توشه تحصیل؛ آفتابه لگن 7 دست

مهر عنقریب می‌رسد و سال تحصیلی آغاز می‌شود. عده‌ای خوشحالند، برخی دلشوره دارند، گروهی تا توانسته‌اند هزینه کرده‌اند و برخی همچنان چشمشان به دست انسان‌های نوعدوست است تا کیفی، مدادی، لباسی از سرعاطفه به آنها هدیه کنند؛ داستان دارا و ندار و فقر و تجمل امسال هم تکرار شده است.

کد خبر: ۸۳۷۸۳۲

در این وادی اما داستان عده‌ای شنیدنی است، آن عده که دل به دل مدارسی داده‌اند که خرده‌فرمایشاتشان فهرستی بلندبالا شده به نام ملزومات تحصیل. به گوشه‌ای از یکی از این فهرست‌ها نگاه کنید، کاغذ رنگی 4A دو رو یک بسته، کاغذ رنگی 4A براق یک بسته، مداد رنگی سه گوشه، آبرنگ، ماژیک، پاستل، گواش و رنگ انگشتی همه 12 رنگ،‌ مقوای دورو 12 رنگ با مارک خاص، خمیر بازی سطلی، قلم موی نوک گرد، پالت رنگ تخم‌مرغی، کلیربوک، دفتر مقوایی با مارک خاص، چسب ماتیکی، چسب مایع، چسب اکلیلی 12 رنگ و... .

اینها همه ملزومات تحصیل دانش‌آموزان اول ابتدایی است در یک مدرسه غیردولتی تهران؛ فهرستی پرخرج که تعدادی از مدارس گران دیگر نیز مشابه آن را از خانواده‌ها خواسته‌اند که اتفاقا خانواده‌ها نیز خریده‌اند به این امید که کودک اول دبستانی‌شان به کمک این لوازم لوکس پرتعداد، دانش‌آموز نمونه و هنرمندی شود. اما آیا دانش‌آموز کلاس اول به این همه ابزار و وسیله نیاز دارد، آن هم با مارک‌های خاص و بعضا حرفه‌ای یا او آیا آن‌قدر در طول سال تحصیلی وقت دارد که این همه وسیله را به کار بیندازد و به زعم مدیران این مدارس، ذوق نقاشی و خلاقیتش گل کند؟

اینها همه آفتابه لگن‌هایی است که زیرپوستی و مویرگی در بخشی از پیکره نظام آموزشی ما جا باز کرده و از قضا وسیله‌ای نیز شده برای تبلیغات کاذب درباره کیفیت برخی مدارس؛ انگار هرچه تجملات بیشتر، کیفیت تحصیل بالاتر. البته این را فراموش نکنیم که نوعی زرنگ‌بازی نیز در این ماجرا وجود دارد از سوی مدیرانی که حتی جعبه دستمال کاغذی یا کاغذ 4A را جزو فهرست ملزومات تحصیل می‌گنجانند تا در ازای شهریه‌های نامتعارفی که همچنان از خانواده‌ها دریافت می‌کنند، کمترین هزینه را برای بچه‌ها صرف می‌کنند.