بیابان لوت در راه یونسکو

بهمن ایزدی در گفتگو با مهر با اشاره به تلاش های مستمر و تحقیقات محیطی پژوهشگران کانون سبز فارس افزود: سرانجام مطالعات بوم شناختی این بیابان کامل شد و در مورد زمین پیکر بیابان لوت ، همچنین وضعیت اکولوژیک و هیدرولوژیک این بیابان نتایج ارزشمندی حاصل شد.

به گفته وی، در حال حاضر متخصصان و همچنین مردم عادی به درک بیشتری از پدیده های طبعی و تاریخی بیابان لوت دست یافته اند.

وی اظهار داشت: بیابان لوت با دارا بودن مرتفع ترین تل گز جهان، بلندترین کلوت (مگایاردانگ) با ارتفاع 143 متر ، پرفرازترین تپه های ماسه بادی در حدود 400 متر که در واقع بلندترین سازند های طبیعی جهان هستند در کنار دارا بودن گرمترین سطوح کره زمین با دمای 70.7 درجه سانتیگراد، بالاترین رکورد های جهانی را دارد.

ایزدی تصریح کرد: بنابراین در پی تلاش های چندین ساله کانون سبز فارس فردا پرونده ثبت طبیعی لوت که در واقع مهمترین پرونده آثار طبیعی کشور است در کمیسیون تخصصی ثبت آثار ملی بررسی می شود و پس از ثبت ملی همزمان این پرونده برای ثبت در آثار طبیعی جهان به یونسکو تحویل داده می شود.

وی تأکید کرد: بیابان لوت در جنوب ایران با مساحت حدود هشتاد هزار کیلومتر مربع ،بین بخشی هایی از استان کرمان ،سیستان بلوچستان و خراسان جنوبی واقع شده است .لوت از جمله بیابانهای فراگرم و خشک جهان است که به دلیل داشتن عوارض متنوع بیابانی ،در صدر اقالیم خشک بیوسفر قرار دارد . سازندهای عوارض طبیعی بیابان لوت به گونه ای است که چاله ها و گودال های درونی آن به علت فرآیند فرسایش های آبی و بادی و انباشت نهشته های تخریبی و تبخیری که همواره ادامه دارد،اشکال زمین شناختی متنوع و گوناگونی مانند دشت های ریگی ،(هامادا)،توده های ماسه بادی بلند ریگ یلان ،ناحیه کلوت ها،گالی ها و خندق های فرسایشی ،نقاط فروافتاده و پست مانند گودلوت ، گود سیاه و.....،چاله های ژیپسی،چاله های هیدرولوژیک،ناحیه تل گزها(نبکاها)، تپه آتشفشانی گندم بریان را بوجود آورده و دروسعت محدود خود ، نمایشگاه متنوع و ارزنده ای از پدیده های بوم سازگان خشک جهان را ارائه کرده است.

ایزدی یادآور شد: استمرار حیات اجتماعی و اقتصادی انسان و استمرار زندگی دیگر موجودات در چرخه تحولات پدیده های طبیعی بیابان ها شکل گرفته ، بنابراین شناخت پیشینه تاریخی موقعیت های مختلف بیابان لوت از منظر طبیعی و تاریخی از جمله الزاماتی است که پیش زمینه رونق صنعت اکوتوریسم و ژئوتوریسم به مفهوم ارتقاء دانش عموم از ارزش های موجود در بیابان لوت است.

وی افزود: سرزمین های داخلی لوت که در طول تاریخ بدون سکونت انسان باقی مانده است و همچنین وجود سکونت گاههای تمدن باستان حواشی لوت، هردو از اهم پتانسیل های جاذب زمین گردشگری است که شرایط فوق العاده ای برای محققین علوم زمین و جغرافیا و سایر گردشگران در قالب فعالیت های اکوتوریسم و ژئوتوریسم ایجاد کرده است.

عضو هیات رییسه کانون سبز فارس اظهار داشت: با توجه به موقعیت و شرایط کم نظیر بیابان لوت که آن اقلیم را در صدر محیط های طبیعی فراخشک جهان قرار داده است و در کل نشان دهنده میراث طبیعی و انسانی جهان است ، قابلیت بالایی در خصوص ورود به شبکه ژئوپارک های جهانی دارد. بطورکلی بوم ریخت های بیابان لوت ظرفیتی بالقوه برای اهداف مطالعات علوم زمین و استفاده عموم از چشم اندازهای مطرح دیداری آن دارد و موقعیت آن ایجاب می کند که صرفا صنعت ژئوتوریسم در آن ناحیه شکل بگیرد.

به گفته ایزدی، ژئوتوریسم (زمین گردشگری) حالتی جدی تر از اکوتوریسم (بوم گردی) است که در واقع می تواند منشاء مجموعه ای از حفاظت و بهره برداری پایدار از منظر زیبا شناختی زمین باشد.

وی تأکید کرد: با توجه به پدیده های زمین شناختی بیابان لوت که در قیاس با شاخص های جهانی، کم نظیر و در پاره ای دیگر بی نظیرند، در واقع این مکان را تبدیل به جلوه گاه بخشی از تاریخ جغرافیای کره زمین در فلات ایران کرده است که با مطالعات جغرافی دانان ، اقلیم شناسان و زمین شناسان به نقش مهم بیابان لوت در خصوص درک تحولات کره زمین در فلات ایران بیشتر پی می بریم .

به اعتقاد وی، پراکندگی و تنوع میراث زمین شناسی موجود در لوت ، تابعی از عملکرد و تحولات فرآیندهای طبیعی زمین در مقیاس بزرگ است که طبعا تابع مرزبندی های سیاسی و منطقه ای نیست و بیانگر میراث بین المللی زمین است که خوشبختانه بخشی از خاک زرین ایران است و این مهم مسئولیت ما را در حفظ و حراست آن میراث جهانی افزونتر می کند.

وی تأکید کرد: بنابراین بیابان ها به ویژه بیابان لوت بخاطر ویژگی منحصر به فردی که به لحاظ پیشینه تمدن تاریخی زندگی بشر در غرب آن ، داشتن شاخص ترین پدیده های طبیعی جهان ، دارا بودن سوابق تطورات دوره های مختلف زمین شناسی که همگی در یک ناحیه یکپارچه و به هم پیوسته دارد بایستی بیشتر مورد توجه ، مطالعه و شناسایی قرار گیرند تا با پی بردن کافی به وضعیت ارزشمند آن ، مکانیزم های اصولی حفاظت در برابر خطراتی که بطور فزاینده آنان را تهدید می کند ، به درستی اعمال شود.