نقد و بررسی جدیدترین قسمت از سری آنچارتد

مهمان خـوش‌خوانـده

ناتی داگ به گوهر حقیقی سونی تبدیل شده؛ تا جایی که دیگر نیازی به نام بردن از گیم‌های این استودیو نیست و کمتر فردی سری آنچارتد و آخرینان ما (the Last of Us) را نمی‌شناسد. آنها در متاخرترین تجربه خود، اثری را که قرار بود فقط یک بسته الحاقی برای آنچارتد 4 باشد شکل و شمایل وسیع‌تری بخشیده و از آن یک اثر نسبتا کامل، هرچند کوتاه ساخته‌اند.

کد خبر: ۱۰۷۶۰۶۰

سفر کلوئی و نادین، دو شخصیت اصلی این قسمت، همان‌قدر پرهیجان و زیباست که دیگر قسمت‌های این سری بود و به جرات می‌توان گفت جای ناتان دریک در این قسمت خالی نیست!

میراث هندو

قسمت فرعی جدیدی که از سری آنچارتد منتشر شده، یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های سری اصلی، یعنی کلوئی را در کانون صحنه قرار داده است. کلوئی در جست‌وجوی عاج افسانه‌ای منسوب به گانش از ایزدزادگان هندو است. او در این راه، از مزدوری به نام نادین راس (از شخصیت‌های قسمت چهارم آنچارتد) کمک می‌گیرد و این آغاز تشکیل یکی از بهترین و به یادماندنی‌ترین تیم‌های تاریخ صنعت گیم را رقم می‌زند. رابطه کلوئی و نادین، چه در لحظات جر و بحث، چه هنگام شور و شعف و حتی در دیالوگ‌های صمیمانه‌تر، پخته و شسته رُفته است.

زوج عالی «میراث گمشده»، رقابتی تنگاتنگ با فردی به نام آساو می‌یابند که از حیث خونخواهی و جنگ‌افروزی یکی از خبیث‌ترین شخصیت‌های منفی سری آنچارتد است. این سفر، سرشار است از کل‌کل‌ها و درگیری‌های لفظی جذاب میان نادین و کلوئی که نه تنها به شخصیتشان هویت و عمق می‌بخشد، که جزئیات و حقایق جالبی از برهه زمانی میان قسمت چهارم و میراث گمشده فاش می‌کند. افزون بر اینها، در خلال همین دیالوگ‌ها می‌فهمیم نام میراث گمشده، تنها به عاج گانش اشاره ندارد و از حقیقتی مربوط به خود کلوئی نیز خبر می‌دهد. در طول داستان، مفاهیمی همچون طمع و عواقب ناشی از آن، البته این بار از دید شخصیتی دیگر مطرح شده و پیام‌های اخلاقی مورد انتظار را هم بجا می‌آورد.

مناظر سرسبز و پردرخت هند در ترکیب با بناهای باستانی، ظواهری رویایی رقم زده، به گونه‌ای که شاید با کمی اغماض بتوان این گیم را تنها به دلیل ظاهرش توصیه کرد! سطح جزئیات در صحنه‌ها بسیار بالاست و رنگ‌آمیزی محیط هم آنچنان که از ناتی داگ انتظار می‌رود با سلیقه کار شده است. مواجهه شخصیت‌ها با هرکدام از بناهای باستانی با دیالوگ‌های مرتبطی همراه است که اطلاعات جالبی از آن محل و اساطیر هندی به‌دست داده و بیش از پیش به عمق داستان می‌افزاید.

تکرار خوبی‌ها

حواس جمع سازندگان را در چیدمان سکانس‌های گیم نیز می‌توان دید. سعی شده به ازای هر صحنه تعقیب و گریز یا درگیری پرهیاهو، یک بخش آرام و کم‌خیزتر در نظر گرفته شود. تقریبا همه چیز، به قدر کافی وجود دارد و کمتر صحنه‌ای هست که بیش از حد لازم تداوم پیدا کند.

واجب است به یک جذابیت دیگر این قسمت اشاره کنیم. نقشه ماداگاسکار در آنچارتد 4 که فضایی باز در اختیار بازیکن می‌گذاشت، با استقبال خوبی از سوی مخاطبان روبه‌رو شده بود و همین سازندگان را مجاب کرده در این قسمت، یک نقشه دیگر با این سبک و سیاق بگنجانند و دو فصل از داستان را در آن روایت کنند.

سازندگان در طراحی مراحل مطابق انتظار عمل کرده‌اند و در صورت پرداختن بازیکن به راه‌های مخفی و تلاش برای
پرده برداری از رازهای موجود در راه‌های مخفی (که در این قسمت بیشتر از قسمت‌های پیشین است)، راه کوتاه و ساده‌ای برای بازگشت از محل مورد جست‌وجو در اختیار بازیکن قرار می‌گیرد. چه در نقاط بسته و چه باز، درگیری‌هایی پدید می‌آید که دقت و سرعت عمل بازیکن را به چالش می‌کشد. راه‌های متنوعی برای از پا‌ درآوردن دشمنان وجود دارد و می‌توانید مثلا یک دشمن را گوشه دیوار از پا درآورده، دیگری را از بالای سر مورد حمله قرار بدهید یا با فروریختن ستونی، چند دشمن را یکجا از بین ببرید.

اگر حوصله‌تان ایجاب کند، می‌توانید کار دشمنان را با چند نارنجک تمام کنید یا حتی تا این حد پیش بروید که بدون خبر کردن دشمنان از حضورتان و تنها با توسل به مخفیکاری آنها را از پا در بیاورید. شاید تنها رویکردی که ممکن نیست ـ البته جز چند مورد ـ رویکرد صلح‌جویانه باشد. مراحل خطی‌تر از شما می‌خواهند حتما همه دشمنان را از پا دربیاورید.

یک ترکیب ایده‌آل

شاید بتوان ترکیب معما، مبارزه و جست‌وجو را در آنچارتد، متعادل‌ترین نوع خود در طول این سری توصیف کرد. معماهای این قسمت، برخلاف قسمت‌های قبلی که عمده‌شان به فعال‌کردن یکی دو سوئیچ محدود بود، آنقدر از مخ بازیکن کار می‌کشند که حل شدنشان احساس رضایت به فرد بدهد.

بخش داستانی این گیم حدود شش ساعت (حتی کمتر از اولین قسمت آنچارتد) به طول می‌انجامد، اما با تهیه آن به بخش مولتی‌پلیر آنچارتد 4 دسترسی خواهید داشت و می‌توانید از محتوای مختص این گیم نیز
لذت ببرید.

شاید تنها ایراد این گیم را بتوان عدم نوآوری شگرف در فرمول مشخص این سری دانست. البته با توجه به تبدیل این اثر از یک بسته الحاقی به یک گیم کامل، چنین چیزی طبیعی است. در هر حال این گیم نه یک گیم عالی و بی‌نقص، که یک اثر خیلی خوب و پیکره‌دار است که می‌تواند بخوبی از پس برآوردن انتظارات مخاطبان این سری بربیاید.