مطرح شدن در تلویزیون آسان نیست

متین ستوده جزو آن دسته از بازیگرانی محسوب می‌شود که بعد از تجربه‌های دوران کودکی، بازیگری را به عنوان حرفه و شغل آینده‌اش انتخاب کرده است. پدرش از کارمندان سازمان صدا و سیما بود و متین به این واسطه، وقتی شش سال داشت در سریال «این خانه دور است» و بعد از آن در سریال «بازنشستگی» بازی کرد.

حالا متین ستوده تعداد زیادی سریال در کارنامه‌اش دارد که از آن جمله می‌توان به سه دونگ سه دونگ، چمدان، غیرعلنی، یادآوری، میکائیل، فاخته، زمین انسان‌ها، زمانه، راستش را بگو، پروانه و عملیات 125 اشاره کرد. «لیسانسه‌ها» به کارگردانی سروش صحت، تازه‌ترین سریالی است که ستوده در آن بازی می‌کند و با توجه به این سابقه به نظر می‌رسد این بازیگر جوان یکی از استعدادهای خوب بازیگری است که در سال‌های آینده خیلی بیشتر از حالا مطرح خواهد شد.

در میان بازیگران جوانی که تقریبا هم سن و سال شما هستند، این فرصت را پیدا کردید که در آثار جدی‌تر و مهم‌تری بازی کنید. سریال یادآوری و بعد میکائیل اتفاقات خوبی را برای شما رقم زدند. این اتفاقات به شانس مربوط است یا بازیگری برایتان واقعا جدی بود؟

به نظرم خیلی هم خوش‌شانس نبودم، اگر همین طور که می‌گویید یادآوری و میکائیل برای من خوب بوده، احتمالا به این دلیل است که بازیگری از همان ابتدا برایم جدی بود و برایش خیلی تلاش کرده و می‌کنم. هر چند الآن پنج سال از «یادآوری» می‌گذرد، اما اتفاقی که می‌خواستم برایم رخ نداد، توقعی که از خودم داشتم برآورده نشد و البته که خودم اشتباهاتی کرده‌ام، اما شرایط هم بی‌تاثیر نبود.

دوست داشتم اتفاقات بهتر و خاص‌تری برایم رخ بدهد. قطعا کـوتاهی از خــودم بوده،اما به نظرم شرایط امروز تلویزیون طوری است که مطرح شدن در آن ساده نیست. قدیم‌ها با یک یا دو سریال اتفاقات ویژه‌ای برای بازیگر می‌افتاد، ولی حالا خیلی سخت‌ شده است. احساس می‌کنم هنوز اتفاقی که مد نظرم بود، بعد از این همه کار رخ نداده است.

منظورتان این است که در گذشته یکی دو نقش خوب، ‌کافی بود که همه مردم یک بازیگر جوان را بشناسند!

بله، دقیقا. امروز مردم سرگرمی‌ها و مشغله‌های زیادی دارند و شناخته شدن خیلی سخت‌تر شده است.

اما فکر می‌کنم حالا دیگر خیلی‌ها شما را می‌شناسند!

نه به اندازه‌ای که من توقع داشتم. متاسفانه همکارانم بعضی از کارهای مرا ندیده‌اند و حتی به برخی از دوستان باید توضیح بدهم در کدام فیلم و سریال بازی کرده‌ام، اما قدیم‌ها یکی دو سریال خوب کافی بود تا همه یک بازیگر جوان را بشناسند.

بازی در نقش طنز برای شما که اول کار هستید، ترسناک نیست؟

قبل از لیسانسه‌ها، یکی دو سریال طنز بازی کرده بودم؛ یکی در سریال «غیرعلنی» و همین طور نقش کوتاهی در سریال «سه دونگ، سه دونگ» به کارگردانی شاهد احمدلو. البته در این نقش‌ها خیلی طنازی نداشتم و نقشم طوری نبود که بازی خاصی انجام بدهم. با این همه اوایل کمی می‌ترسیدم، چون نمی‌خواستم بیننده مرا به عنوان بازیگر طنز بشناسد و در ذهنش این طوری جا بیفتد که متین ستوده، بازیگر طنز است و شکر خدا این اتفاق برای من نیفتاد. با سریال‌های «یادآوری» و «میکائیل» درام تلویزیونی را تجربه کردم و با خیال راحت‌تری بازی در سریال لیسانسه‌ها را که یک سریال بلند طنز است، پذیرفتم. دیگر نگران نیستم که مبادا در یک قالب گرفتار بشوم و مخاطب مرا در آثار جدی نپذیرد.

به بازی در سریال طنز علاقه دارید؟

بله. بازی در نقش طنز را دوست دارم، بخصوص سریالی مانند لیسانسه‌ها که یک گروه حرفه‌ای آن را تولید می‌کند.

پس برنامه‌ شما این است که یک خط در میان آثار طنز و ملودرام بازی کنید. درست است؟

راستش را بخواهید در این باره برنامه‌ریزی دقیقی ندارم، چون معتقدم خیلی چیزها در مسیر کار و در طول زمان اتفاق می‌افتد. باید با زمان پیش رفت و دید که چه اتفاقی می‌افتد. نمی‌توانم بگویم در آینده اصلا طنز کار می‌کنم یا قصدم این است که فقط طنز کار کنم؛ هیچ برنامه‌ای در این باره ندارم. تنها چیزی که می‌توانم برای آن برنامه‌ریزی کنم، این است که در فیلم‌ها و سریال‌های خوب بازی کنم؛ کارهایی که کارگردان و گروه تولیدشان حرفه‌ای هستند و فیلمنامه خوبی دارند.

نقشی که در این سریال بازی می‌کنید، ویژگی خاصی ندارد!

ترانه دختری ساده است که بتازگی عقد کرده و همراه همسرش به دنبال خانه می‌گردد. دغدغه‌ خاصی ندارد، در عوالم خودش سیر می‌کند و فقط در فکر زندگی مشترکش است.

جنس بازی شما در این سریال خیلی طنز نیست و به نظر می‌رسد خیلی نقش بازی نمی‌کنید!

گرچه سریال لیسانسه‌ها طنز است، اما فیلمنامه و نقش ترانه طوری نوشته شده که خیلی لازم نیست من به عنوان بازیگر کار خاصی انجام بدهم. به نظر خودم آدم طنازی نیستم و به همین دلیل سعی می‌کنم آن چیزی را که در فیلمنامه نوشته شده، درست اجرا کنم، چون متن به اندازه کافی طنز هست و نیازی نیست که بخواهم کار ویژه‌ای انجام بدهم.

در سریال‌های دیگری مثل «سه دونگ سه دونگ» هم همین طور بود؟

آن زمان خیلی کم‌تجربه بودم؛ هم به لحاظ تجربه و هم از نظر ذهنی و فکری با الآن خیلی فرق می‌کردم.

یعنی اگر الآن قرار بود آن نقش را بازی کنید، طور دیگری آن را ایفا می‌کردید؟

اگر الان همان نقش به من پیشنهاد شود، اصلا آن را بازی نمی‌کنم!

چرا؟ نگران نیستید آقای احمدلو که کارگردانی سریال را به‌عهده داشت یا دیگرانی که شما را برای آن نقش انتخاب کردند، ناراحت بشوند؟

چرا باید با تجربه‌ای که الان دارم آن نقش را بازی کنم؟ امروز پخته‌تر و باتجربه‌تر شده‌ام و از آن مرحله گذشته‌ام. نقشی که در سریال «سه‌ دونگ سه دونگ» بازی کرده‌ام یک مرحله از زندگی کاری من بود که باید آن را پشت‌سر می‌گذاشتم و حالا خیلی بد است که بخواهم به گذشته برگردم.

اگر الان با تجربه امروز و همه اتفاقاتی که در این سال‌ها برای من رخ داده، نقشم در سریال «سه دونگ سه دونگ» پیشنهاد بشود، قطعا آن را رد می‌کنم. به نظرم این اصلا جای تعجب ندارد و پر واضح است که هر بازیگر دیگری هم همین کار را می‌کند.

آذر مهاجر