وقتی طرف غربی می‌بیند برنامه‌های اصلاحی اقتصاد ایران و بخصوص اقتصاد مقاومتی بی‌اعتنا به روند مذاکرات در حال اجراست و هر روز جزئیات و برنامه‌های اجرایی جدیدی در خصوص آن اعلام می‌شود، در می‌یابد که چندان نمی‌تواند از اقتصاد به عنوان اهرم فشار در مذاکرات استفاده کرده و خواسته‌های خود را به بهانه آن تحمیل کند.

شاید افزایش این جو سنگین نگاه مدیران اقتصادی به مذاکرات بود که رهبر معظم انقلاب را بر آن داشت که در حاشیه بازدید از نمایشگاه هوا و فضای سپاه در یکشنبه هفته جاری، بصراحت از «مدیران» گلایه کنند که پیام «ما می‌توانیم» را درک نکرده و نباید رفع نیازمندی‌های کشور و برخی مسائل همچون تحریم‌ها به مذاکره گره زده شود.

این چنین است که باید ازدستگاه‌های اقتصادی مسئول در امر اقتصاد مقاومتی خواست اتفاقا در کوران مذاکرات، برنامه اجرایی و دارای قید زمان‌بندی خود را که قبلا وعده داده‌اند رونمایی کرده و تحرک و تلاش جدیدی در پیاده‌سازی اقتصاد مقاومتی را کلید بزنند؛ تحرکی که ظاهرا قدری فروکش کرده است.

بدیهی است این برنامه هیچ‌گونه وابستگی به نتیجه مذاکرات نخواهد داشت، اما اعلام قاطع اجرای آن همزمان با این مذاکرات سرنوشت ساز، دارای پیام اقتصادی بخصوصی است که از بی‌نیازی اقتصادی ایران به این مذاکرات سخن می‌گوید.

قطعا پیام روشن این تلاش، تهران تا وین را درخواهد نوردید و ثمرات فراوانی در پی دارد.

سید علی دوستی موسوی - دبیر گروه اقتصاد