با همه مردم قوم و خویشم

خانم گلچین، از نقشی که ایفایش را در این مجموعه تلویزیونی به‌‌عهده دارید، بگویید. این شخصیت چه ویژگی‌هایی دارد؟
نقشی که ایفا می‌کنم، مادر یک خانواده است که در عین حال پرستاری از یک خانم سالمند را (که نقشش را در مجموعه ناهید مسلمی ایفا می‌کند) بر عهده دارد. شخصیت او شامل تمام دغدغه‌هایی است که هر مادری برای جوانانش دارد و شخصیت خاص و پیچیده‌ای نیست. در هر صورت موضوع ما خانواده است و اتفاقاتی که پیرامون یک خانواده رخ می‌دهد را به نمایش می‌گذاریم.
شما در این سال‌ها در مجموعه‌های مختلفی بازی کرده‌اید که اتفاقا بخش عمده‌ای‌ از آنها هم مجموعه‌های نوروزی بودند. تفاوتی که در این نقش و مجموعه دیدید و نظرتان را برای حضور در آن جلب کرد، چه بود؟
قصه‌اش. قصه در هر اثری در اولویت اول قرار دارد و چون مجموعه‌ای است که به مشکلات مردم می‌پردازد، فضایش را پسندیدم. این مجموعه به داستان بازنشستگی مسؤولان کشور می‌پردازد و ماجرایی است که من حداقل در فضای اطراف خودم نمونه‌هایی از آن را دیده بودم و درگیرش بودم.
این‌طور که به نظر می‌رسد مر قانون، مجموعه‌ای است که گرچه برای پخش در فضای نوروز تدارک دیده می‌شود، اما داستان متفاوتی دارد و شوخی‌های سیاسی هم بخشی از قصه‌اش را تشکیل می‌دهند. فکر می‌کنید این اثر چقدر خواهد توانست در جلب نظر مخاطبان موفق باشد؟
کار در فضای مجموعه‌های مناسبتی چون نوروز و رمضان همیشه برایم جذاب است؛ زیرا پربیننده‌ترین زمان پخش را داردو در چنین شرایطی مجموعه وقتی جالب‌تر می‌شود که حرف یا پیام جدیدی هم برای گفتن داشته باشد یا حتی شمایل قصه‌اش جدید باشد.
مر قانون نسبت به اوضاع و احوالی که شاید بسیاری از خانواده‌ها با آن مواجه باشند، نقد اجتماعی دارد و گرچه درخصوص خط قصه خیلی نمی‌توانم توضیح بدهم، اما حساسیت‌هایی در متن آن وجود دارد که مطمئنا حرف‌های زیادی در آن نهفته است. مسائلی چون جوانان، خانواده و به‌ویژه کار و بازنشستگی و مسائل و مشکلاتی که می‌تواند در پی داشته باشد.
پس بحث روز جامعه است...
بله، بحثی که امسال خیلی در خصوصش صحبت شد. خوشحالم، چون بخش اصلی جذابیت یک کار بر دوش فیلمنامه است. البته متن این اثر در حین کار نوشته و تکمیل می‌شود و این اتفاقی است که این سال‌ها در مجموعه‌های مختلفی رخ می‌دهد. من این اتفاق را دوست ندارم، چون اجازه نمی‌دهد از قبل خودمان را آماده و درگیرش کنیم. با این حال هم نویسنده‌ها و هم تیم تولید مر قانون نهایت سعی‌شان را می‌کنند که به موضوع کلی مجموعه وفادار باشند. امیدمان این است که این اتفاق در ادامه هم امتداد داشته باشد.
به نظرتان چقدر دیده خواهد شد؟
دیده شدن هر اثری به کیفیت آن بستگی دارد. من پیش از این هم تجربه‌هایی با آقای مهام، تهیه‌کننده این مجموعه داشتم و همه تجربه‌هایی بودند که مورد استقبال واقع شدند. حتی می‌بینیم که شبکه آی‌فیلم هنوز دارد این آثار را به طور مرتب پخش می‌کند. دغدغه ما این است که در مر قانون هم این اتفاق بیفتد و تا این‌جای کار خدا را شکر می‌کنم که حال خودمان خوب است. طبیعتا وقتی حالت خوب باشد و پشت صحنه خوبی داشته باشی، این حال به مخاطبان هم منتقل می‌شود.
موضوعات اجتماعی برای خودتان چقدر دغدغه‌ است؟ به عنوان یک هنرمند فکر می‌کنید چرا مجموعه‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی ما عموما از موضوعات و دغدغه‌های جامعه دور مانده‌اند و اشاره‌ای به مشکلات ندارند؟
جواب این سؤال را من نباید بدهم. این سؤال همیشه گوشه ذهن خودم هم هست و به نظرم اگر در زمان‌هایی مردم فاصله می‌گیرند، شاید دلیلش این باشد که موضوعات اجتماعی را به آن شکلی که اتفاق می‌افتد، در مجموعه‌ها نمی‌بینیم. هرچقدر خودمان را به اتفاقات روز جامعه نزدیک‌تر کنیم، طبیعتا نتیجه مطلوب‌تری هم می‌گیریم و در مر قانون سعی کردیم این اتفاق بیفتد.
شما در این سال‌ها به یکی از چهره‌هایی تبدیل شده‌اید که به شدت مورد قبول مخاطبان تلویزیون هستید و عده زیادی وقتی تصویر شما را در تیزر مجموعه‌ای می‌بینند، به تماشای آن اثر ترغیب می‌شوند. این محبوبیت و مقبول واقع شدن برای خودتان چه حسی دارد؟
شما لطف دارید. طبیعتا یک هنرمند باید جایی باشد که می‌داند مردم دوستش دارند. ممکن است خود من به شخصه الان برخلاف چند سال اخیر دیگر خیلی در فضای کارهای کمدی نباشم و کارهای جدی را بیشتر ترجیح بدهم، اما باز باید جایی بایستم که مردم دوستم دارند و از این که شریک لحظات شاد مردم هستم، بی‌شک حس خیلی خوبی دارم. همیشه از نظرات مردم استقبال می‌کنم.
همان‌طور که خودتان اشاره کردید، در سال‌های اخیر به سمت تجربه فضاهای جدی‌تر هم رفتید که جدی‌ترین نمونه آن، مجموعه «نفس گرم» به کارگردانی محمدمهدی عسگرپور بود. دلیلی که باعث شده در شرایط کنونی نقش‌های جدی‌تر را ترجیح دهید چیست؟
قبل از هر چیز به حس خود آدم بازمی‌گردد. سال‌ها پیش وقتی به سمت فضای کمدی آمدم، خودم آن فضا را بیشتر ترجیح می‌دادم. هر انسانی بنا به شرایطی چون نوع زندگی و دیگر اتفاقاتی که در زندگی هر کسی می‌افتد، دوره‌های مختلفی را تجربه می‌کند. الان من در دوره‌ای هستم که نقش‌های جدی را ترجیح می‌دهم.
مثلا چه‌جور نقش‌هایی؟ توضیح می‌دهید؟
نقش‌های متفاوت. اساس انتخابم متفاوت بودن است و برای مثال اگر نفس گرم خروجی خوبی داشته، دلم نمی‌خواهد دوباره در همان فضا قرار بگیرم و در آن نوع نقش تکرار شوم. نقشی که یک بازیگر بازی می‌کند باید نقشی باشد که وقتی برمی‌گردد و به کارنامه‌اش نگاه می‌کند، همچنان برایش لذتبخش باشد. ضمن این‌که غافلگیر کردن مخاطب هم برایم مهم است و دوست دارم مخاطبانم من را به شکل دیگری تجربه کنند.
انجام این گفت‌وگو با روز تولدتان هم مصادف شد و بیراه نیست اگر چند سؤالی هم به این بهانه از شما بپرسیم. الان که به گذشته نگاه می‌کنید، هنوز از انتخاب مسیرتان و آمدن به سمت بازیگری رضایت دارید؟
بله؛ از بازیگر شدن نه تنها پشیمان نیستم، بلکه همچنان دوستش دارم و اگر چند بار دیگر متولد شوم هم اگرچه در دانشگاه کارگردانی سینما خوانده‌ام، باز بازیگری را انتخاب می‌کنم.
احساس می‌کنم در بازیگری لحظاتی را جلوی دوربین خلق می‌کنی و امکان تجربه کردن حس‌های عجیب و ویژه‌ای به تو داده می‌شود که شاید به زبان قابل گفتن نباشد. از این‌که هربار شخصیت جدیدی به وجود بیاورم، چند ماهی زندگی کنم و بعد بمیرد و کنارش بگذارم و از این‌که می‌توانم با مردم ارتباط برقرار کنم و مردم نمونه‌هایی از شخصیت‌هایی که ایفا می‌کنم را در خاله‌ها و عمه‌ها و دیگر اطرافیان‌شان مثال می‌زنند، حس خیلی خوبی می‌گیرم.
انگار بدون این‌که بخواهم، با تمام مردم قوم و خویش بوده‌ام و از این بابت خیلی خوشحالم. من هیچ‌گاه از گذشته‌ام پشیمان نیستم و معتقدم هر چیزی که برایم اتفاق افتاده، قسمت من بوده است. مهم‌ترین بخش حضور هر کسی در حرفه‌اش این است که مثمر ثمر باشد و من طی 50 سال زندگی و 40سال تجربه کاری همراه با مردم زندگی کرده‌ام و این تجربه شیرینی برایم بوده است.
پس پشیمان نیستید؟
طبیعتا هر مسیری فراز و نشیب دارد و هر بازیگری برخی نقش‌ها را بیشتر می‌پسندد و بعضی‌ها را کمتر. با این حال همه این نقش‌ها تجربه‌هایی بوده‌اند که در کنار یکدیگر امروز من را تشکیل دادند.
به لحاظ کاری حسرتی هم دارید؟
بله؛ هنوز نقش‌های زیادی هستند که ایفایشان نکرده‌ام و نقش‌هایی هم بودند که می‌توانستند قسمت من باشند، اما به هر دلیلی نتوانستم و نشد آنها را بازی کنم. این از حسرت‌های من است.
آرزویی که در روز تولدتان دارید چیست؟
آرزوی اصلی من در وهله اول برای عموم مردم است و در شب تولدم، وقتی داشتم شمع‌های روی کیکم را فوت می‌کردم، برای مردم دعا کردم. فکر می‌کنم همه ارتباطات به صورت زنجیروار به هم متصل هستند و وقتی حال مردم خوب باشد، حال تو هم خوب می‌شود. امیدوارم حال همه‌مان در کنار هم خوب باشد. این دعای من برای یک سال آینده است.

زهرا غفاری
رسانه