وقتی دشمن تصمیم به ترور دانش می‌گیرد

اما اکنون صحبت از ترور مسوولان نیست، صحبت از ترور دانشمندان است.

در این ترورها نیز همچون اوایل انقلاب، پای منافقین به نوعی در میان است، اما نقش رژیم صهیونیستی بسیار پررنگ‌تر از این گروهک تروریستی است و آموزش تروریست‌ها و پشتیبانی از آنها به صورت کاملا روشنی از سوی این رژیم مشاهده می‌شود.

اولین ترور به تاریخ 22 دی سال 88 برمی‌گردد.

صبح این روز وقتی که دکتر مسعود علیمحمدی،‌ استاد تمام دانشکده فیزیک دانشگاه تهران برای رفتن به سر کار خود از منزل خارج می‌شود، در پی انفجار بمبی که در یک دستگاه موتورسیکلت در مقابل منزل او کار گذاشته شده بود، به شهادت می‌رسد.

شهید علیمحمدی یکی از برگزیدگان جشنواره بین‌المللی خوارزمی در سال 86 و حائز رتبه دوم پژوهش‌های بنیادی بود.

وی در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد به تدریس فیزیک کوانتومی و ذرات بنیادی اشتغال داشت و طی سال‌های 76 تا 80 با موسسه تحقیقات ذرات بنیادی نیز همکاری داشت.

استادی که شهید شد و استادی که ماند تا راه همکارش را ادامه بدهد

هشتم آذر سال 89، حادثه‌ تروریستی دیگر اتفاق افتاد. اما این‌بار دو نفر از دانشمندان هسته‌ای کشورمان به صورت همزمان هدف حمله تروریستی قرار گرفتند که البته این ترور در خصوص دکتر فریدون عباسی، رییس فعلی سازمان انرژی اتمی ناموفق بود. اما تروریست‌ها توانستند مجید شهریاری را به شهادت برسانند.

فریدون عباسی از جمله دانشمندان ایرانی است که سازمان ملل، نام او را در قطعنامه‌ های تحریمی که علیه جمهوری اسلامی ایران صادر کرده، ذکر کرده است.

شهید شهریاری و فریدون عباسی، هر دو در زمان ترور، استاد فیزیک دانشگاه شهید بهشتی بودند.

دختری که نظاره‌گر شهادت پدر است

عصر روز اول مرداد سال 90 بود که اخباری مبنی بر ترور یکی دیگر از دانشمندان کشورمان روی سایت‌ها قرار گرفت؛ این‌بار دانشمندی جوان که 35 سال بیشتر نداشت.

تروریست‌ها این دانشمند کشورمان را که داریوش رضایی‌نژاد نام داشت، مقابل منزلش و در حالی که همسر و دختر خردسال او نظاره‌گر ماجرا بودند، هدف گلوله قرار دادند.

او دانشجوی کارشناسی‌ارشد دانشکده برق دانشگاه صنعتی خواجه‌نصیر بود. بعد از شهادت رضایی‌نژاد اعلام شد که او با فعالیت‌های هسته‌ای کشورمان ارتباطی نداشته است، اما ظاهرا همکاری‌هایی که او در کارهای تحقیقاتی با وزارت دفاع داشت، باعث شده بود رژیم صهیونیستی در صدد ترور او برآید.

مدتی بعد از این حادثه تروریستی، سایت فارسی وزارت خارجه رژیم صهیونیستی، در خبری از قول رییس ستاد کل ارتش این رژیم نوشت: با ترور دانشمندان ایران می‌توان از تبدیل شدن ایران به یک قدرت منطقه‌ای جلوگیری کرد.

حدود دو سال بعد از اولین ترور دانشمندان ایرانی در دی سال 88 و نزدیک به شش ماه بعد از ترور شهید رضایی‌نژاد، این‌بار مصطفی احمدی‌روشن بود که در ادامه سنگ‌اندازی‌های رژیم‌صهیونیستی در مسیر فعالیت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران به شهادت رسید.

شهید احمدی‌روشن، متولد شهریور سال 58 و دانش‌آموخته مقطع کارشناسی رشته مهندسی شیمی از دانشگاه صنعتی شریف بود.

او که معاونت سایت هسته‌ای نطنز را به عهده داشت، در دومین سالگرد شهید مسعود علیمحمدی، پس از خروج از منزل ساعت 8:30 صبح مورد حمله تروریستی قرار گرفت.

نحوه ترور وی نیز شبیه حادثه تروریستی بود که در مورد شهید شهریاری و فریدون عباسی رخ داد، به این ترتیب که سرنشینان یک موتورسیکلت با چسباندن یک بمب به خودروی وی و انفجار آن، او را به شهادت رساندند.

رضا قشقایی نیز که در خودرو، همراه شهید احمدی‌روشن بود، در این حادثه مجروح شد و مدتی بعد در بیمارستان به شهادت رسید.

این فهرستی از عملیات‌های تروریستی است که در سال‌های اخیر با هدف متوقف کردن روند روبه رشد پیشرفت‌های جمهوری اسلامی ایران صورت گرفته است، اما مسلما دشمنان با چنین اقداماتی به اهداف خود نخواهند رسید، چرا که با شهادت هر یک از دانشمندان، صدها نفر جای آنها را پر خواهند کرد.

رژیم صهیونیستی با وجود اعتراف مزدورانش به عنوان مسوول مستقیم این جنایات هرگز حاضر نشده است به جهانیان پاسخ دهد که بر چه مبنایی به انجام این گونه عملیات تروریستی اقدام می​کند و نکته مهمتر آن که آمریکا نیز که همواره ادعای حمایت از حقوق بشر دارد در برابر این نوع جنایات اسرائیل سکوت کرده است.