والیبال و بازیکنان خارجی

برخلاف بسکتبال موج استفاده از بازیکنان خارجی در والیبال ایران فروکش کرده است و در شرایطی که تا پارسال 10 - 12 بازیکن از روسیه ، برزیل ، صربستان ، اکراین ، پاکستان و آذربایجان در تیمهای مختلف باشگاهی

کد خبر: ۱۲۹۸۸۴

ما بازی می کردند، امسال فقط 2 بازیکن پاکستانی و 2بازیکن صربستانی در لیگ برتر کشورمان حضور دارند.
این که حضور بازیکنان خارجی تا چه حد می تواند در بالا بردن کیفیت فنی تیمها و در رقابت مسابقه های باشگاه های کشور موثر باشد، مثل روز روشن است. این راهی است که بسیاری از کشورهای آسیایی و اروپایی رفته اند و نتیجه هم گرفته اند و پس از ایتالیا، برزیل ، فرانسه ، ترکیه و... که از این طریق به پیشرفت های شگرفی دست پیدا کرده اند، روسیه که مرکز صدور بازیکن به سراسر گیتی است هم جذب بازیکن شاخص کشورها در تیمهای حرفه ای خود شده اند تا از قافله پیشتازان این ورزش دور نمانند. آنها البته همواره سعی در صید شاه ماهی های جهان توپ و تور داشته اند و ما بیشتر به حضور بازیکنان متوسط و گاه بازنشسته اروپایی دلخوش شدیم که اگر چه ایده آل نبوده ، اما به هر حال انگیزه و انگیزشی برای والیبال بازان ایرانی به حساب آمد و دیدیم که پارسال چه لیگ جذاب و پرهیجانی را پشت سر گذاشتیم و بازیکنانی چون اسلوبودان کواچ با وجود سن به نسبت بالا، چگونه این تز را که والیبال ورزش هوشمندان است ، به اثبات رساند و فکر را در کنار نمایش هنرهای فردی و فنی این ورزش به کار برد تا جایی که ملی پوشان باتجربه ای چون امیرحسینی که پاسور و مغز متفکر تیم ملی ایران است ، می گوید: من به شخصه نکات و تاکتیک های زیادی را از کواچ آموخته ام.
در واقع حضور بازیکنان حرفه ای نوعی داد و ستد ورزشی به شمار می آید که جنبه های آموزشی و آموزندگی را توامان دارد. دیوید بلیون ، نخستین بازیکن فرانسوی است که به ایران آمده است.
او یک نیم فصل در لیگ برتر ما بازی کرد و پس از نیم فصل عذرش را خواستند. بلیون در کشورهای عربی و یونان بازی کرده و عضو تیم ملی جوانان فرانسه در مسابقه های جهانی تهران بود. بلیون می گوید: سطح لیگ تهران از خیلی از کشورهای اروپایی بالاتر است.
دستمزدی هم که به بازیکنان می دهد، برابر با ارقامی است که مثلا در لیگ اسپانیا به یک بازیکن می دهند. بازیکنان خوبی هم دارید. پیکان را یکی از تیمهای خیلی قدر ایران دیدم ، اما امکانات ورزشی شهرهای شما یکسان نیست و از همه عجیب تر این که سالنهای ورزشی ای که من در آن بازی کرده ام ، از نظر بهداشتی تمیز نبوده و گاهی آثار گردوغبار و خاکهای داخل سالن روی کفشهای بازیکنان و کفپوش های سالنها چشمها را آزار می دهد و من تعجب می کنم که چرا نسبت به مسائل بهداشتی کم توجهی می کنید.
راستی! پاسورهای تیمهای ایرانی سبک خاصی دارند که با سبکهای بازی سازی اروپاییان مغایرت دارد. آنها علاقه زیادی به دوبله کاری دارند، در صورتی که سبک روز والیبال دنیا شکل دیگری است.
وقتی قصد آمدن داشتم ، تبلیغات سوئ تلویزیون های اروپایی باعث شده بود خانواده ام با نگرانی و حساسیت در این باره با من صحبت کنند، اما وقتی در ارومیه سکونت یافتم و از مهربانی و رفتار مردم خوب این شهر و دیگر شهرهای ایران برایشان گفتم ، آرام شدند. برای من آنچه در ایران دیدم با آنچه شنیده بودم ، از زمین تا آسمان تفاوت داشت. آثار تاریخی و مناطق دیدنی شهر اصفهان ، چلوکباب های خوشمزه ایرانی و خونگرمی مردم ارومیه را فراموش نمی کنم. زمانی که در پاریس درس می خواندم برخی همکلاسی هایم دختران مسلمانی بودند که با پوشش اسلامی رفت و آمد می کردند. برای من این نوع حجاب تازگی نداشت. به هر حال مردم هر منطقه ای آداب و فرهنگ خاص خودشان را دارند و باید به آن احترام گذاشت.
ویلکو پتکوویچ اهل بلگراد، برعکس بلیون از شهرت زیادی برخوردار است ، او پاسور تیم ملی صربستان است و ذخیره سوپرستاره ای چون نیکلاگربیچ است. حضور پتکوویچ در تیم پگاه ارومیه سورپرایزی برای والیبال ایران بود. او را اروپایی ها بخوبی می شناسند و زمانی هم که وارد ایران شد، با کنجکاوی بیشتر او را پاییدیم که مبادا بدل پاسور تیم ملی صربستان باشد.
پتکوویچ می گوید: پیش از این که به ایران بیایم با وراگان زارنوویچ و اسلوبودان کواچ ، هموطنانم که در کشور شما بازی کرده بودند، گپ زدم و حالا که یک ماهی است در ارومیه اقامت دارم ، کوههای اطراف شهر، دریاچه زیبای نمک ، پیست اسکی خوشاکوه و خونگرمی مردم من را به یاد شهرهای گردشگری اروپا می اندازد. به من گفته بودند ارومیه مهد والیبال ایران است و حالا این گفته را بیشتر باور می کنم ؛ اما از نظر والیبال اعتقاد دارم که زمان زیادی می خواهد تا به سطح اول اروپا برسد. تاکنون بازیکنان خوبی را دیده ایم ، ازجمله محمد سلیمانی آبشارزن تیم پیکان که اروپایی بازی می کند، اما والیبالیست های شما باید در کنار والیبال تحصیلات خود را هم تکمیل کنند و با ترمیم تکنیک های قهرمانی خود به صورت یک بازیکن حرفه ای درآیند.
پتکوویچ درباره داوران ایرانی می گوید: بعضی داوران شما همطراز داوران اروپایی هستند. در واقع برخی از آنها خوب و برخی از آنان بد داوری می کنند، ولی در مجموع نباید دست از تلاش برای بهتر شدن بشویند.