بازیگران را بر اساس قیافه انتخاب می‌کنند نه توانایی !

فیلم چند متر مکعب عشق، در جشنواره‌های داخلی و خارجی مطرح شد و مردم و منتقدان از آن استقبال کردند و تبدیل شد به یکی از آثار خوب سینمای ایران.فلاح در این فیلم نقش کوتاهی داشت اما دیده شد نه فقط به دلیل خوب بودن سوژه فیلم، بلکه بیشتر به دلیل بازی خوبی که مقابل دوربین به نمایش گذاشت.

فلاح از آن روزی که تصمیم گرفت بازیگر شود تا امروز که بازی‌هایش مورد توجه قرار گرفته و نظر آنهایی را که دنبال بازی‌‌های متفاوت هستند جلب می‌کند، راه دور و درازی را پشت سرگذاشته و به گفته خودش خیلی سختی دیده . او روی کلمه سختی تاکید می‌کند و می‌گوید:« مثل خیلی‌ها از همان دوره مدرسه و دانش‌آموزی به بازیگری علاقمند شدم اما زمانی که وارد هنرستان شدم، تئاتر برایم جدی شد.آنقدر جدی که برای تحصیل در دانشگاه، رشته تئاتر را انتخاب کردم و به تهران آمدم و بعد این رشته را تا مقطع فوق لیسانس ادامه دادم .همزمان با تحصیل در تئاتر هم فعال بودم و نقش‌های زیادی را بازی کردم اما واقعیت این است به اندازه‌ای که زحمت کشیده و سختی دیده‌ام به حقم در بازیگری نرسیده‌ام.هیچ تهیه‌کننده و کارگردانی در زمان انتخاب بازیگر برایش مهم نیست که بازیگر مورد نظرش برای نقش‌ اول چقدر حرفه‌ای و کاربلد است.برای او فقط چهره و قیافه مهم است نه توانایی.برای همین است که در کشور ما سوپراستارها فقط نان قیافه و ظاهرشان را می‌خورند نه توانمندی‌هایشان را.حتی رسانه‌ها هم بیشتر روی این‌جور بازیگرها تمرکز دارند و دلیل شهرت سوپر استارهای فعلی شاید همین توجه بیهوده رسانه‌ها به آنهاست.شاید به این دلیل که برای رسانه خود مشتری بیشتری جذب کنند.سال‌هاست در حرفه بازیگری فعال هستم،‌درس این رشته را خوانده‌ام که به شکل آکادمیک و اصولی نقش‌ها را بازی کنم اما نه در تئاتر و نه در سینما به حقی که لایقش هستم‌‌‌، نرسیدم و همیشه نقش‌های دوم و سوم را به‌من می‌دهند.واقعیت این است در هیچ‌کجای دنیا، بازیگر‌ان بر اساس قیافه و چهره انتخاب نمی‌شوند اما در کشور ما معادلات جور دیگری است.دی‌کاپریو شاید بر اساس چهره‌اش برای بازی در فیلم تایتانیک انتخاب شد،‌اما دلیل ماندگاری او در سینما و سپردن نقش‌‌های خوب به او چهره‌اش نبود بلکه توانمندیش بود که روز به روز بیشتر شد.اما در ایران توانمندی ، استعداد و خلاقیت بازیگر اهمیت چندانی ندارد.»

فلاح در فیلم‌هایی مانند انزوا، سد معبر، اگزما، لانتوری و ... بازی کرده و بتازگی هم بازی در سریال «دریا نزدیک است» را به پایان رسانده که بخشی از قصه آن در بوشهر اتفاق می‌افتد.فلاح در این سریال نقش کارگر یک دفتر خدماتی را بازی می‌کند،او گاهی نظافت خانه‌ها را به عهده می‌گیرد و گاهی اوقات هم به عنوان پرستار بیمار به خانه‌‌ها می‌رود.به فلاح می‌گویم معمولا نقش آدم‌های درون‌گرا را بازی می‌کنید، این نقش‌ها انتخاب خودتان است یا کارگردان‌ها بیشتر بر اساس ظاهر و تیپی که دارید این نقش‌ها را به شما پیشنهاد می‌دهند؟ می‌گوید: « ظاهر و فیزیکم که حتما در انتخابم تاثیر دارد اما اینطور هم نیست که همیشه نقش‌های تلخ ، درون‌گرا و منفی بازی کنم.در فیلم‌هایی مانند طبقه حساس ، طعم شیرین خیال و ... نقش‌های طنز و شیرین را بازی کرده‌ام.اما نقش‌های تلخی که بازی کرده‌ام بیشتر دیده شده. خودم نقش‌های طنز را دوست دارم و اگر نقش‌ خوبی در این زمینه پیشنهاد شود، قبول می‌کنم.»

به فلاح که چندان از شرایط انتخاب بازیگر در سینمای ایران راضی نیست، می‌گویم شما برای بازیگری زحمت زیادی کشیده‌اید و به نظر می‌رسد الان باید رضایت درونی بیشتری داشته باشید تا بازیگری که بدون هیچ زحمتی تبدیل به سوپر‌استار شده، مثل دانش‌آموزی که برای گرفتن نمره بیست خیلی زحمت می‌کشد و از کاری که کرده راضی است تا دانش‌آموزی که با تقلب یا رفاقت با معلم یا استاد نمره بیست می‌گیرد. این بازیگر در جواب می‌گوید:« بله !‌ رضایت درونی‌ام خوب است اما واقعیت این است که آن کسی که تقلب هم می‌کند، راضی است چون به‌هرحال نمره بیست را گرفته و برگ برنده دستش است.من سال‌ها زحمت کشیده‌ام اما چه فایده دارد وقتی هنوز نقش‌های دوم و سوم را به من می‌‌دهند.»

فلاح درس بازیگری هم می‌‌دهد و معتقد است که بازیگری فن و تخصص است و باید کسی که این حرفه را دوست دارد، علم بازیگری را یاد بگیرد. او می‌گوید: « شاید ایران تنها کشوری باشد که راننده و عابری را که از خیابان رد می‌شود به عنوان بازیگر مقابل دوربین می‌برند.برخی از کارگردان‌‌ها آنقدر سواد ندارند و می‌گویند بازیگری که خودش را مقابل دوربین بازی کند، کاربلد و حرفه ای است در چنین شرایطی دیگر چه توقعی می‌توان از دنیای حرفه‌ای بازیگری داشت؟ به نظرم کسانی که تمایل دارند بازیگر شده و در این حرفه بمانند باید درس بازیگری بخوانند و برایش بسیار زحمت بکشند.معتقدم بازیگری یکی از سخت‌ترین کارهاست و آنهایی که فکر می‌کنند این رشته راحت است و بدون دردسر می‌توانند به شهرت و پول دست پیدا کنند، بازیگری را نمی‌شناسند البته این را دوباره تاکید می‌کنم که در کشور ما معادلات یک جور دیگر است و برای انتخاب بازیگر از فرمول‌هایی استفاده می‌شود که در دنیا منحصر به فرد است.

طاهره آشیانی

روزنامه‌نگار