شعر نو در موسیقی ایرانی

عنوان این آلبوم که از نخستین قطعه آن برآمده ، «محاق» است که بر 3 شب آخر ماه قمری که در آن ماه باریک شده و روشنی‌اش پنهان و به آخر می‌رسد، دلالت می‌کند. «محاق» اثری است به سبک موسیقی ملی ایرانی که برای اجرای ارکستر سمفونیک، گروه کر و آواز، به همراهی برخی از سازهای سنتی نوشته شده است. در این مجموعه، اشعار شاعران معاصر ایران چون سهراب سپهری، احمدرضا احمدی، بیژن جلالی و احمد شاملو دکلمه و خوانده می‌شود.

احمدرضا احمدی و صبا کامکار دکلمه این اشعار را به عهده دارند و امید نیک‌بین آنها را می‌خواند که اجرای مناسب آنان توانسته پل ارتباطی مناسبی میان شنونده و مفاهیم و معانی نهفته در اشعار برقرار سازد. «محاق» سروده احمد شاملو «و پیامی‌ در راه» از سهراب سپهری، «شما که خواب مرا به کوچه بردید» و «هزار دوزخ» از احمدرضا احمدی و«راز ابدیت» سروده بیژن جلالی قطعات شکل دهنده این آلبوم هستند.

«محاق» با دکلمه احمدرضا احمدی و آواز امید نیک‌بین شروع مناسبی برای این آلبوم است که با «و پیامی‌ در راه» پی گرفته می‌شود. نقش ملودی در این نوع قطعات و استفاده مشترک از سازهای کلاسیک غربی و سنتی ایرانی بسیار حائز اهمیت است که کامکار بخوبی از عهده آن بر آمده است. همچنین شناخت و درک شعر و چگونگی درآوردن کلام در موسیقی را هم نباید فراموش کرد که از این بابت هم این 2 قطعه بی‌نقص هستند. این ملودی‌های دلنشین با همراهی دکلمه احمدرضا احمدی و آواز امید نیک‌بین و صبا کامکار، زیبا و تاثیرگذار است. قطعه سوم از این آلبوم با عنوان «شما که خواب مرا به کوچه بردید» نیز بسیار خوب اجرا شده است که متاسفانه در ادامه با این قدرت ادامه پیدا نمی‌کند و در «هزار دوزخ» و «راز ابدیت» دچار افت می‌شود.

هوشنگ کامکار که در عرصه موسیقی ملی ایران زیاد کار کرده و آلبوم «گلستانه» او روی اشعار سهراب سپهری و با آواز شهرام ناظری ماندگار شده است، اینجا نیز با به کارگیری علم موسیقی جهانی، جاری کردن کلام در فرهنگ موسیقایی ایران و همراهی با سازهای ایرانی موفقیت خود را ادامه داده است. او در این آلبوم با ترکیب موسیقی غربی و ایرانی، توانسته ربع پرده‌های موسیقی دستگاهی را به کار گیرد و اثری هماهنگ را پدید آورد.