کلاغ ها برای این کودک هدیه می آورند

«گابی مان» دختر ۸ ساله آمریکایی در یکی از محله های سیاتل زندگی می کند. این دختر دوستان غیرمعمولی دارد که هر روز برایش هدیه می فرستند تا محبتشان را به وی نشان دهند. از روزی که این دختر غذا دادن به کلاغ ها را آغاز کرد، کلاغ ها نیز برای جبران محبت دوستشان برایش مساعده و هدایایی می فرستند.

رابطه منحصر به فرد گابی با کلاغ ها از سال ۲۰۱۱ وقتی که گابی ۴ ساله بود آغاز شد. گابی غذاهایش را نمی خورد و آنها را به بیرون پرت می کرد. کلاغ ها نیز به امید خوردن تکه ای از غذاهای گابی کنارش صف می کشند و این اتفاق چندین بار تکرار می شود تا اینکه گابی دیگر آگاهانه به کلاغ ها غذا می دهد و گاهی حتی ناهارش را در ایستگاه اتوبوس با کلاغ ها شریک می شود.

در سال ۲۰۱۳ گابی غذا دادن به کلاغ ها را به طور منظم شروع کرد. او هر روز مخزنی در حیاط خلوت را پر از آب تازه می‌کرد و غذاهایی مخصوص پرندگان را کنارش قرار می داد. همین کار گابی باعث شد کلاغ ها به این موضوع عادت کنند و هر روز در آن محل برای خوردن غذا صف ببندند و منتظر گابی باشند.

وقتی این قانون روزانه در خانواده گابی به تصویب رسید این خانواده مهربان شاهد حرکت شگفت انگیزی از سوی کلاغ ها بودند. کلاغ ها برای گابی هدیه هایی از خرده ریزهای براق می فرستادند. خرده ریزهایی مانند گوشواره، سنگ جلا، توپ های کوچک نقره ای، دکمه های روشن و براق، مهره های زرد و کلی خرده ریز دیگر که فکر می کردند می توانند به زبان خودشان از گابی تشکر کنند. گابی نیز تمام هدیه های کوچکی که تاکنون از کلاغ ها برایش فرستاده اند را یادگاری نگه داشته است و این هدایا مانند یک گنجینه برایش پرارزش هستند.

یکی از استادان علوم حیات وحش در دانشگاه واشنگتن نیز در رابطه با این موضوع گفت که هرکسی می تواند چنین رابطه ای با کلاغ ها داشته باشد چون آنها سیگنال های محبت آمیزی که طرف مقابل برایشان می فرستد را به خوبی درک می کنند و می توانند به یکدیگر اعتماد کنند. اما همین استاد دانشگاه می گوید داستان گابی نادر است چون هدیه دادن کلاغ ها به این دختر کوچک بسیار عجیب و باور نکردنی است.

رابطه گابی و دوستان پرنده اش به اینجا ختم نمی شود. «لیسا» مادر گابی می گوید: «چند وقت پیش اتفاق شگفت انگیزی افتاد. گابی در حال عکاسی در حیاط بود که لنز دوربینش را جا گذاشت و گم کرد. چند روز بعد کلاغ ها لنز را برای گابی آوردند. من مطمئن هستم که آنها تمام وقت در حال تماشای ما هستند و حتی به ما فکر می کنند.»(مهر)