کارشناس فرهنگی: سینما رکس می توانست تبدیل به موزه شود

به گزارش جام جم آنلاین ، این بعدازظهر جهنمی 40 سال پیش رقم خورد و همه آن چند صد نفری که از گرمای هوا و برای سپری کردن یک بعدازظهر سرگرم کننده به سینما رکس آبادان رفته بودند زنده زنده در آتش سوختند و جان دادند و کسی فریاد رس آنها نبود.

سینما رکس تا سال ها مخروبه ای دهشتناک بود که تبدیل به تلخ ترین و بدترین خاطره ممکن شد. سینما رکس در سال های بعد و در جریان جنگ تحمیلی باز هم دچار آسیب شد و برخی از شواهد حاکی از این است که در دهه 60 دوباره دچار حریق شده است.

در طول تاریخ مکان های مختلفی بوده اند که پس از یک حادثه یا یک رویداد بزرگ برای همیشه در تاریخ ثبت شده اند. برخی از این مکان ها تبدیل به جاذبه گردشگری شده اند و برخی دیگر نیز از جهات مختلف مورد توجه قرار می گیرند. اصولا کسی دیگر به این مکان ها کاری ندارد، قرار نیست روی آنها ساخت و ساز شود و یا هر اتفاق دیگری بیفتد. اما در مورد سینمای نفرین شده رکس همه چیز متفاوت بود. نفرین از شب بیست و هشتم مرداد ماه آغاز شد و انگار تا همین امروز ادامه دارد.

فریبا یارمحمدی استاد دانشگاه و کارشناس امور فرهنگی در این رابطه به جام جم آنلاین گفت: جامعه فرهنگی ما نیاز به فاکتورهای زیادی دارد. بسیاری از این فاکتورها در بسیاری از نقاط کشور وجود ندارد. ما برای اینکه بُعد فرهنگی را تقویت کنیم باید موارد بسیار زیادی را در نظر بگیریم. یکی از کاستی های فرهنگی ما آشنا نبودن نسل کنونی با اتفاقات دهه های پیشین در کشور است. این اتفاقات را باید به طرق مختلف برای نسل کنونی عنوان کرد. یکی از راهکارهای فرهنگی ایجاد مجموعه ای برای بازتاب دادن اتفاقات تلخ و شیرین گذشته است.

وی افزود: ما در آبادان سینمایی داریم که یکی از بدترین خاطرات ملت ایران را رقم زده است، سینما رکس. ما از این سینما می توانستیم به بهترین شکل ممکن استفاده کنیم تا آیندگان ببینید و متوجه شوند در تاریخ ایران چه گذشته است. سینما رکس می توانست به عنوان نمادی از ظلم و جنایت تبدیل به موزه ای برای به نمایش گذاشتن آثار جنگ تحمیلی و البته همان سینما رکس شود. عکس ها، اشیای به جای مانده و .. می توانست در این موزه یادآور تاریخ باشد. چرا از سینما رکس استفاده درست نشد؟ این را باید مسئولان شهری پاسخ بدهند.

یارمحمدی خاطرنشان کردند: متاسفانه نظارت کافی بر روی این قضیه وجود نداشت و ما نتوانستیم به خوبی از این رویداد تاریخی جهت بازتاب دادن تاریخ و فرهنگ ایران و فرهنگ جنگ و ایثارگری استفاده کنیم. البته هنوز هم می توان چنین برنامه ای داشت و از آن نهایت استفاده را کرد به شرط اینکه ساز و کار مناسبی برای سامان دادن به امور وجود داشته باشد.