روایت سینمایی از آپارتمان‌نشینی

به گزارش جام‌جم، محمدحسین لطیفی، نویسنده، کارگردان و عضو هیأت انتخاب بخش سینمایی جشنواره فیلم شهر گفت: به نظرم همیشه در شهر سیاهی‌ها، سپیدی‌ها و امیدهایی وجود دارد، این خوب است که در فیلم‌هایمان گاهی سیاهی را نشان دهیم چرا که ما را آماده می‌کند تا اگر لکه تاریکی وجود دارد توسط همه اقشار جامعه دیده شود و به سمت اصلاح خود و جامعه حرکت کنیم. متاسفانه همیشه این سیاهی وجود داشته و در اکثر فیلم‌های ما نیز امید کمتری وجود دارد. در مورد فرهنگ زندگی در شهر نیز اگر فیلمی بخواهد در نظام شهر و شهرنشینی فرهنگسازی کند باید به روابط آدم‌های آن شهر بپردازد.
آدم‌ها وقتی در کنار هم قرار می‌گیرند باید چیزهای زیادی از حضور در کنار هم بفهمند. اخیرا هم همه آپارتمان‌نشین شده‌ایم و در مجموعه‌ها و شهرک‌های مختلف ده،‌15‌طبقه زندگی می‌کنیم. حضور این همه آدم کنار هم بعد از این همه سال هنوز هم نیاز به فرهنگسازی دارد.
او افزود: فیلمسازانی که در آثار خود به ارائه فرهنگ درست شهر و شهرنشینی در ابعاد مختلف می‌پردازند. قطعا در جشنواره فیلم شهر مورد توجه قرار می‌گیرند.
عموما جشنواره‌ها از جمله جشنواره فیلم شهر، برای این برگزار می‌شوند که بتوانند با نگرش‌شان، فیلمسازان را امیدوار کنند راهشان را ادامه دهند و اگر فیلمسازی کاری را درست انجام داده جشنواره می‌تواند آن فیلمساز را به سمتی هدایت کند که کارهای بهتر بسازد و به فرهنگ شهرنشینی در ابعاد مختلف کمک کند، ابعاد شهر و شهرنشینی هم بسیار
وسیع است.
امیدوارم جشنواره فیلم شهر به جایی برسد که بتواند سالانه برگزار شود و نه دوسالانه تا تاثیر بهتری داشته باشد.
کارگردان فیلم روز سوم با اشاره به جشنواره‌های معتبر جهانی که با نام یک شهر برگزار می‌شوند، ادامه داد: برخی جشنواره‌های معتبر جهانی هستند که به نام خود آن شهرهایی است که در آنها برگزار می‌شوند، مثل جشنواره‌های لوکارنو، کن، ونیز... که به دلیل این‌که بین‌المللی هستند معروف می‌شوند.
وقتی در ایران می‌خواهیم جشنواره‌ای را به صورت بین‌المللی برگزار کنیم (مانند جشنواره فیلم فجر) خودش مراحل طولانی دارد. ولی با این حال جای جشنواره فیلم تهران در میان جشنواره‌های ما خالی است.
اگر بخواهیم جشنواره‌ای با عنوان جشنواره فیلم تهران برگزار کنیم و آن را به صورت ملی برگزار باز هم ممکن است آن حس پایتخت را به ما القا کند، مگر این‌که بین‌المللی باشد.
البته باید یک جشنواره باشد، نه این‌که به‌صورت جداگانه از هم برگزار شود. می‌تواند روزی جشنواره‌ای به نام جشنواره بین‌المللی فیلم تهران برگزار شود تا از همه جای ایران و حتی جهان در آن فیلم‌ها به رقابت بپردازند.
این نویسنده درباره کیفیت آثار رسیده به جشنواره گفت: فیلم‌ها همان فیلم‌هایی بود که در طول سال و جشنواره فیلم فجر می‌بینیم و همان برآورد و برآیندی را داشت که در جشنواره فیلم فجر داشتیم. بنابراین فکر می‌کنیم تا رسیدن به مطلوب فاصله زیادی داریم. به قول امروزی‌ها تک ستاره هم داریم.
فیلم‌هایی را انتخاب کردیم که بتوانند در راستای فرهنگسازی، نظام شهر و شهرنشینی و دغدغه خود فیلمساز حرفی برای گفتن داشته باشند که البته در مرحله داوری، قطعا دوستان روی موضوعات تخصصی بیشتر صحبت خواهند کرد.
لطیفی با بیان این‌که باید به هر طریقی که ممکن است مشارکت مردم در جشنواره فیلم شهر افزایش پیدا کند، اضافه کرد: در این رویداد هنری و در دیدن آثار، مردم نیز باید دخیل باشند و حضورشان مهم است. نباید باری به هر جهت به آثار نگاه کنیم. می‌دانیم آثار این جشنواره با جشنواره فیلم فجر متفاوت است. مردم در جشنواره فجر در تلاشند فیلم‌هایی که هنوز اکران نشده را ببینند و برایش سر و دست می‌شکنند.
اینجا این‌گونه نیست و فیلم‌هایی حضور دارند که عموما اکران شده و گاهی برای اولین بار است.
برای این‌که به آنجا برسیم باید تلاش کنیم انگیزه‌هایی ایجاد کنیم تا بدون در نظر گرفتن بحث داوری، محفل‌های دیدن فیلم‌ قوی‌تر شود و جدی‌تر فیلم ببینیم.
هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم شهر 26‌تا‌31 تیرماه به دبیری هاشم میرزاخانی در پردیس سینمایی ملت برگزار می‌شود.