محبوب مثل چای

فراگیر بودن چای در جهان به قدری است که یک روز از تقویم را به‌نام «روز جهانی چای» نام‌گذاری کرده‌اند تا علاقه‌مندان به این نوشیدنی سبک هرساله در ۲۱ می ‌(۳۱ اردیبهشت) به اشکال مختلف وجود این گیاه ارزشمند را گرامی بدارند. چای در همه جا و همیشه در دسترس است گاهی به‌صورت فوری و در حین حرکت جرعه‌جرعه میل می‌شود و گاه به روش‌های سنتی و با مراسمی عالی آماده می‌گردد. انواع مختلفی برای انتخاب چای و نکات زیادی پشت این نوشیدنی محبوب وجود دارد که ممکن است بسیاری از آنها را ندانیم.

انواع چای
انواع مختلفی از چای مثل سیاه، سبز، سفید و اولانگ وجود دارد که همه آنها از یک گیاه به نام کاملیا سیننسیس تهیه می‌شود اما تفاوت چای‌ها در نحوه فرآوری پس از برداشت است. چای‌سیاه رایج‌ترین مصرف (حدود ۸۴ درصد از کل چای مصرفی در سراسر جهان) را دارد و همچنین بیشترین فرآوری روی آن انجام می‌شود. چای‌سبز که خواص درمانی بسیاری دارد در هیچ نوع فرآیند تخمیری قرار نمی‌گیرد. چای اولانگ فرآیندی مشابه چای‌سیاه را دنبال می‌کند، بااین‌حال، هر مرحله آن‌قدر طولانی نیست. چای‌سفید کمترین فرآوری را در بین انواع چای دارد. برگ‌های چای‌سفید که در اوایل فصل چیده و از برگ‌های جوان‌تر تهیه می‌شوند، معمولا قبل از آماده‌شدن برای بسته‌بندی، برای مدت کوتاهی زیر آفتاب قرار می‌گیرند.

دمی یا کیسه‌ای؟
یک جنگ دائمی بین مصرف‌کنندگان چای وجود دارد و آن انتخاب بین چای دمی و کیسه‌ای است. چای کیسه‌ای یا همان تی‌بگ در اوایل قرن بیستم در آمریکا اختراع شد. هرچند که دوستداران واقعی این نوشیدنی، چای کیسه‌ای را یک اختراع بزرگ نمی‌دانند و معتقدند کیفیت چای کیسه‌ای حتی اندکی هم به چای دم‌شده نزدیک نیست. طرفداران چای دمی معتقدند که حبس چای در کیسه به آن اجازه نمی‌دهد که برگ‌ها در حین دم‌شدن منبسط شوند و این باعث آزاد نشدن بیشتر ترکیباتی می‌شود که طعم و مزه اصیل چای در آنها قرار دارد اما از طرف دیگر طرفداران چای کیسه‌ای معتقدند که این اختراع سبب شده نوشیدنی محبوب‌شان در هر زمان و مکانی به‌راحتی در دسترس باشد و آنها را از دردسر قوری و تفاله‌ها راحت کند.

چای در ایران
تاریخچه دقیقی از زمان ورود چای به ایران در دسترس نیست. بسیاری معتقدند که ایرانیان از دیرباز قهوه‌خور بوده‌اند و قدمت ورود نوشیدنی چای به ایران را کمتر از ۲۰۰ سال می‌دانند اما در برخی آثار جهانگردان از وجود چایخانه‌هایی در قرن دوم میلادی در ایران صحبت شده که بزرگان و فرهیختگان در آن به معاشرت با یکدیگر می‌پرداختند. به‌هرحال آنچه مشخص است ورود چای با حمله مغول به ایران به‌صورت محدود آغاز شده است اما کشت رسمی چای
در ایران به سال ۱۳۱۴ ه.ق برمی‌گردد. گفته می‌شود محمدمیرزا کاشف‌السلطنه پس از بررسی درختچه چای در هند و مطالعه پیرامون این گیاه، لاهیجان در شمال ایران را برای کشتش مناسب دید و از آن زمان این شهر به‌عنوان مرکز اصلی کشت چای در ایران شناخته می‌شود اما اگر فکر می‌کنید ایرانیان خیلی چای‌خورند باید بدانید که سهم ما از مصرف کل جهان
به کمتر از ۵ درصد می‌رسد.

چند دانستنی جالب
برای تهیه نیم کیلو چای به ۲۰۰۰ برگ چای نیاز است.
درختان چای می‌توانند رشد طولی زیادی داشته باشند و اگر برگ‌های آن را نچینند، تا ۱۶ متر هم قد می‌کشند.
چای، رطوبت را جذب می‌کند و می‌توان از آن برای نگهداری اقلام و به‌عنوان رطوبت‌گیر مثلا لباس استفاده کرد.
آیس‌تی یا چای سرد در اوایل سال ۱۹۰۴ توسط یک تاجر چای انگلیسی به نام ریچارد بلچیندن اختراع شد. بزرگ‌ترین چالش در آن زمان یافتن و نگهداری خود یخ بود.
چای سبز با افزایش متابولیسم به کاهش وزن کمک می‌کند. مصرف دو سه فنجان چای سبز در روز سبب احساس سیری می‌شود.
در برخی فرهنگ‌ها کره را به چای اضافه می‌کنند. به‌عنوان‌مثال در هیمالیا اضافه‌کردن کره به چای غیرمعمول نیست. چون اعتقاد بر این است که چربی و نمک در آن ارتفاع بدن را بهتر هیدراته نگه‌می‌دارد.