رئیس‌جمهور درد ورزشی‌ها را بشنود

 یکی از رشته‌های مدال‌آور ما که با نبود امکانات و تجهیزات دست به گریبان است، رشته وزنه‌برداری است. وزنه‌برداری به تنهایی ۳۷ درصد مدال‌های طلای تاریخ ورزش ایران در المپیک و ۱۹ درصد مدال‌های طلای تاریخ ورزش ایران در بازی‌های آسیایی را به دست آورده است. اعداد قابل توجه هستند اما امکانات و تجهیزات این رشته، چیزی در حد فاجعه است. فقط کافیست دقایقی پای صحبت‌های سجاد انوشیروانی، رئیس فدراسیون وزنه‌برداری بنشینید. 

او می‌گوید به دلیل اهمیت رقابت‌های جهانی عربستان و بازی‌های آسیایی هانگژو سکوت کرده اما همین حرف‌ها هم قابل تامل است و عمق فاجعه را در ورزش ما نشان می‌دهد. انوشیروانی می‌گوید: «من نیامده‌ام پز بدهم که رئیس فدراسیون ایران هستم، من آمده‌ام تا کمک کنم. اما دلم به درد می‌آید وقتی می‌بینم هیچ برنامه اصولی و بنیادی در ورزش ما وجود ندارد. دم علی دبیر گرم، کشتی را نجات داده است. او از هر ظرفیتی هم استفاده کرده است. ما هم دنبال این کارها رفته‌ایم. مطمئن باشید یکی، دو سال دیگر همین کمپ وزنه‌برداری بهترین کمپ می‌شود. این انتظارها از ما وجود دارد اما حمایت‌ها کجاست؟»

فقر تجهیزات 

رشته وزنه‌برداری پرهزینه‌ترین رشته است. انوشیروانی با اشاره به این موضوع می‌گوید: «الان یک ورزشکار فوق سنگین این رشته در روز شاید ۲.۵ تا ۳ میلیون تومان هزینه‌اش باشد. چهار وعده غذا و سه اسکوپ پروتئین می‌خواهد. کسی می‌آید اینها را بررسی کند؟ ۳۰ تخته موجود در کمپ تیم‌های ملی وزنه‌برداری را ۲۰ سال کسی تعویض نکرده بودند. ما با رشته‌های دیگر فرق داریم. من برای این‌که یک وزنه‌بردار کفش داشته باشد باید  ۱۲  تا  ۱۳ میلیون هزینه کنم. یک تخته ۱۰ میلیون می‌شود و  یک هالتر و  صفحه هم ۳۰۰ میلیون هزینه در بردارد. برای راه‌اندازی یک سالن در شهرستان یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان پول نیاز داریم. درد ما یکی دو تا نیست. ۲۰ سال است که تیم‌های ملی ما هالتر و صفحه نو ندیده‌اند. اگر دیده‌اند به ما بگویید. الان فقط برای تزریق امکانات به استان‌ها به بودجه‌ای ۵۰ میلیاردی نیاز داریم. هر استان به ۷ تا ۸ ست میله و صفحه نیاز دارد. دردمان را به کجا بگوییم. اصلا ۲۰ میلیارد را خودمان می‌آوریم شما ۳۰ میلیارد به ما بدهید. کی می‌خواهند درد ما را بشنود؟ در شان وزنه‌برداری نیست که این وضعیت را داشته باشد.»

دریغ از یک خوابگاه استاندارد

یکی از مشکلات دیگر، نبود خوابگاه مناسب برای اردوهای بلند مدت تیم‌های ملی است. انوشیروانی با بیان این‌که این اردوها معمولا در تمام روزهای سال برقرار است و بخش زیادی از هزینه‌های فدراسیون را در برمی‌گیرد، می‌گوید: «ما برای یک اردو در شهرستان باید هتل چهار ستاره بگیریم. اتاق‌های همان هتل از شبی ۴میلیون شروع می‌شود. یک نقطه قابل اتکا به من نشان بدهید. یک خوابگاه که حداقل تمیز باشد و ورزشکار حرفه‌ای بتواند وارد آن فضا شود. برای همین مسابقات جهانی و بازی‌های آسیایی با کلی خواهش و تمنا هتل آکادمی را برای ملی‌پوشان گرفتیم. به ما می‌گویند چرا بچه‌های‌تان را اینجا می‌آورید‌، وقتی کمپ به آن بزرگی دارید.  اما همان کمپ برای مرمت و نوسازی نیاز به ۲۰میلیارد بودجه دارد. وزیر سابق آمد بازدید کرد و  بعد از کلی حساب و کتاب گفتند ۱۰ میلیارد برای بازسازی کمپ به وزنه‌برداری بدهید. آن پول کجاست؟ ما حتی به مجلس رفتیم. ۴۵میلیارد تومان برای وزنه‌برداری مصوب شد و برایمان این مبلغ را نوشتند. اما روز آخر این دستور گم و گور شد. صدای ما را چه کسی می‌شنود؟»

بودجه اندک

بحث آخر بحث بودجه است: «باورتان می‌شود بودجه سال قبل فدراسیون ۱۳ میلیارد تومان بود؟  همین الان می‌خواهیم برای رقابت‌های جهانی به عربستان برویم باید نزدیک ۱۰میلیارد تومان هزینه کنیم. در این شرایط من الان در حال جنگ هستم تا نهایت نسبت به سال قبل ۲۰درصد همین بودجه را افزایش دهیم! در حقیقت ریشه بودجه ورزش نسبت به سال قبل افزایش پیدا کرده است، اما سهم فدراسیون مدال‌آوری مثل وزنه‌برداری اندک است. فقط می‌گویند باید در المپیک مدال بیاورید. این حرف را می‌زنند، بعد موقع تخصیص بودجه، آن کار را هم می‌کنند. به جرات می‌گویم اگر امسال به فدراسیون وزنه‌برداری زیر ۴۰میلیارد بدهند این فدراسیون موفق نخواهد شد. اسپانسر آوردیم. خَیِر هم آورده‌ایم و داریم از هم ظرفیت‌ها بهره می‌بریم. دوستان اینها را نمی‌دانند. ولی چه کسی است که بنشیند و به ما بگوید ما اینها را به شما داده‌ایم و حالا از شما این را می‌خواهیم؟»

درخواست از رئیس جمهور

درخواست من از رئیس جمهور این است که در کنار سفرهای استانی سری هم به ورزشگاه آزادی بزند. اصلا جلسه‌ای گذاشته شود با حضور آقای رئیسی و تمامی قهرمانان ورزشی. من این درخواست را از حمید سجادی هم داشتم. گفتم رئیس جمهور این همه سفر استانی می‌رود اما بازدید از استادیوم آزادی واجب اوجبات است. رئیس جمهور، رئیس سازمان برنامه و بودجه و رئیس مجلس به این مکان بیایند و در جمع قهرمانان حاضر شوند تا هم درد ورزشکاران را بشنوند و هم فضاهای ورزشی ما را ببینند. اصلا خودتان بیایید امکانات ورزشی کشور ما را با کشورهایی نظیر عراق یا ترکمنستان مقایسه کنید. نمی‌گویم با چین! من شخصا وقتی فضاهای ورزشی کشور ترکمنستان را دیدم، باورم نشد. در نقطه مقابل در همین مازندران که قهرمانان زیادی در خود پرورش داده است، ببینید چه امکانات ورزشی وجود دارد. الان این دردهای ما را چه کسی می‌شنود؟ من شک ندارم اگر رئیس جمهور وضعیت موجود را ببیند و درد دل ورزشی‌ها را بشنود حتما اتفاقات خوبی رخ خواهد داد.  من می‌گویم در ورزش زیرساخت حرف اول را می‌زند. الان چرا کشتی نتیجه می‌گیرد؟ یک سال و نیم است که تیم‌های نوجوانان و جوانان کشتی بهترین امکانات را دارند. ما هم اگر در مسیر پیشرفت قرار داریم دلیل عمده‌اش این است خونمان را به شیشه گرفته‌ایم و با تامین هزینه‌‌ها، بهترین شرایط اردویی را برای ملی‌پوشان رده های سنی مختلف فراهم کرده‌ایم.