علل کاهش بینایی قبل از پیری

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از تبیان، با این حال بسیاری از مشکلات چشمی که منجر به کاهش دید می شوند، ممکن است به دلیلی غیر از افزایش سن بروز کنند و مربوط به میزان اهمیت ما به حفظ سلامت چشم، مبتلا بودن به بیماری و یا عادات زندگی ما باشند.

زل زدن به صفحات دیجیتالی در تمام روز

اغلب ما بیش از ۴۰۰ دقیقه در روز را صرف نگاه کردن به صفحه ی کامپیوتر، تبلت، تلفن همراه و یا لپ تاپ می کنیم. در تمام این مدت چشم ما در معرض خطر فشار چشم دیجیتالی یا DES می باشد و گروهی از مشکلات مانند تاری دید وخستگی چشم را به دنبال می آورد.

مشکل این جاست که در این مواقع کمتر از حد کافی پلک می زنیم که خود موجب سوزش و خشکی چشم هایمان می شود. بررسی ها نشان می دهد موقع استفاده از ابزارهای دیجیتال سرعت پلک زدن ما تا حدود ۷۰ درصد کاهش پیدا می کند. در عین حال خواندن یک متن دیجیتالی مستلزم کار سخت چشم می باشد، زیرا حروف دیجیتال از نقاط ریز تشکیل شده اند.

خوشبختانه علائم DES بعد از کم شدن میزان استفاده از ابزارهای این چنینی کاهش پیدا می کند و بهترین راه جلوگیری از ابتلا به چنین مشکلی، به کار گرفتن قاعده ی ۲۰-۲۰-۲۰ است. طبق این قانون شما باید بعد از هر بیست دقیقه نگاه کردن به نمایشگر دیجیتال، به مدت ۲۰ ثانیه به یک نقطه در فاصله ی ۲۰ فوتی (حدود ۶ متری) خودتان نگاه کنید. این کار به کاهش فشار وارده به چشم کمک زیادی می کند.

اگر شما احساس می کنید به مشکل بینایی دچار شده اید، بهتر است تحت معاینه ی یک چشم پزشک برای تأیید یا رد،دوربینی و آستیگماتیسم و یا نیاز به عینک یا لنز مخصوص قرار بگیرید.

استفاده ی طولانی مدت از لنزهای تماسی

استفاده ی طولانی مدت از لنزهای تماسی به معنی جذب کثیفی، گرد و خاک، مخاء پروتئین و مواد معدنی که از آن ها ساخته شده اند، توسط چشم است که علاوه بر آلوده کردن چشم ها به آن ها لطمه وارد می کند و موجب خشک شدننیز می شود.

یک راه آسان برای اینکه متوجه شوید که آیا لنز هایتان مشکلی دارند یا نه این است که آن ها را روی شیشه ی عینک تان قرار دهید. اگر دیدتان با عینک روشن تر شد، به احتمال زیاد لنزتان کثیف و آلوده است.

حتی اگر بدانید که لنزها مشکل آلودگی ندارند باز هم حداقل یک بار در روز آن ها را تمیز کنید و یا طبق دستورالعمل روی باکس لنزها، آن را جایگزین نمایید. اغلب لنزهایی که امروزه در بازار وجود دارند قابلیت جایگزینی روزانه، دو هفته ای یا ماهانه دارند. لنزهایی که قابلیت جایگزینی روزانه دارند امن ترین لنزها هستند.

خراشیدن قرنیه

قرنیه لایه نازک و شفافی است که در بخش جلویی کره ی چشم قرار دارد. خراش قرنیه ممکن است علائمی مانند تاری دید، قرمزی، یا احساس وجود شن و ماسه در چشم را ایجاد کند.

اگر احساس می کنید دچار خراش قرنیه شده اید با یک چشم پزشک ملاقات کنید. گاهی استفاده از لنز تماسی نیز می تواند خراش قرنیه ایجاد نماید. خراش جزئی معمولا در عرض چند روز بهبود پیدا می کند و ممکن است پزشک برایتان قطره انتی بیوتیک برای جلوگیری از عفونت و یا قطره ی استروئیدی برای کاهش التهاب و احتمال زخم، که ممکن است موجب تاری دائمی دید شود، تجویز نماید. اگر از لنز استفاده می کنید، بهتر است تا از قبل بهبودی از آن استفاده نکنید.

بارداری

تغییرات بصری، مانند تاری و دو بینی، در دوران بارداری شایع است. تغییرات هورمونی در این دوران موجب تغییرات مایع پشت قرنیه و در نتیجه تغییر شکل و ضخامت آن می شود و در نهایت ممکن است زن باردار دچار نزدیک بینی یا دوربینی موقتی شود. همچنین این گروه از زنان ممکن است از خشکی چشم و استفاده از لنزهای تماسی شکایت کنند.

مصرف آنتی هیستامین، داروهای فشار خون و ضد افسردگی

همه ی این داروها می تواند موجب خشکی چشم شود. کاهش تولید اشک و یا تغییر در ترکیب اشک که باعث تبخیر بسیار سریع آن می شود علت خشکی چشم در این مواقع است. شما ممکن است احساس کنید چیزی در چشم شما وجود دارد و یا تاری دید، درد، قرمزی و اشک ریزی زیاد را تجربه کنید.

با پزشک متخصص جهت درمان مشکل تان مشورت کنید. استفاده ازاشک مصنوعی و دوری از عواملی که خشکی چشم را بدتر می کنند مانند دود و باد به درمان کمک می کنند. افراد مبتلا به خشکی چشم در معرض بیشتر خطر آلودگی چشم و افت دائمی دید هستند.زنان به لطف تغییرات هورمونی ناشی از بارداری، قرص های ضد بارداری و درمان جایگزینی هورمونی، بیشتر مستعد ابتلا به خشکی چشم هستند. بیماری هایی مانند آرتریت روماتوئید و دیابت نیز خطر خشکی چشم را افزایش می دهند.

ابتلا به گلوکوم

این درست است که افراد مسن تر به طور کلی در معرض خطر بالاتری برای گلوکوم یا آب سیاه چشم هستند، اما همه ی افراد از نوزادان گرفته تا افراد صد ساله ممکن است به این بیماری دچار شوند. این بیماری زمانی رخ می دهد که تجمع مایعات اضافی در چشم باعث افزایش فشار داخلی چشم شده و موجب آسیب عصب بینایی (که حامل تصاویر از شبکیه به مغز هستند) می شود. این عصب که مانند کابل برق شامل سیم های متعدد است، در هنگام آسیب باعث ایجاد نقاط کور متعددی نیز می شود.

یک نکته ی فوق العاده ترسناک که درباره ی گلوکوم وجود دارد این است که این مشکل هیچ علامتی ندارد و زمانی متوجه آن خواهید شد که بخش قابل توجهی از بینایی خود را از دست داده اید. به همین دلیل گرفتن آزمون چشم به طور منظم بسیار مهم است.

افراد بین سنین ۱۸ تا ۶۰ باید چشم خود را حداقل هر دو سال بررسی کنند. بعد از ۶۰ سالگی این کار باید به طور سالانه انجام شود. آب سیاه قابل درمان نیست، اما اگر در اوایل متوجه بروز آن شوید، معمولا با قطره های دارویی که فشار را کاهش می دهند، می توان آن را کنترل کرد.