همه چیز در مورد جراحی لاپاراسکوپی

لاپاراسکوپی روش درون‌بین و کم‌تهاجمی در جراحی محسوب می‌شود که به‌طور تقریبی از حدود 20 تا 30 سال پیش رایج شده و مورد استفاده وسیع قرار گرفته است. در روش جراحی باز یک برش بزرگ در پوست ایجاد می‌شود که ممکن است طول آن بین ده تا
15‌سانتی‌متر باشد، اما در روش جراحی لاپاراسکوپی از برش‌های بسیار کوچکی استفاده می‌شود که معمولا 12میلی‌متر هستند. جراحی لاپاراسکوپی گاهی با نام جراحی بسته نیز شناخته می‌شود. در این روش با استفاده از یک ابزار به نام لاپاروسکوپ، اندام‌های داخلی شکم را مورد بررسی قرار می‌دهند. لاپاروسکوپ یک لوله بلند و نازک بوده که دوربینی با وضوح بالا در قسمت جلوی آن قرار گرفته است. این وسیله از طریق برشی کوچک در دیواره شکم وارد بدن می‌شود. سپس دوربین تصاویر گرفته شده را به یک مانیتور ارسال می‌کند.
از جمله مزایا و برتری‌های این روش در مقایسه با عمل‌های باز قدیمی می‌توان درد کمتر بعد از عمل، بازگشت سریع به کار و فعالیت روزمره، طول مدت بستری بسیار کوتاه‌تر، امکان بررسی تمام حفره شکم، زیبایی ظاهری بهتر و اسکار (جای زخم) کمتر، حداقل رسیدن دستکاری داخل شکم و چسبندگی روده کمتر و احتمال کمتر فتق‌های جدار شکم نام برد که با توجه به موارد ذکر‌شده امروزه این نوع اعمال مورد استقبال بیشتری قرار گرفته است. این روش نیاز به مراکز مجهز و تجهیزات گران قیمت دارد. از عوارض عمل لاپاراسکوپی می‌توان تهوع خفیف و درد شانه و گردن
به علت وجود گاز داخل شکم و درد مختصر محل عبور وسایل از جدار شکم نام برد که البته این موارد محدود و گذرا هستند.
انجام لاپاراسکوپی در صورتی که به دست افراد کم‌تجربه و آموزش‌ندیده انجام شود خطرناک بوده و گاهی جان بیمار را به خطر می‌اندازد. امکان آسیب ناخواسته به عروق بزرگ و احشای شکم در این روش توسط افراد غیر‌مجرب وجود دارد که می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری داشته باشد. گرچه اعمال لاپاراسکوپی در دید اول گران‌تر از اعمال باز به نظر می‌رسد، ولی در واقع با احتساب طول بستری کوتاه‌تر و بازگشت سریع‌تر بیمار به کار و فعالیت و عوارض دراز‌مدت بسیار کمتر در نهایت به‌صرفه‌تر از عمل باز است.

دکتر شهاب شهابی

فلوشیپ جراحی لاپاراسکوپی