سلاح های بیولوژیک ونحوه عملکرد آنها

جام جم آنلاین: تکثیر سلاح بیولوژِک مشکل جدی است که احتمال وقوع یک بیوتروریسم جدی را افزایش می دهد و تهدید مخربی برای سلامت انسان ها در سراسر جهان تلقی می شود.

کد خبر: ۶۶۷۰۸

علیرغم مخالفت گسترده ، با پیشرفت سریع علم و تکنولوژِی این تهدید رو به افزایش است.
گرچه تصمیم گیران سیاسی و سرویس ها ی پزشکی باید آماده درمان قربانیان احتمالی این تهدید در آیند ه باشند ، مانند هر جنبه دیگری که به سلامت بشر مربوط می شود ، پیشگیری بهتر از درمان است.
تسلیحات بیولوژیک مواد سمی هستند که توسط ارگانیسم های بیماریزا (معمولا میکرب ها) تولید می شوند و یا بطور سنتتیک ساخته شده و برای تداخل با فرآیندهای بیولوژِک بدن میزبان بکار گرفته می شوند.
عملکرد این مواد ، کشتن یا ناتوان سازی میزبان است. از سلاح های بیولوژیک می توان برای هدف قرار دادن ارگانیسم های زنده مانند انسان ، حیوانات یا گیاهان استفاده کرد.
همچنین برای آلوده سازی مواد غیر زنده مانند هوا ، آب و خاک نیز کاربرد دارند.
تنوعی از میکروارگانیسم ها وجود دارند که از آنها بعنوان سلاح بیولوژِک استفاده می شود.
معمولا عواملی مورد استفاده قرار می گیرند که بسیار سمی بوده ، براحتی قابل دستیابی باشند ، تولید آنها کم هزینه بوده ، به شکل آئروسول (ذرات معلق در هوا) در آمده ، براحتی از شخصی به شخص دیگر منتقل شده و یا آنکه هیچ واکسن شناخته شده ای نداشته باشند.
از ارگانیسم ها ی بیولوژیک که بعنوان سلاح بیولوژِک بکار می روند ، می توان به باکتری عامل سیاه زخم (آنتراکس) ، باکتری عامل بوتولیسم ، باکتری ایجاد کننده قانقاریای گازی ، سم پروتئینی ری سین ، و آبله انسانی اشاره کرد.
در این میان آنتراکس و آبله انسانی دو عامل بسیار بالقوه در ایجاد صدمات هستند.
هردوی آنها کشنده اند ، هردو قابل انتقال از طریق آئروسول ها هستند و به اینصورت پایدارند و از بین نمی روند ، و جمعیت زیادی را بدین طریق آلوده می کنند.
تشخیص اولیه احتمالا با تاخیر صورت می گیرد و بالاخره اینکه واکسن های این دو بیماری محدود است.
واکسن سیاه زخم در سال 1970 مجازو برای کسانیکه در معرض تماس با عمل بیماری قرار داشته اند بکار گرفته شده است.
ارتش ایالات متحده اخیرا واکسینه کردن سربازان خود را آغاز کرده است اما دسترسی به واکسن برای استفاده عمومی محدود است.
برای پراکندن این عوامل بیماریزا آنها را در هوا اسپری می کنند و یا در یک بمب قرار داده و با ا نفجا رآن ، عامل بیولوژِک رها می شود. که البته در این روش احتمال تخریب میکرب بواسطه انفجار نیز وجود دارد.
.علیرغم مخالفت گسترده ، با پیشرفت سریع علم و تکنولوژِ ی این تهدید رو به افزایش است.
گرچه تصمیم گیران سیاسی و سرویس ها ی پزشکی باید آماده درمان قربانیان احتمالی این تهدید در آینده باشند ، مانند هر جنبه دیگری که به سلامت بشر مربوط می شود ، پیشگیری بهتر از درمان است.
در واقع پاتوژن های بیولوژِک مورد استفاده در تسلیحات شناخته شده هستند بنابراین باید آماده پاسخ مناسب بود . گرچه فهرست عوامل بالقوه در این خصوص طولانی است اما تعدادی از پاتوژن ها بنظر می رسد با مرگ و میر بالا ، ایجاد وحشت عمومی و صدمه اقتصادی عظیم می توانند حداکثر تاثیر را در فلج کردن یک شهر بزرگ یا ناحیه ای از کشور داشته باشند.
بیماری های قدیمی مانند سیاه زخم ، آبله و طاعون در راس این فهرست قرار دارند.
بعلاوه دیگر عوامل مانند توکسین بوتولیسم ، ویورس های تب خونریزی دهنده و تولارمی توانائی اعمال همین تاثیر را دارند.
بسیاری پاتوژن های دیگر نیز می توانند باعث بیماری و مرگ شوند بنابراین باید سیستم نظارت و قابلیت آزمایشگاهی مناسب برای تشخیص دیگر پاتوژن ها نیز در اختیار داشت و بهداشت عموم و توانائی های پزشکی برای پاسخ به لیست کوتاه اما بسیار خطرناک پاتوژنهای بیولوژیک که بعنوان سلاح بیولوژِیک استفاده می شوند را افزایش داد.