پرچمدار ستاره‌های سیاه

غنا در یکی از دراماتیک‌ترین مسابقات این جام در حالی بعد از تساوی یک ـ یک با اروگوئه در ضربات پنالتی تسلیم این رقیب اهل آمریکای جنوبی خود شد و از صحنه پیکارها حذف گردید که در دقیقه 120 یعنی آخرین دقیقه وقت اضافی، صاحب یک ضربه پنالتی شد، اما اساموا ژیان بهترین بازیکن غنا که در دو دیدار قبلی تیمش پنالتی‌هایی حساس و سرنوشت‌ساز را به ثمر رسانده بود، این بار ضربه‌اش را هدر داد تا کار به ضربات پنالتی کشیده شود. در این ضربات غنا 2 ـ 4 مغلوب و واپسین آفریقایی باقیمانده در جام نیز حاشیه‌نشین شد. با این وجود اپیا حرف‌های زیادی برای گفتن درباره غنا و ‌ تحسین این تیم سختکوش دارد: «حتی در سخت‌ترین روزها و هنگامی که فشار روحی زیادی به عنوان تنها نماینده باقیمانده آفریقا در جام جهانی امسال به ما وارد می‌شد، باز هم خشم و عصبیت به جمع ما راهی نداشت و راحت و خونسرد بودیم. اگر به اردوی ما می‌آمدید، این را به عینه می‌دیدید و حس می‌کردید. این دستور کار ما بود؛ حفظ روحیه خوب و خوشبینی و امیدواری، همراه با مقدار زیادی خنده.

این دومین مرتبه متوالی بود که غنا به تنها تیم آفریقایی صعود‌کننده از مرحله اول تبدیل می‌شد. در سال 2006 غنا از گروهش بالا آمد، اما در همان مرحله نخست حذفی به برزیل باخت و حذف شد. امسال «ستاره‌های سیاه» بعد از صعود از گروه خود در نخستین مرحله حذفی آمریکا را حاشیه‌نشین و در وقت اضافی 1 ـ 2 بر این رقیب غلبه کردند. آنها در دومین بازی مرحله حذفی دچار سرنوشت مورد بحث در برابر تیم اروگوئه در روزی شدند که برد بیشتر حق این تیم به نظر می‌رسید تا تیم اسکار تابارز. امسال در تیم غنا نفراتی چون جان پانت سیل، جان منسا، آنتونی انان، کوین پرینس بواتنگ، آندره آیو و جاناتان منسا هم حضور داشتند و خوب هم کار کردند و اینچنین بود که ستاره‌‌های سیاه، غیبت «مایکل اسین» ستاره‌ نخست سال‌های اخیر خود و هافبک سرسخت باشگاه چلسی را که ماه‌هاست مصدوم است حس نکردند.

سیاست‌های‌رایه واچ، سرمربی غنا به واقع به قدری موثر بود که تیمش حتی نیازی به استفاده وسیع از سالی مونتاری هم حس نکرد. این هافبک چپ پا و اینترمیلانی غنا چون درگیری‌های متعددی با سرمربی و مشکلات انضباطی پرشماری داشت، در طول مسابقات چندان مورد استفاده این مربی قرار نگرفت.

فقط در بازی آخر که اختلافات دو طرف بعد از گفتگوی فیمابین تا حدی رفع شده بود، به میدان گسیل شد و یک گل هم زد. اما دیدار با اروگوئه فقط به خاطر نتیجه نهایی آن و شکستی که به یاران منسا تحمیل شد و وصف آن را در سطور قبلی آوردیم، در یادها مانده است.