چه سعادتمندیم ما، آقای موید!

با همه این تردیدها با او تماس گرفتیم و حرف زدیم... حرف زدیم و حرف زدیم و حرف زدیم؛ از همه جا و همه کس. و او بر همه تردیدهایمان خط بطلان کشید و همراه شد با اهداف و نیات ما از آن گفت‌وگو. از اختلاف نظرش در رابطه با جوششی و کوششی‌بودن نوشتنِ شعر با بیژن الهی تا باورش به این که احمد شاملو در برخی شعرهایش شاعری کاملا مذهبی است، از همه اینها گفت تا این گفت‌وگو با م.موید برای همیشه در خاطر ما باقی بماند.

م.موید را هم علاقه‌مندان شعر دیگر می‌شناسند چرا که نخستین شعرهای او همراه با شاعران شعر دیگر سال 1345 در «جزوه شعر» منتشر شد و هم علاقه‌مندان شعرهای آیینی بخوبی می‌شناسند چون در شعرهایش به آیین‌ها و سنت‌ها توجه ویژه دارد؛ البته مهم‌ترین نکته‌ای که درباره توجه او به آیین‌ها می‌توان گفت، تحولی است که او در تعریف چنین آثاری ایجاد کرده است.

شاعر اهل نجف که سال‌هاست در شمال و در جوار خزر زندگی می‌کند، چند سالی است مرتب شعرهایش را منتشر می‌کند و چقدر سعادت‌مندیم ما که در این سال‌ها زندگی می‌کنیم و می‌توانیم هر سال از نمایشگاه کتاب تهران با کتاب شعری از او به خانه بازگردیم. حالا اما بدانید بالاخره همه شعرهای او یکجا منتشر شده است؛ در دو جلد.

اسم این دو جلد کتاب «کارهای شعری» است. ناشری هم که دست به کار شده و این کار را کرده، از همان شماست: فرهنگ ایلیا. اگر شما هم مثل ما مشتاقید همه شعرهای م.موید را یکجا داشته باشید باید به مصلا، محل برگزاری سی‌ویکمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران بروید و خودتان را به غرفه نشر فرهنگ ایلیا در راهروی شماره 19 شبستان برسانید.