از روخوانی تا بازیگری

او هم مثل خیلی از بچه‌هایی که بازی‌های کودکانه را واقعی می‌دانند در سن و سال کودکی، قهرمان و ضدقهرمان‌هایی برای خودش درست می‌کرد.

خودش می‌گوید: «در کودکی نقاشی می‌کردم و برای خودم شخصیت‌های مختلفی درست می‌کردم تا این‌که اولین بار پدرم من را به تماشای فیلم محمدرسول‌الله(ص)‌ برد که خیلی به آن علاقه داشتم. حالا دیگر قهرمان‌هایی داشتم که شمشیر به کمر می‌بستند و لبا‌س‌های بلند بر تن داشتند.»

از همان ابتدا به داستان، قصه‌گویی و نمایش علاقه داشت. بیشتر وقت‌ها جلوی آینه می‌ایستاد و کتاب تاریخ مدرسه‌شان را با صدای بلند می‌خواند. حالا دیگر کم‌کم معلم‌ها می‌دانستند که «دانش‌آموز حسینی» این کار را خوب بلد است و برای همین هرچه روخوانی بود به او می‌رسید. حسینی کارهای زیادی کرده است. خودش می‌گوید: «تازه مدرسه را تمام کرده بودم و خیلی طبیعی بود که به پول توجیبی‌ احتیاج داشتم. دیدم که باید کاری بکنم. هیچ ترسی هم نداشتم که سراغ کارهای مختلف بروم. خجالت نمی‌کشیدم. برای همین 2 سال در لاله‌زار و در یک طلاسازی کار کردم. مدتی هم مشاور املاک بودم. حتی رفتم آرایشگری یاد بگیرم تا بلکه بتوانم مغازه باز کنم. در این مدت در تیم نوجوانان پاس، فوتبال بازی کردم، اما تصادف کردم و پایم آسیب دید و فوتبال را کنار گذاشتم، اما هرچه فکر می‌کردم، می‌دیدم ته دلم از این کارها راضی نیستم، من به هنر علاقه داشتم.

*‌*‌*‌

برای نخستین‌بار شهاب حسینی با یک برنامه دوقسمتی به نام عذاب وجدان به کارگردانی بهروز مقدم پا به تلویزیون گذاشت. اجرای صحنه‌ای و زنده برنامه‌هایی به کارگردانی نادر سلیمانی و سپس آشنایی با کامران ملک‌مطیعی و بازیگری در رادیو و برنامه‌هایی مانند گلبانگ شادی در شبکه جوان، بتدریج حسینی را به سوی اجرا و مجری‌گری سوق داد. او برای حضور در برنامه اکسیژن تست داد و پذیرفته شد. حدود یک‌سال در برنامه‌های مختلف مثل آفتابگردان که از شبکه جام جم پخش می شد حضور داشت. به شکل جدی بازیگری را با سریال آموزشی خانواده محبوب در شبکه 2 آغاز کرد. پس از باران و پلیس جوان او را به بینندگان تلویزیون شناساند و بعد از آن در فیلم‌های رخساره، واکشن پنجم، محیا، حواله اتوبان، سوپراستار و ... و نهایتا در فیلم «درباره الی» بازی کرد.