توهم از نوع ریاضی

نکته مهم دیگر در حاشیه سازی ریاض را در مواضع این کشور در قبال جمهوری اسلامی ایران می توان دید. در حالی جمهوری اسلامی تاکید دارد که توافق با 1+5 به منزله دوری ایران از همسایگان نیست اما ریاض با فضاسازی رسانه‌ای به دنبال تهدید نشان دادن این توافقات و بیان خواسته‌هایی غیر اصولی است.

آنها در کنار ادعای تهدید بودن این توافقات برای امنیت منطقه،ادعاهایی نظیر لزوم حضور شورای همکاری خلیج فارس در مذاکرات را نیز مطرح کرده‌اند چنانکه ترکی فیصل رئیس سابق امنیت عربستان خواستار تبدیل 1+5 به 2+5 شده‌ و چنان ادعا کرده است که این امر برای امنیت منطقه ضروری است. البته وی به این امر اشاره نکرده است که شورای همکاری خلیج فارسی که با 6 عضو پس از 30 سال نتوانسته به پول واحد و حل اختلافات درونی بپردازد چگونه می‌خواهد نماینده‌ای مشترک در گروه 1+5 داشته باشد.

کارنامه شورای همکاری خلیج فارس از یک سو نشانگر عمق اختلافات گسترده میان این کشورها است بگونه‌ای که آنها در طول حیات این شورا نتوانسته‌اند به توافقی دست یابند و نشست‌های آنها صرفاً برای گرفتن عکس یادگاری بوده است.

آنها حتی طرح عضویت مراکش و اردن را نیز نتوانستند اجرا کنند و همچنان با همان نگاه 6 کشوری به حیات خود ادامه می‌دهند. از سوی دیگر شورای همکاری خلیج فارس در باب مهمترین تحولات منطقه از جمله حمایت از فلسطین کارکردی نداشته و خواسته و یا ناخواسته به مهره غرب برای نابودی حقوق فلسطینی‌ها مبدل شده است.

حال این سوال مطرح است شورایی که خود را مطیع غرب می‌داند  و ریاست آن نیز با قطر و عربستانی است که در تحولات منطقه منفی ترین نقش را ایفا کرده‌اند،چگونه می تواند به جمع مذاکرات ایران و 1+5 اضافه شود.

بر این اساس می توان گفت که ادعای ترکی فیصل بیش از هر چیز نوعی توهم از نوع ریاضی بوده که برای استمرار بحران سازی در منطقه‌ای مطرح شده است و پشتوانه عملی برای آن وجود ندارد.

اگر ریاض واقعاً به دنبال ثبات در منطقه و مقابله با مسئله هسته‌ای است به جای درخواست برای حضور در 1+5 باید درخواست تشکیل ساختاری بین المللی برای خلع سلاح هسته‌ای رژیم صهیونیستی به عنوان اصلی ترین تهدید امنیتی منطقه را مطرح سازد نه آنکه به هوچی گری در قبال ایرانی بپردازد که جهان به صلح آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای آن اذعان دارد.

قاسم غفوری-جام جم آنلاین