به سبلان و «سرعین» بیایید‌

شنب‌غازان کنار جاده سنتو است، جاده‌ای که ایران را به اروپا وصل می‌کند. ما هم دقیقا کنار جاده سنتو زندگی می‌کردیم و تمام ماشین‌هایی که از شهرهای مختلف ایران مثل تهران ، بوشهر ، کرمان ، زنجان و... بار می‌زدند، همه از این جاده رد می‌شدند و به سمت ترکیه و اروپا می‌رفتند. در این محله بارها ‌‌برایمان پیش می‌آمد که ماشین‌هایی با پلاک خارجی می‌دیدیم. ما همیشه آرزو می‌کردیم ‌یک روز سوار یکی از این ماشین‌های خارجی بشویم و با آن به اروپا سفر کنیم. این رویا تا سال‌ها با ما همراه بود.

صحبتم را درباره شنب‌‌غازان با عبارتی تمام کنم که در اینجا موسیقیدان‌ها و هنرمندان زیادی پرورش یافته‌اند و از این جهت همیشه به زادگاهم افتخار می‌کنم و دوست دارم ‌بسیار زیاد درباره آن بگویم.

من اهل سفر رفتن هستم و به اقتضای کارم هم، بسیار ‌در ایران و البته خارج از ایران به سفر رفته‌ام. شاید بیش از 90 درصد قسمت‌های مختلف ایران را دیده باشم، البته بجز سیستان و بلوچستان و خراسان جنوبی. در سفرهای خارجی‌ام حتی به اروپاگردی و کاناداگردی هم مشغول بوده‌ام.

برای هموطنانم برای انتخاب مقصد سفر پیشنهاد می‌کنم به دامنه‌های سبلان بروند. آبگرم‌های سرعین واقعا دیدنی است و خدا این آبگرم‌های بهشتی را در زمین قرار داده است تا ما لذتش را ببریم، هرچند کسی هم قدرش را نمی‌داند. دیدن این آبگرم‌ها را بویژه در فصل زمستان که از میزان سفرها کاسته می‌شود و مردم به دلیل سرمای هوا کمتر به سفر می‌روند به همه پیشنهاد می‌کنم. دیدن صحنه‌ای که شما در آبگرم سرعین هستید و آب زیر پایتان می‌جوشد، ولی در بالای سرتان برف می‌بارد، بسیار دیدنی است.

کندوان تبریز هم به نظرم جایی دیدنی است. در میانه هم اولین ساختمان خشتی دو طبقه دنیا قرار دارد. ساختمانی خشتی که هنوز هم پابرجاست و جای دیدن و صحبت دارد. دیدن بعضی از این اولین‌های جهان که هنوز هم باقی مانده‌اند، جالب است.

من فقط از آذربایجان گفتم ... زیرا دوست دارم همه به آذربایجان بیایند و این شهر زیبا را ببینند. باور کنید هر کس به اردبیل و سرعین بیاید دیگر دوست نخواهد داشت به بسیاری از شهرهای اروپا و آمریکا که تعریفش را زیاد شنیده است، برود. زیبایی‌های این منطقه از کشور آنقدر زیاد است که کسی نباید به دلیل دور بودن مسافتش اینجا را جزو اولویت‌های سفرش قرار ندهد.

در میان سفرهایم تجربه‌های متعدد و خاصی از مناطق مختلف ایران داشته‌ام. مثلا یکی دو بار برای موسیقی نواحی به کرمان رفتم. دوستان هم ما را به کویر بردند و کویر را هم دیدم. ولی بیش از کویر، از مناطق کوهستانی سرسبز لذت می‌‌برم. روحیه‌ام با دیدن درخت و کوه سازگارتر است.

برای انتخاب نوع وسیله سفرهایم محدودیت خاصی ندارم. معمولا سفرهای خارجی را با هواپیما می‌روم و سفرهای داخلی را با هواپیما، قطار، اتوبوس و خودروی شخصی. سفر با قطار را بسیار دوست دارم. بویژه صدای حرکت قطار روی ریل‌ها برایم جذابیت زیادی دارد. حتی گاهی این صدا را ضبط می‌کنم. به نظرم در نوع خودش موسیقی بی‌نظیری است و گاهی برایم الهام‌بخش. یک بار هم از فرانسه با قطار به آلمان رفتم. آن تجربه هنوز هم در ذهنم زنده مانده است.

برای محل اقامتم خودم را به سختی نمی‌اندازم. حتی گاهی در چادر هم می‌خوابم. البته خوابیدن در چادر پیشنهاد دخترم است. او در عکس‌ها دیده که بعضی در چادر می‌خوابند به ما هم دستور داد که چادر بخریم. ما هم خریدیم و در شمال یا حتی بعضی از قسمت‌های تبریز چادر را نصب می‌کنیم و در آن می‌مانیم.

شاید بعضی اشکال بگیرند به این کار یا آن را بی‌کلاسی بدانند. به نظر من که کار خیلی با کلاسی هم هست. کسی که در چادر خوابیده در خیابان که نخوابیده است. چادرزنی و اقامت کوتاه‌مدت در آن از بزرگانمان به ما رسیده است.

تاکنون دیده‌اید که در بعضی فیلم‌ها با لحنی خاص می‌گویند: اینجا اتراق می‌کنیم.

آنها هم در چادرهایشان اتراق می‌کنند. کار قشنگی است. علاوه بر این‌که چادر برای سفر و اقامت در شهرهایی که هتل یا سرپناه مناسب ندارند، وسیله خوبی برای استراحت و محافظت از باران و باد و گرد و خاک است. ‌/ ضمیمه چمدان