طهران قدیم بر بوم نقاشی

میدان حسن‌آباد، باغ ملی، شمس‌العماره، لاله‌زار، سینما متروپل، میدان فردوسی و خانه اتحادیه ازجمله نمادهای تهران است که نقاش با استفاده از تکنیک آکریلیک و مرکب روی بوم به تصویر کشیده است. یکی از نکات جالب توجه نمایشگاه این است که نقاش در شناسنامه هر تابلو به جای ذکر نام تابلو، از جملاتی استفاده کرده که با لحنی عامیانه و بازاری بیان شده و مخاطب با خواندن این جملات و دیدن تابلوها ناخودآگاه حس عمیق‌تری نسبت به گذشته برقرار می‌کند. جملاتی چون «یونس خان تا چشمش به من افتاد بازم شروع کرد به تعریف خاطره از سینما متروپل» یا «حاجیه خانم با زنبیل سنگینش وقتی به حسن‌آباد رسید، پرنده پر نمی‌زد.»

کارهای کیان وطن بازدید‌کننده را مشخصا به تهران و تبار تاریخی تبدارش می‌کشاند. در تابلو‌های او چهره‌ها حضور ندارند و بناها و آثار تاریخی، خود تبدیل به شخصیت اصلی تابلو و روایت مد نظر نقاش شده است.

کیان وطن درباره این‌که چه شد به جای کشیدن پرتره که در کارهای قبلی به آن پرداخته، به سمت نقاشی تصاویر تهران قدیم روی آورده، می‌گوید: معماری قدیم همواره برای ما خاطره است و نقاشی از خاطره‌های گذشته حسی نوستالژیک را در بیننده و بخصوص نسل قبل از من بیدار می‌کند.

این نقاش کشورمان می‌افزاید: نسل جدید به معماری قدیم علاقه‌مند است و بسیاری از مردم وقتی یک دیوار آجری ساده یا طاق آجرچین می‌بینند، تمایل دارند با آن اثر عکس یادگاری بگیرند و این نشان می‌دهد نسل معاصر ما اگرچه از معماری آن زمان فاصله گرفته، اما با آن ارتباط برقرار می‌کند و حس آرامشی در او به وجود می‌آورد. درواقع من به نوبه خود در کارهایم به دنبال آن بودم که این حس را در بیننده ایجاد کنم.

وی درباره نحوه انتخاب موضوع تابلوهایش می‌گوید: برای آن‌که بتوانم برخی بناهای تاریخی تهران قدیم را به تصویر بکشم، از عکس‌های قدیمی که از اینترنت به دست می‌آوردم و همچنین گفت‌وگو با آدم‌هایی که درباره تاریخ تهران می‌دانستند، کدهایی گرفتم و با پروراندن آن در ذهنم طرح آن را کشیدم که البته با توجه به محدودیت منابع در اینترنت، دستیابی به عکس‌های باکیفیت با مشکل مواجه بود.

یکی از نکات جالب توجه این نمایشگاه، وجود چند تابلوی نقاشی بود که در آنها جرثقیل‌ها و اسکلت‌های آهنی ساختمانی بلند به تصویر کشیده شده بود که نشان از ساخت و سازهای جدید داشت و نام تابلو بدون قصه عنوان شده بود. کیان وطن درباره انتخاب عنوان بدون قصه برای برخی تابلوهایش می‌گوید: وقتی وارد فضای شهری جدید می‌شوید، دیگر آرامشی را که در معماری قدیم وجود داشت ندارید، مکان‌هایی که هویت و اصالت ندارد. بنابراین در ساخت و سازهای جدید قصه‌ای برای من وجود ندارد که آن را بنویسم جز درگیری و دغدغه، برای همین عنوان بدون قصه را انتخاب کردم.

وی درباره این‌که چرا عنوان نمایشگاهش را تهران / مقدمه گذاشته است، می‌گوید: قرار است چهار نمایشگاه درباره تهران داشته باشم که اولین آن تهران/ مقدمه بود تا آغاز باب معاشرت با مخاطب باشد که با استقبال هم مواجه شد و قشرهای مختلفی از حوزه سینما، موسیقی و تجسمی برای بازدید آمدند و خوشبختانه ارتباط خوبی هم با آثار برقرار کردند. مجموعه‌های دیگری که به دنبال نمایش آن هستم، تهران فصل اول، تهران فصل دوم و تهران فصل سوم است که این مجموعه‌ها را برای نمایش آماده خواهم کرد.

این نمایشگاه تا دوازدهم آذر در خانه هنر تهران (آرت سنتر) در خیابان شریعتی دایر است.