محیط کار باید رنگ و بوی سلامت بدهد

کارهای تکراری که همزمان شامل خم و راست شدن و چرخیدن ستون فقرات است، می‌تواند آسیب دیسک‌های بین‌مهره‌ای کمر را در پی داشته باشد. قرار گرفتن دست‌ها بالای سطح شانه به مدت طولانی مانند نقاشی سقف‌ها یا قرار گرفتن دست‌ها پایین‌تر از سطح زانوها هم برای فقرات گردن و کمر بسیار خطرناک است.

در فواصل زمانی معین تغییر وضعیت و کمی استراحت یا حتی قدم زدن مانع از اعمال مداوم نیرو به مفاصل و عضلات می‌شود و خطر بروز آسیب را کاهش می‌دهد. کارفرما باید از آگاهی کارمندان و کارگران از نحوه صحیح انجام فعالیت‌های شغلی و حفظ وضعیت‌های مناسب در ساعات کار اطمینان حاصل کند.

استفاده از تجهیزات و وسایل کمکی برای کاهش نیروی وارد بر ستون فقرات و اندام‌ها به شاغلان آموزش داده شود. باید به آنها در مورد علائم بروز آسیب‌های شغلی هشدار
داده شود. علائمی مانند خواب‌رفتگی دست‌ها و پاها یا دردهای تیرکشنده و سوزشی، زنگ خطری برای تغییر روش انجام کارها محسوب می‌شود.

جثه و میزان آمادگی جسمانی افراد برای بلند کردن اجسام سنگین و کار با آلات و ادوات سنگین هم باید مورد توجه قرار گیرد. کارگران توجه کنند هنگام بلند کردن اجسام، آنها را تا حد ممکن به تنه نزدیک کنند. با توجه به تکرار هرروزه فعالیت‌های شغلی، تلاش بیش از حد، حرکات چرخشی تنه، وارد شدن ناگهانی وزن یا نیروی زیاد بر بدن و بی‌تعادلی حین انجام کار از عوامل جدی آسیب‌رسان هستند.

زمین نامناسب، ناهموار یا لغزنده در محل کار هم می‌تواند عامل بروز بسیاری از آسیب‌های شغلی باشد. دمای اتاق کار، میزان رطوبت و تهویه آن هم برای بالا نگه داشتن تمرکز و دقت شاغلان باید کنترل شود. استفاده از کفش‌ها و دمپایی‌های گشاد یا لباس‌های تنگ هم باعث انجام فعالیت‌های شغلی در وضعیت‌های نامناسب و بروز آسیب‌های جسمانی می‌شود. گنجاندن نرمش‌های سبک صبحگاهی به مدت نیم ساعت به‌صورت روزانه هم از روش‌های بسیار مؤثر در پیشگیری از بروز آسیب‌های شغلی به‌شمار می‌رود.

دکتر پرهام پارسانژاد

فیزیوتراپیست