نکته حیرت انگیز برایم  همواره  سستی و لاقیدی ما در باره بهره از همه ابزارهای رسانا و رسانه ای خلاق  برای ثبت تصویر تاثیر گذار  ' دراماتیک و ماندگار انقلاب اسلامی و همه داستانهای حدود نیم قرن زندگی سرشار از عشق و دلبستگی و باور و مقاومت ' حماسه ' و رنجهای های  باور نکردنی است . مستند نمایش پرداز . مستند /درام که به انگلیسی به آن داکیو دراما Docu drama می گویند  گونه ای از مستند داستانگو است . برای من هیچ قابل فهم نیست  چرا زندگی شهید سلیمانی با آن نیروی عظیم حیاتی و چالش ها و رنج ها '  رها از همه کلیشه هایی که آن را  به روایتی بیجان بدل می کند چرا به یک مستند دراماتیک راستگو  بدل نشده . چرا  "آدم باش " .ده نمکی و زندگی پر چالش او  در سالهای پس از جنگ با رازها و کشمکش هایش  رها از کلیشه ها شجاعت بدل شدن به یک داکیو دراما را از کف داده  یا زندگی حاتمی کیا . اینان کهدخود فیلمساز  هستند و می توانستند یک  مستند داستانگویی که زندگی فردی و اجتماعی و سیاسی را می آمیزد و سندی برای همیشه باشد بسازند . و نیم قرن بزرگترین چالش ملی و فرا ملی ' صادقانه در روایت قصه تجربه زیسته خودشان ثبت گردد.  آیا این به سبب بی اهمیت بودن و عدم شناخت ما از ظرفیت های مستند/ درام است ؟