جبران ناکامی ریو در «موجو »

قدرت‌های جهان با تمام توانایی خود حاضر هستند و سابقه و درخشش توام با تجربه تکواندوی ایران به ما می‌گوید انتظارات چندان هم دور از ذهن نیست. تیم ایران با اقتدار تمام در سال 2011 و در شرایطی برای نخستین مرتبه طعم شیرین قهرمانی دنیا را چشید که میزبان کره‌جنوبی بود، کره‌ای که مهد تکواندوی دنیاست و شاید تا آن سال حتی خوش‌بین‌ترین علاقه‌مند تکواندو نیز نمی‌توانست قهرمانی در خاک کره را پیش‌بینی کند.

در آن سال ملی‌پوشان ایران با هدایت رضا مهماندوست و با اختلافی قابل توجه به نسبت کره‌ای‌ها قهرمان جهان شدند تا امپراتوری کره در خاک خودش فرو بریزد . در سال 2015 ایران با هدایت بیژن مقانلو طعم قهرمانی جهان را در روسیه چشید.

این دو قهرمانی در فاصله کوتاه نشان‌دهنده ظرفیت بالای تکواندوی ایران است و وقتی این عناوین را در کنار 14 نشان طلای نفرات اعزامی به 17 دوره رقابت‌های جهانی و کسب عناوینی همچون قهرمانی جام‌جهانی و مدال‌آوری در بازی‌های آسیایی و رقابت‌های قهرمانی آسیا و البته نشان‌های ارزشمند مسابقات معتبر و دارای رنکینگ جهانی می‌گذاریم به این نتیجه می‌رسیم تیمی که امروز در اختیار مهدی بی‌باک قرار گرفته کاملا شش‌دانگ و باتجربه است.

تکواندو با تلاش مربیانش در بخش بانوان و همت ورزشکاران اینک اولین مدال تاریخ ورزش کشور را در المپیک به‌دست آورده و کیمیا علیزاده با همت خود و زحمات تک تک اهالی این رشته تا همیشه در تاریخ باقی خواهد ماند. او در ریو نه‌تنها اولین مدال تاریخ ایران را در بخش بانوان در المپیک به دست آورد، بلکه سبب شد ناکامی تیم مردان نیز آن‌طور که باید به چشم نیاید، ناکامی و شکستی که شاید برای تکواندوی ایران لازم بود و از غرور کاذبی که حاصل موج‌های تبلیغاتی ناشیانه بود، کاست.

موجو کره قطعا فرصتی برای جبران ناکامی ریو است و همه چیز آماده است که مهدی بی‌باک و شاگردانش بتوانند با گرفتن نمره قبولی نتایج المپیک را از ذهن علاقه‌مندان این رشته پاک کنند. البته موجو یک لبه دیگری نیز دارد. لبه تیزتری که در صورت برخورد با سرنوشت تیم اعزامی می‌تواند درد بزرگ‌تر از ریو به دنبال داشته باشد و تبعاتش نیز به همین وسعت بزرگ‌تر باشد. 973 تکواندوکار از سراسر جهان برای موفقیت در کره جمع شده‌اند و قطعا سالن تی‌وان‌آره‌نا جای راحتی برای آنان که تنبلی کرده یا اشتباه تاکتیکی و برنامه‌ای نداشتند، نیست.