ردی که «بوتفلیقه» در تاریخ ایران جا گذاشت / در ستایش میانجی گری

به گزارش جام جم آنلاین پس از پیروزی انقلاب آزادیبخش الجزایر و اعلام استقلال این کشور در سال 1962 میلادی، دولت ایران، دولت جدید و انقلابی الجزایر را به رسمیت شناخت و در سال 1343 سفارت ایران در این کشور فعالیت خود را آغاز کرد.

با پیروزی انقلاب اسلامی، مناسبات فیمابین دوکشور از روند مطلوبی برخوردار شد و سفرهای متقابل و متعددی از جانب مسئولین بلندپایه دو کشور صورت گرفت.

امام خمینی (ره) در همان اوایل انقلاب در سال 58 بمناسبت سالگرد انقلاب الجزایر و سفر نخست وزیر دولت موقت در راس هیاتی به این کشور پیامی صادر کرد تا الجزایر یکی از اولین کشورهایی باشد که بعد از انقلاب روابط خوبی با ایران داشته باشد.

همچنین می توان به سفر مقام معظم رهبری در دوران ریاست جمهوری در سال 1363 و سفر مرحوم هاشمی رفسنجانی رئیس مجلس وقت و سفر مرحوم شاذلی بن جدید رئیس جمهور الجزایر به تهران در سال 1369 اشاره کرد.

اولین نقش «عبدالعزیز بوتفلیقه» در تاریخ معاصر ایران به سال 1975 برمی گردد، نقشی که که به قرادادی منجر شد مشهور به قرارداد الجزایر. الجزایر و شخص آقای بوتفلیقه در پایان دادن به مناقشه مرزی بین ایران و عراق در دهه 1970 میلادی نقش اساسی ایفا کرده است. آقای بوتفلیقه در زمان امضای قرارداد 1975 رئیس مجلس الجزایر بود و امضای وی در انتهای قرارداد 1975 به عنوان ناظر این تفاهم وجود دارد. هر چند این موافقتنامه بیشتر از پنج سال دوام نیاورد و صدام حسین در سال 1980 با پاره کردن قرارداد، به ایران حمله کرد و جنگی آغاز شد که هشت سال ادامه یافت.

اما یکی دیگر از نقش های اصلی این کشور در تاریخ 37 ساله انقلاب در همان روزهای ابتدایی انقلاب صورت گرفت. تسخیر لانه جاسوسی در 13 آبان 1358 یکی از اولین چالش های انقلاب نوپای ایران بود.

در حادثه تسخیرلانه جاسوسی آمریکا در تهران الجزایر نقش میانجی بین ایران و آمریکا را ایفاء کرد و با تلاش های این کشور و صدور«بیانیه الجزایر» دولت آمریکا تعهد کرد در امور داخلی ایران دخالت نکند و سرانجام دیپلمات های آمریکایی آزاد و در سال 1359 (21 ژوئیه 1981) به کشورشان بازگشتند. این توافقنامه هنوز نیز پس از سه دهه مبنای روابط حقوقی ایران و آمریکا است.

علاوه بر آن الجزایر پس از قطع روابط ایران و آمریکا، به عنوان حافظ منافع جمهوری اسلامی ایران در آمریکا تعیین گردید. در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران نیز الجزایر با خودداری از حمایت از عراق، در کنار کشورهای سوریه و لیبی، مانع از تبدیل آن به جنگ ایران و عرب گردید و علاوه بر آن هواپیمای وزیر خارجه وقت الجزایر(مرحوم بن یحیی) در سفری به منظور میانجیگری بین عراق و کشورمان در سوم ماه مه سال 1982 برابر با 13 اردیبهشت 1361 مورد هجوم جنگنده های عراقی قرار گرفته و با سرنگون گردید که در نتیجه آن ، نامبرده درگذشت.