دغدغه‌های ورزشکاران را جدی بگیرید

چندی پیش نیز محمد بنا، سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی نسبت به همین موضوع معترض شده و حتی تهدید به کناره‌گیری کرده بود.

این در حالی است که چیزی تا شعله‌ور شدن مشعل المپیک 2016 ریو باقی نمانده و این اخبار، نگرانی‌هایی را در اذهان عموم و علاقه‌مندان ورزش به وجود آورده است.

المپیک و مدال‌های سه رنگ آن، شاید هنوز در نظر مدیران ورزش کشور اهمیت و ارزش واقعی خود را نیافته که اگر ایشان به درک درستی از جایگاه این رویداد بزرگ ورزش دنیا می‌رسیدند، چنین بی‌تفاوت منتظر شروع رقابت‌ها و صرفا حضور در آن نبودند.

کسب افتخار در المپیک و ایستادن بر سکوهای قهرمانی، سوا از این که غرور و سرور بی‌بدیلی تقدیم ملت‌ها می‌کند، در ابعاد مختلف نیز نشانه برتری و تفوق آن کشور به حساب می‌آید. به همین خاطر، کشورهایی مثل جمهوری آذربایجان، قطر و سایر شیخ‌نشین‌های خلیج فارس، از هر فرصت و حربه‌ای برای رسیدن به این جایگاه بهره می‌گیرند و حتی با هزینه‌های سرسام‌آور، قهرمانان دیگر ملل را جذب خود می‌کنند تا فقط در جدول توزیع مدال‌های المپیک جایی داشته باشند.

حال ما با قهرمانانمان چه کرده‌ایم؟ بهداد سلیمی کجا و در چه حالی است؟ آیا کسی را نزدیک‌تر از او برای عنوان قهرمانی المپیک سراغ دارید؟ یا احسان حدادی شانسی برای تکرار نقره المپیک قبل خود دارد؟ از سه مدال طلای کشتی فرنگی در 2012 می‌توانیم دفاع کنیم؟ تکواندوکاران همیشه مدال‌آور ما باز هم مدال‌آور خواهند بود؟ و ده‌ها سوال دیگر که پرسیده می‌شود و بی‌جواب می‌ماند.

ما المپیک را جدی نگرفته‌ایم و با دست خودمان، سرمایه‌های بزرگ ورزشمان را دچار یاس و دلزدگی کرده‌ایم. برای برخی گویی کسب سهمیه و راه انداختن کاروان 150 نفری به معنای پایان یافتن وظایف مدیریتی تعبیر می‌شود در حالی که حضور در المپیک بدون کسب نشان و افتخار، جز هدر دادن وقت و سرمایه چیزی عاید کشور نخواهد کرد. پس عزیزان مسئول، تا زمان باقی است، دغدغه‌ها را جدی بگیرید.

سیدمهدی فاطمی

جام‌جم