سلفی و بی‌اخلاقی

نکته جالب در این عکس‌ها چهره سرد و بی‌روح محتضر و خنده‌ای بود که بر صورت گیرنده سلفی نقش بسته بود. این عمل مورد نکوهش قرار گرفت و خیلی از علمای دینی و جامعه‌شناسان نسبت به این بی‌اخلاقی‌ها واکنش نشان داده و هشدار دادند انسان امروزی از همه چیز سرگرمی می‌سازد و با آن تفریح می‌کند.

اما در کشور ما ماجرا به نوعی دیگر اتفاق می‌افتد. شاید هنوز سلفی با جنازه و انتشار آن رایج نشده اما سلفی گرفتن با تابوت و افراد معروفی که در تشییع ‌جنازه آدم‌های سرشناس حضور پیدا می‌کنند،‌ کم‌کم دارد به رفتاری آزاردهنده تبدیل می‌شود که مراسم تشییع‌جنازه و حتی عزاداری را دچار مشکل می‌کند.

این رفتار ناپسند در دو روز گذشته در مراسم تشییع‌جنازه و خاکسپاری مرحوم هادی نوروزی، کاپیتان تیم پرسپولیس آن‌قدر زیاد شد که صاحبان عزا، دوستان و هم‌تیمی‌های زنده‌یاد نوروزی را کلافه کرد.

گویا مردم زیادی فقط به مراسم تشییع‌جنازه افراد معروف می‌روند تا سلفی و عکس یادگاری بگیرند. اوج این رفتار غیراخلاقی در مراسم خاکسپاری مرحوم مرتضی پاشایی دیده شد و بعد از آن در مراسم تشییع‌جنازه سیمین بهبهانی به اوج خود رسید که مردی در حالی که زیر تابوت این شاعر را گرفته بود تلاش می‌کرد سلفی هم بگیرد.

تا چند سال قبل و تا زمانی‌که هنوز گوشی‌‌های هوشمند به اندازه امروز فراگیر نشده بودند، افراد معروف (سلبریتی‌ها) متهم به این بودند که برای شناخته نشدن معمولا از عینک‌های دودی استفاده می‌کنند.

امروزه با گسترش فضای مجازی و تعداد سلفی‌هایی که با سلبریتی‌ها گرفته و منتشر می‌شود، می‌توان دلیل افراد معروف برای استفاده از عینک دودی برای شناخته نشدن را بهتر درک کرد.

چند روز قبل عکسی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که نشان می‌داد مردم در خارج از کشور برای دیدن یک هنرپیشه معروف جمع شده‌‌اند و بیشتر آنها در حال گرفتن عکس از بازیگر با گوشی‌های خود هستند.

این عکس معمولی، 10هزار بار توییت شده بود نه به دلیل اهمیت همه آدم‌هایی که در عکس دیده می‌شوند بلکه فقط برای پیرزنی که بدون این‌که گوشی در دست داشته باشد با خیال آسوده مشغول تماشای اتفاقات پیرامونش است.

گوشی‌های هوشمند مردم را از کاری که انجام می‌دهند غافل کرده است. آنها معمولا نه از اتفاقاتی که در لحظه حال رخ می‌دهند لذت می‌برند و نه متاسف می‌شوند، آنها فقط تلاش می‌کنند در هر شرایطی که هستند از گوشی استفاده کنند، عکس بگیرند و آن را منتشر کنند بدون این که به نتیجه کاری که می‌کنند چندان فکر کنند.

طاهره آشیانی - جام‌جم