بازگشت قاتل خرقه‌پوش

حدود یک سال پیش بود که شعبه سوفیه یوبی‌سافت، اولین تجربه واقعی Assassin’s Creed را روی ویتا عرضه کرد. البته ما قبلا نیز شاهد عناوین متفاوتی از این مجموعه روی پلتفرم‌های همراه بودیم؛ اما این AC III: Liberation بود که موفق شد حس و حال دنیای AC را منتقل کند و با استقبال هم مواجه شود. حالا شاهد پورت این بازی روی کنسول‌های PS3، X360 و PC هستیم و در این نسخه HD با گرافیک بهبود یافته و ماموریت‌های بازسازی شده طرفیم.

با این حال سوال مهمی مطرح است که آیا یوبی‌سافت سوفیه پورت موفقی از این بازی ارائه کرده یا بهتر بود پرونده آن را با همان ویتا بسته نگه می‌داشت؟ ماجرای Liberation HD سه سال بعد از پایان جنگ فرانسوی‌ها و سرخ‌پوست‌ها اتفاق می‌افتد. شما هدایت Avelin de Grandpre (آولین دِ قواندخه)، یک اسسین زن دورگه آفریقایی ـ فرانسوی را به عهده می‌گیرید. ابتدای بازی در قالب چند فلش‌بک کوتاه با آولین کودک و ماجرای گم شدن مادرش آشنا می‌شویم. سپس خیلی سریع به دل داستان او پرتاب می‌شویم.

با گذشت سال‌های زیاد از آن اتفاق، آولین پی به توطئه‌ای می‌برد که با تشویق کردن او به نجات برده‌ها و کشتن تمپلارها، وفاداری وی به برادری را به آزمون می‌کشد. داستان بازی بسیار سریع روایت شده و با برش‌های گوناگون ـ که بین ماموریت‌ها یا در کل بازی در آن زده می‌شود ـ در درگیر کردن مخاطب چندان موفق عمل نمی‌کند. Liberation HD مثال بارزی است برای این‌که پلتفرم هدف چقدر در ساختار یک بازی تاثیرگذار است، زیرا طراحی بازی آن بر مبنای ویتا صورت گرفته و برای کنسول‌های خانگی مناسب نیست.

دنیای بازی، داستان، ساختار ماموریت‌ها و گیم‌پلی همگی مختص ویتا خلق شده‌اند. بنابراین یوبی‌سافت موظف بوده کاری کند که تجربه بازی روی کنسول‌ها نیز جذاب باشد؛ ولی متاسفانه نسخه HD بازی با کاستی‌هایی همراه است. اگر منتظر تغییر بزرگی در داستان باشید، ناامید خواهید شد. بخش کمپین بازی تقریبا بدون هیچ تغییری با نسخه ویتا باقی مانده است، فقط به هر کدام از سه پوشش بانو، اسسین و برده آولین ـ‌که هر یک فرصت‌ها و محدودیت‌های خود را از دید گیم‌پلی ایجاد می‌کنند ـ پنج ماموریت جدید اضافه شده تا مثلا به داستان عمق بیشتری بدهد، اما همچنان مشکلات روایی خود را ـ که به جان نسخه اصلی افتاده بود ـ به دوش می‌کشد.

دو تا سه ماموریت کامل طول می‌کشد تا داستان روی روال بیفتد و بعد ناگهان مثل قسمت‌های انتهایی تمام بازی‌های AC، سرعت آن دیوانه‌وار بالا می‌رود. از آنجا که این بازی ابتدا برای ویتا و با توجه به محدودیت‌های آن ساخته شده، دنیای Liberation HD بسیار کوچک‌تر از دیگر نسخه‌های این مجموعه است؛ اما باید به یوبی‌سافت آفرین گفت که در این پورت HD، به شهرها روح و زندگی بخشیده است. حالا انسان‌های بیشتری در خیابان‌ها دیده می‌شوند و با انیمیشن‌های متنوع خود، حس قدم زدن در نیواورلئان 1765 را بخوبی منتقل می‌کنند.

با وجود این منطقه نهر لوئیزانا همچون گذشته خالی و تقریبا دور از نشانه حیات رها شده است. خوشبختانه یوبی‌سافت برای این پورت، دستی سر و روی ماموریت‌های بازی کشیده و تلاش کرده آنها را با کنسول‌های خانگی هماهنگ سازد. تلاش آنها گاهی به معنی یک هدف نو، الگوهایی تازه برای دشمنان یا انجام کاری جدید در ماموریت است و بعضی نمونه‌های گیج‌کننده نسخه ویتا مثل پیدا کردن استاد آولین در منطقه باتلاقی، در اینجا بازسازی و ساده‌تر شده‌اند.

با از بین رفتن محدودیت کنترلر ویتا در این نسخه، Liberation HD از بسیاری جهات شبیه دیگر بازی‌های مجموعه شده و خوب و بد آنها را در دل جا داده است. هنوز هم پرش در جهتی خلاف خواست بازیکن یا بالا رفتن اشتباه از یک شیء شما را آزار خواهد داد. هوش مصنوعی هم خدا را شکر احمق‌تر از گذشته شده است، شاید مشکلات آن روی ویتا قابل درک باشد اما روی کنسول نابخشودنی است. می‌توانید دشمن‌ها را کنار همراهان‌شان با یک چشم بر هم زدن بکشید.

این نسخه از بازی از نظر محتوا تا حدودی ما را یاد نسخه‌های اول و دوم مجموعه می‌اندازد؛ زیرا بیش از آن‌که بازیکن را به انجام کارهای جانبی ترغیب کند، از وی می‌خواهد روی نابود کردن اهداف تمرکز کند. در نتیجه گیم‌پلی بازی کوتاه بوده، هشت تا ده ساعت برای تمام کردن خط اصلی داستان کافی است. با وجود این اگر می‌خواهید، می‌توانید سراغ جمع کردن ورق‌‌های دفترچه خاطرات، صندوقچه‌هایی که سه برابر پول خرید یک خانه در آنها پول است و کشف مجسمه‌های مایایی بروید، اما باور کنید هیچ چیزی در بازی وجود ندارد که شما را برای بار دوم پای آن بنشاند. از نظر ظاهری بازی با افت و خیزهایی همراه است.

مدل‌ها و تکسچرهای کاراکترهای اصلی با توجه به این‌که ابتدا برای ویتا طراحی شده‌ بودند، با جزئیات و خیلی خوب کار شده‌اند و کیفیت سینماتیک‌ها نیز افزایش یافته است. وسعت دید بازیکن زیاد نیست اما شهرها زیبا و پویا به نظر می‌رسند، با این حال وقتی وارد فضاهای داخلی ساختمان‌ها می‌شوید، ضعف‌های گوناگون خود را عیان می‌سازند. صداگذاری و موسیقی بازی نیز المان‌هایی هستند که تقریبا بدون تغییر از نسخه ویتا به کنسول‌ها منتقل شده‌اند. اگرچه آولین بهترین صداپیشگی را دارد، اما کاراکترهای دیگر نیز از این بهره بی‌حاصل نمانده‌اند.

روی هم رفته وقتی AC: Liberation HD را بازی می‌کنید و گرافیک بهبود یافته، کنترل خوب و آشنای مجموعه و بازسازی ساختار ماموریت‌ها را مشاهده می‌کنید، می‌دانید که باید منتظر دیدن ضعف‌ها و کاستی‌ها نیز باشید. بازی می‌تواند شما را روی کنسول‌ها سرگرم کند اما به موفقیت و خوش ساخت بودن نسخه ویتا نمی‌رسد. همچنین AC: Liberation HD هرگز نمی‌تواند از این واقعیت فرار کند که پورتی از نسخه ویتاست؛ زیرا برخی شواهد همانند سایه‌ای کل بازی را احاطه کرده است.

حداقل سیستم مورد نیاز PC

مجید رحمانی