عصرانه‌ای با «درجه یک»ها

کی پخش می‌شه؟

«درجه یک» محصول گروه اجتماعی شبکه یک سیماست که هر هفته پنجشنبه‌ها به مدت ۵۰ دقیقه، بعد از خبر ۱۹ روی آنتن می‌رود. البته در خبرهای مرتبط با این برنامه آمده که طبق هماهنگی‌های صورت گرفته بناست به‌خاطر استقبال مخاطبان در همین مدت کوتاه از آغاز برنامه، به جای یک روز، سه روز در هفته پخش داشته باشد و بخش‌هایی هم به برنامه اضافه شود. همین‌طور فاز اول برنامه 60 قسمت پیش‌بینی شده که احتمال تولید فاز بعدی آن هم وجود دارد. اما هنوز این تصمیمات قطعی نشده است.

کی اجرا می‌کنه؟

پدرام کریمی، مجری جوان و شناخته‌شده شبکه یک سیماست که چند سالی است او را در اجرای برنامه‌های متنوع ترکیبی گفت‌وگو محور می‌بینیم. وی پیش از این سابقه اجرای برنامه‌های تلویزیونی دیگری از این قبیل نظیر امروز هنوز تموم نشده، صبح بخیر ایران، روز ششم، شب‌های روشن، آفتاب مهربانی، ایرانی سلام را در کارنامه اجرای خود دارد. البته وی دستی بر آتش نویسندگی فیلم و سریال هم دارد و در مقام نویسنده با کارهایی از جمله سریال «پرچین» و فیلم‌های «زندگی جای دیگری است» و «کارگر‍‌ ساده نیازمندیم» همکاری داشته است. کریمی در این برنامه هم به روال اجرای برنامه‌های سابق خود کار متفاوتی را ارائه نمی‌دهد و مثل همیشه سنگین و باوقار چه با مخاطب و چه مهمانان ارتباط می‌گیرد و حرف می‌زند. با این‌که ممکن است در بسیاری از لحظات بویژه در برخورد با مهمانان پیشکسوت، لحن اجرای وی محافظه کار و بیش از حد همراه و موافق به نظر برسد، اما مخاطب پدرام کریمی بعد از چند برنامه همراهی او این سبک و سیاق دستش می‌آید. از طرفی، می‌توان شخصیت حرفه‌ای و فردی کریمی را در رعایت شئونات اخلاقی، دوری از خطوط قرمز، انتخاب سبک کم ریسک و بی‌حاشیه هم روی آنتن و هم در زندگی خارج از کادر دوربین خلاصه کرد. این رویه خوب است تا جایی که به مسطح و تخت شدن شخصیت اجرای او منجر نشود و برای بیننده همیشگی‌اش تکراری و بی‌هیجان به نظر نرسد. معمولا زمان گپ و گفت با مهمانان جوان‌تر یا با شوخی‌های مرسوم با عوامل پشت‌صحنه سعی می‌کند از این روال فاصله بگیرد و به قولی با حال‌تر ظاهر شود ولی همچنان کفه بخش کم هیجان اجرای او سنگینی می‌کند. با این‌که برنامه زنده است و در کل رفتار کریمی نشان دهنده روحیه شاد و سرزنده اوست اما شاید همین اجرای همیشه عصرانه وی به ریتم و انرژی اجرایش لطمه زده یا احتیاط زیاد به خرج دادن، نمایشی کم جان از او ارائه می‌دهد. با این همه، فعلا از نظر طرفداران اینستاگرامی‌اش موقر، با انرژی و خوش ظاهر دیده می‌شود.

مهمونا کیا هستن؟

قرار است مطابق برنامه‌ریزی‌های اعلام شده، این برنامه میزبان چهره‌های مختلف فرهنگی، هنری، سیاسی، ورزشی و... باشد و تاکنون شاهد حضور کوروش تهامی، منوچهر والی زاده، مسعود اسکویی و عنایت‌ا... بخشی بودیم. درست است که تنها چند قسمت از شروع درجه یک می‌گذرد اما سابقه چنین برنامه‌ها و وعده‌های رسانه‌ای نشان داده بیشترین دعوت‌ها از میان مهمانان هنری و فرهنگی به عمل می‌آید و کمتر حضور یک شخصیت سیاسی و اقتصادی یا مسئول ورزشی رنگی از واقعیت می‌گیرد. با این حال، دعوت از چهره‌های مطرح هنری جوان و پیشکسوت در کنار هم یکی از محاسن بخش مهمان درجه یک محسوب می‌شود. در این مدت، مرور خاطرات نوستالژیک هنرمندان از بازی در مجموعه‌های سینمایی و تلویزیونی محبوب، به زنده شدن احساسات و لحظات شیرین برای تماشاگران و البته به زیبایی برنامه کمک کرده است.

آیتم‌ها چیه؟

این برنامه با کمترین میان برنامه‌ها شامل کلیپی از زندگی حرفه‌ای و فعالیت‌های مهمانان یا گاهی پخش گزارش‌های مردمی بخشی از ساعت پخش خود را پُر و به تنوع و تازگی آن کمک کرده است. البته باید اشاره کرد که این میزان آیتم‌ها جوابگوی این نیاز نیست اما زمان کوتاه برنامه فرصت بیشتری را برای تولید و نمایش بخش‌های افزون بر بخش اصلی گفت‌وگو محور باقی نمی‌گذارد که افزایش زمان احتمالی برنامه و نیز اضافه شدن آیتم‌های جدیدتر در آینده نزدیک می‌تواند این کم و کسری‌ها را مرتفع کند.

چه شکلیه؟

تیتراژ ابتدایی برنامه با صدای بابک جهانبخش، به شروع جذاب و پرتوان درجه یک کمک شایان توجهی کرده، بخصوص همراه شدن آن با تصاویری از شهدا، ورزشکاران، هنرمندان و دانشمندانی چون دکتر محمود حسابی، عزت‌ا... انتظامی، غلامرضا تختی، شهید مصطفی چمران و... که حق زیادی بر گردن آحاد جامعه دارند، به این جذابیت افزوده است. در ادامه، این تصاویر در قاب‌های بزرگ تصویری در فضای استودیو و نیز در بخش پایان‌بندی برنامه دیده می‌شود که باعث هماهنگی محتوای برنامه با ظاهر آن شده و در این بین آنچه که توی ذوق می‌زند کاربرد بیش از اندازه رنگ‌های تیره و سرد برای یک برنامه عصرگاهی تابستانه است. اگر از دکوری با رنگ‌های شادتر و زنده‌تر استفاده می‌شد، به زیبایی این قاب‌ها در کنار حضور چهره‌ها در صحنه زنده درجه یک نمود بیشتری می‌داد. به این مساله باید کمبود نور در استودیو را هم اضافه کرد که از دید واضح بیننده کاسته است.

سارا صالحی

رسانه