بازی برابر، دستمزد برابر

جفری کسلر، وکیلی که در راستای احقاق حق بانوان ورزشکار فعالیت می‌کند، گفت: «کاری که تیم زنان انجام می‌دهد هیچ فرقی با تیم مردان ندارد و حتی در برخی مقاطع تیم بانوان عملکرد درخشانی در قیاس با تیم مردان داشته است. فدراسیون فوتبال آمریکا سال گذشته به‌خاطر تیم بانوان 16میلیون دلار درآمدزایی کرد.»

کسلر عنوان کرد بانوان شکایت خود را به کمیسیون فرصت‌های شغلی برابر ارسال کرده. این حرکت می‌تواند اولین قدم در راستای رسیدن به هدفی بزرگ باشد.

تیم ملی بانوان آمریکا سال گذشته قهرمان جام جهانی شد و یکی از مدعیان اصلی کسب مدال طلای المپیک ریو 2016 است. از طرفی مسابقات بانوان آمریکا در جام جهانی از طریق حق پخش تلویزیونی درآمدی برابر با فینال مسابقات NBA و بیسبال کسب کرد و این در حالی است که تیم مردان آمریکا در جام جهانی در رتبه یازدهم قرار گرفت. در شکایت تنظیم شده آمده که تیم ملی مردان آمریکا در صورت رویارویی با یک تیم بزرگ مبلغی بالغ بر 17625 دلار پاداش دریافت می‌کند و حتی در صورت شکست پاداش این تیم از 5000دلار کمتر نخواهد بود؛ اما بانوان حتی در صورت پیروزی در هر بازی 4950دلار پاداش دریافت می‌کنند. تیم ملی بانوان تنها برای 20 بازی دوستانه پاداش دریافت می‌کند. تیم ملی مردان آمریکا پس از شکست در دور یک شانزدهم نهایی جام جهانی 2014، مبلغ 9 میلیون دلار پاداش دریافت کرد، درحالی که تیم بانوان پس از قهرمانی در جام جهانی 2015، فقط دو میلیون دلار پاداش گرفت.

نظیر این اعتراض را پیشتر در سطح اول رقابت‌های تنیس دنیا شاهد بودیم. در سال 2005 ونوس ویلیامز در یک بازی نفسگیر ـ که به عنوان طولانی‌ترین بازی تاریخ تنیس زنان در کتاب‌ها ثبت شد ـ قهرمانی ویمبلدون را از آن خود کرد. روز قبل از آن مسابقه ونوس جلسه‌ای با مسئولان مسابقات برگزار و صحبتش را این‌طور شروع کرد: «چشم‌هایتان را ببندید و تصور کنید که یک دختربچه هستید که قرار است سال‌ها تلاش کند تا به این مرحله برسد و به شما گفته می‌شود تو با پسرها برابر نخواهی بود.»

چند ماه بعد، جایزه زنان در مسابقات مختلف افزایش پیدا کرد ولی باز هم اختلاف معناداری بین جایزه زنان و مردان وجود دارد.