پیشنهاد اماراتی‌ها را رد کردم

آقای صادقی از فوتبال خداحافظی کردید. حالا خیلی‌ها شما را بازیکنی با اخلاق می‌دانند که در سال‌های بازیگری‌تان کم اتفاق افتاد به حاشیه بروید.

من در سایپا بازی کردم، تیمی که طرفدار زیادی نداشت. من همیشه سعی کردم،‌ مسائل اخلاقی را رعایت کنم ولی این طور نبوده که هیچ‌وقت حاشیه نداشته باشم و کوچک‌ترین مشکلی در این زمینه پیش نیامده باشد.

مثلا چه موردی بوده؟

اتفاق افتاده که به خاطر درگیری با بازیکن حریف از زمین بازی اخراج شده‌ام. می‌خواهم بگویم من هم رفتار بد در زمین داشته‌ام. این‌طور نبوده که یک بار هم اشتباه نکرده باشم. سال 85 بود که به‌عنوان بازیکن اخلاق در لیگ برتر معرفی شدم. سعی کردم بیشتر رعایت کنم و بویژه به پیشکسوت‌ها، داور و بازیکن حریف احترام بگذارم، ‌اما باور کنید من هم انسان هستم و خطا می‌کنم. همه ما اشتباهاتی داشته‌ایم. من همیشه هدفم این بود کاری کنم که کسی از دستم ناراحت نشود.

بعضی بازیکنان سایپا می‌گویند، پس از بازی ماشین‌سازی چون مراسمی برایت برگزار نکردند، با ناراحتی ساک خود را برداشتی و از ورزشگاه دستگردی رفتی.

نه، اصلا این‌طور نیست.

پس چرا مراسم خداحافظی برایت نگرفتند؟

دلیل داشت. این خواسته خود من بود. با آقای درویش مدیرعامل باشگاه جلسه داشتم. ایشان دو سه روز قبل از بازی به من گفتند باشگاه در نظر دارد مراسمی برگزار کند، ولی به آقای درویش گفتم الان شرایط سایپا حساس است. بهتر است تمرکز همه ما در ماندن تیم در لیگ برتر باشد نه چیز دیگری. شایعاتی که در این باره منتشر شده درست نیست و من خودم خواستم مراسمی نگیرند. من بعد از مراسم چهارصدمین بازی لیگ برترم، گفتم که می‌خواهم خداحافظی کنم. یعنی از همان زمان همه می‌دانستند در پایان فصل من کنار می‌روم. چیز جدیدی نبود.

شانس آوردید که بردید و در لیگ برتر ماندید.

اگر ما مساوی هم می‌کردیم، می‌ماندیم چون استقلال خوزستان، صبا را زد. اگر صبا برنده می‌شد، ما باید هر طور شده می‌بردیم. خوشبختانه حرف به آنجاها نکشید و توانستیم ماشین‌سازی را شکست دهیم و بدون حرف در لیگ برتر بمانیم. در آن مسابقه حق ما برد بود. داور در نیمه اول یک پنالتی برای ما گرفت که کمک داور نظراو را عوض کرد. دو سه شوت خوب هم زدیم که اسلامی آنها را گرفت. دقیقه 88 یک توپ به تیر زدیم. انصافا حق ما بود که برنده شویم.

چرا همیشه در سایپا ماندی؟ نمی‌شد به تیم دیگری بروی؟

من اهل این نیستم که برای کسی نسخه بپیچم. چیزی که درباره‌اش حرف می‌زنم، برای من خوب بود. با توجه به شرایطی که داشتم، تصمیم گرفتم در سایپا بمانم، ولی به بازیکنان جوان توصیه نمی‌کنم که شما هم از من الگو بگیرید و سال‌ها در یک تیم بمانید. وقتی با سایپا قهرمان لیگ برتر شدیم، برای خیلی از ماها پیشنهاد رسید. بعضی بازیکنان پول‌های بهتری گرفتند و رفتند، ولی وضعیت من و یکسری از بچه‌ها فرق می‌کرد. ما شش هفت بازیکن بودیم که از رده پایه باشگاه رشد کردیم. سال 86 آقای دایی و چند بازیکن خوب هم به تیم اضافه شدند. واقعا حس خوبی داشتیم که تیم قدرتمندی ساختیم. نمی‌خواستیم آن تیم خراب شود. دوست داشتیم در آسیا هم بدرخشیم. برایمان مهم نبود که معروف نباشیم و حتی پول کمتر بگیریم. من این احساس را داشتم. آن موقع تازه پول داشت وارد فوتبال می‌شد و قراردادها ناگهان دوبرابرشد. اگر من از سایپا می‌رفتم می‌توانستم دو برابر پول بگیرم ولی این کار را نکردم. می‌شد با یک تغییر تیم پول‌های بیشتری در بیاورم ولی تصمیم گرفتم بمانم که بعد باشگاه به من لقب وفادار داد. می‌گویم این نسخه من بود و شاید هم فقط برای من باشد. نمی‌توانیم به یک جوان بگوییم شما باید برای همیشه در یک تیم بمانید. من می‌توانستم هم در پرسپولیس بازی کنم، هم استقلال و هم سپاهان. توانایی دو سه فصل بازی کردن در این تیم‌ها را داشتم ولی خودم تصمیم گرفتم در سایپا بمانم.

چرا هیچ وقت به خارج از ایران نرفتید؟

سالی که سیاوش اکبرپور در ظفره امارات بازی می‌کرد، این باشگاه من را هم می‌خواست. سیاوش آن موقع 500‌هزار دلار پیشنهاد داشت و من 350 هزار دلار. شرایط من یک مقدار فرق می‌کرد. متاهل بودم، پسرم تازه به دنیا آمده بود و برایم سخت بود به خارج از ایران بروم. از سویی سبک بازی من به امارات نمی‌خورد. آنها دنبال دریبل زن و گلزن بودند ولی من این ویژگی را نداشتم. نمی‌خواستم بعد از یک فصل به من بگویند تو را نمی‌خواهیم. آن موقع در تیم ملی هم بودم و برایم خوب نبود.