هر یک از ژانرهای سریال‌های تلویزیونی تاریخچه‌ای دارند و اگر بخواهیم از تاریخچه سریال‌های ماورایی در رسانه‌ملی بگوییم باید گفت که از ابتدای دهه۸۰ موج تازه‌ای در سریال‌های تلویزیون به راه افتاد و تولید مجموعه‌های ماورایی نه‌فقط منجر به تحولاتی در عرصه سریال‌سازی در ایران شد، بلکه مردم با علاقه، پیگیر تماشای چنین آثاری شدند و مورد توجه قرار گرفت.

پخش مجموعه‌هایی که رنگ‌وبوی ماورایی دارند از دهه ۸۰ به بعد آغاز شد. سریال‌هایی که به بهانه ماه مبارک رمضان پخش می‌شد و حال و هوایش روایتگر دنیای ماورا یا برزخ بود. مثل سریال «او یک فرشته بود» که یک ماه تمام مخاطبان درباره شخصیت‌های مختلف و قصه کار صحبت می‌کردند.

سریال اغما قصه دکتر طه پژوهان با بازی مرحوم امین تارخ بود که نقش یک پزشک متخصص مغز و اعصاب را بازی می‌کرد. او به واسطه جراحی‌های موفقیت‌آمیزش به پنجه طلایی مشهور است و در ابتدای قصه، برای عمل همسرش بر سر دو راهی قرار می‌گیرد.

سیروس مقدم سال 86 تصمیم گرفت شانسش را در این حوزه امتحان کند و سریال ماورایی اغما را ساخت. داستان سریال درباره‌ دکتر طه پژوهان با بازی امین تارخ فوق متخصص جراحی مغز و اعصاب است. او بر سر دو راهی جراحی کردن یا نکردن همسرش قرار می گیرد و سر و کله شیطان پیدا می شود.

در این گزارش با برخی سریال‌های ماندگار و نوستالژیک تلویزیون در ماه رمضان آشنا می‌شوید.

از برنامه‌های پیشواز افطار که بگذریم بهترین گزینه برای بعد از افطار تماشای سریال‌های ماه رمضانی است. اولین سریالی که برای ماه رمضان ساخته شد سریال «مهمان» بود که به کارگردانی خسرو ملکان در سال 1369 ساخته شد ولی نوروز 1370 که مصادف با ماه رمضان شده بود، از شبکه یک پخش شد. البته موضوعش ربطی به ماه رمضان نداشت و بیشتر سریال نوروزی بود. یک دهه بعد پخش سریال‌های ماه رمضانی به یک مارتن تبدیل شد، طوری که این سال‌ها قبل از شروع ماه رمضان خیلی از مخاطبان پیگیرند تا ببینند چه سریالی در کدام ژانر از چه شبکه‌ای پخش می‌شود و نسبت به موضوع و علاقه‌شان شبکه‌ها و ساعت پخش فیلم‌ها را طبقه‌بندی می‌کنند. در این گزارش نگاهی به پرمخاطب‌ترین سریال‌های سال‌های گذشته انداخته‌ایم.

امین تارخ در نقش دکتر طه پژوهان همراه دکتر نایینی (ناصر ممدوح) وارد اتاق عمل می‌شود و خطاب به بیمار با نام پیربابا (اسماعیل خلج) می‌گوید: چطوری پیر بابا جان!

مجموعه تلویزیونی «اغما» امروز در قالب برنامه «سی سریال» به نمایش در می آید.

زندگی و نمایش در هم آمیخته است و همین است که تماشاگر را در فضای نمایش غرق می‌کند. در واقع بازیگر راوی است و مخاطب قاضی و قضاوت‌کننده. بی‌تردید بازیگرانی درکارهایشان موفق هستند که به درون کاراکتری که به آنها سپرده می‌شود، رخنه می‌کنند. در واقع کالبد خودشان را خالی می‌کنند تا بتوانند شخصیت را خلق کنند. برخی در این عرصه از همه آموزه‌ها و تجارب شان استفاده می‌کنند تا بتوانند به بهترین شکل هیجانات، عواطف، تفکر و روحیات شخصیت را اجرا کنند تا برای مخاطب باورپذیر باشد و قابل لمس و بعضی دیگر تلاش‌شان در این عرصه کمتر است و کم‌فروغ هستند. به همین دلیل مخاطب هم شاهد بازی‌های متوسط و به نسبت ضعیف از آنها خواهد. البته باید یک اثر همه ویژگی‌های لازم از جمله داشتن قصه خوب، کارگردان حرفه‌ای و کاربلد را به همراه داشته باشد تا بازیگر فرصت درخشیدن را داشته باشد. هنرمند باید تلاش کند تا چالش‌های شخصیت قصه را خیلی روان و راحت درک کرده و آن را به نمایش بگذارد. اگر نویسنده کاراکتر را بدرستی شخصیت‌پردازی کند، بازیگر با تفکر بیشتری با چالش‌های کاراکتر مواجه می‌شود و آن را در بازی‌اش افشا می‌کند. بازیگر به هر میزان که با روحیات کاراکتر عجین شود، بهتر می‌تواند آن را به منصه ظهور برساند و مخاطب را تا خط پایان با خود به همراه داشته باشد. در طول سال مجموعه‌های زیادی در گونه‌های مختلف تولید و پخش می‌شود؛ اما در ماه بهار قرآن، هر یک از سریال‌های تلویزیون رنگ و بوی خودشان را دارند. بازیگرانی که قرعه به نام‌شان می‌افتد و می‌توانند در این آثار بازی کنند، تلاش دارند لباس کاراکترهایی که به تن دارند، به بهترین شکل نشان بدهند تا مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد، زیرا تعداد مخاطبانی که در این ایام سریال‌ها را دنبال می‌کنند، کم نیست. به همین بهانه سراغ سه بازیگری رفتیم که در مجموعه‌های امسال نقش‌های محوری را به عهده دارند.

از در که وارد می‌شود، همه آن نقش‌های خوب و ماندگار را مرور می‌کنیم؛ شیخ حسن جوری «سربداران»، سردارِ «مرگ یزدگرد»، بوعلی‌سینا، جلال‌الدینِ «مادر»، حسامِ «سارا»، بهرام شیرازی «مجسمه»، ظلی «دلشدگان»، شوذبِ «معصومیت از دست رفته» و دکتر طه پژوهان ِ «اغما». حرف هم که می‌زند، دیگر آن شمایل خاطره‌انگیز بازیگری، شکل مجسم‌تری به خود می‌گیرد. وقتی برای برگزاری یک جشن تولد صمیمانه و در حد بضاعت، از این استاد بازیگری دعوت کردیم، مهربانانه و بی‌ادا و اصول ـ * قابل توجه نورسیده‌های بی‌پشتوانه بازیگری ـ پذیرفت و مهمان ما در جام‌جم شد.