معتاد شیشه ای را درک کنید نه تحقیر

بعد از مدتی، چند بار دیدم پنهانی ماده‌ای مصرف می‌کند، اما نمی‌دانستم چیست و فکر هم نمی‌کردم مخدر باشد. از او پرسیدم و گفت شیشه است. از دروغی که گفته بود، ناراحت شدم. تصمیم داشتم از او جدا شوم، اما گریه کرد و از من خواست کمکش‌کنم تا ترک کند. هیچ اطلاعاتی در مورد شیشه نداشتم و نمی‌دانستم چه حالت‌هایی ایجاد می‌کند. تحقیقات زیادی انجام دادم. به آب و آتش زدم تا بتوانم کمکش‌کنم. خیلی مراقبش بودم، اما وسوسه مصرف شیشه به جانم افتاده بود و اذیتم می‌کرد. دست آخر، وسوسه غلبه کرد و چند بار برای کنجکاوی مصرف کردم. من که قرار بود به دوستم کمک کنم تا ترک‌کند، حالا خودم گرفتار شده بودم. طوری بود که هم از شیشه متنفر بودم، هم اگر مصرف نمی‌کردم، نابودم می‌شدم. آن موقع تازه متوجه دلیل علاقه آن پسر به خودم شدم. ای کاش به او اعتماد نمی‌کردم. شیشه مغزم را بدجور درگیرکرده بود. نمی‌دانی چه چیزی دروغ و چه چیزی حقیقت است. وضعیتم آن قدر بد شده بود که دیگر او را فراموش کرده بودم. از هم جدا شدیم. شیشه روز به روز حالم را بد و بدتر می‌کرد. دیگر هیچ کنترلی روی رفتارهایم نداشتم. به پدرم شک کرده بودم با زن دیگری ارتباط دارد. تلفنش را می‌گشتم، دعوا در خانه و کوچه و خیابان به راه می‌انداختم. دوبار به جرم دله دزدی از مغازه به زندان افتادم و بعد از مدتی آزاد شدم. با مرده هیچ فرقی نداشتم. آرزو می‌کردم یا بمیرم و بدبختی‌ام تمام شود، یا به نحوی نجات پیدا کنم. انگار خدا صدای ناله‌هایم را شنید. بعد از آزادی از زندان به خانه رفتم. دو ماه بعد، زنی به نام فرزانه که در زندان با او آشنا شده بودم، به دیدنم آمد. او هم مثل من معتاد بود که بعد از آزادی به کمپ رفته و ترک کرده بود. قبل از آمدن فرزانه، اراده‌ای برای ترک نداشتم، اما وقتی دیدم او توانسته است ترک کند، من هم انگیزه پیدا کردم و بعد از 9 ماه توانستم دوباره به زندگی برگردم. حالا هم در کمپ به زنان معتاد انگیزه می‌دهم تا ترک‌کنند. بعضی‌ها می‌گویند شیشه‌ای ها را باید کشت و از بین برد. اگر در خانواده‌تان فردی وجود دارد که شیشه مصرف می‌کند، تحقیرش نکنید، درک وکمکش‌کنید تا نجات پیدا کند.