جهانگردان در رویای کار

رشته‌های جهانگردی و گردشگری هم به همین شکل است. نبود تناسب میان دانشجویان ورودی و بازار‌کار ، هم برای آنها دلیلی می‌شود تا کارشناس ارشد‌های این رشته‌ها در نهایت لیدر و تورگردان شوند. در صورتی که حوزه گردشگری پر از مشاغلی است که به تخصص نیاز دارد. به عنوان مثال رشته هتلداری که با توجه به تعداد هتل‌های ایران و البته مهمان‌پذیرها و تخصصی که می‌طلبد پر از کارکنانی است که تنها تخصصی که از آنها می‌خواهند زبان انگلیسی است.

به عنوان مثال یکی از همین فارغ‌التحصیلان مدت‌ها ‌ دنبال کار مرتبط با رشته تحصیلی‌اش می‌گشت و وقتی موقعیتی در هتلی پیدا شد واکنش رئیس هتل این بود که تنها چیزی که از او می‌خواست این بود که زبان انگلیسی را بلد باشد و تخصص‌های دیگر این رشته هیچ اهمیتی برای هتلداران ندارد و این معضلی است که باعث سرخوردگی کارجویان و البته دانشجویانی می‌شود که با رویای کار مرتبط با رشته تحصیلی چهار تا هفت سال را پشت صندلی‌دانشگاه می‌نشینند.

جالب‌تر این که دانشگاه‌های خصوصی و نیمه‌دولتی هم حالا در همین رشته‌ها دانشجو می‌پذیرند و تعداد فارغ‌التحصیلان این رشته‌ها روز به روز افزایش می‌یابد و بازار کارشان با شدت بیشتری تهدید می‌شود. جالب‌تر این که به جای نظارت بر عملکرد ارگان‌های مرتبط با بازار کار این دانشجویان و فراهم کردن این بستر به تعداد زیرمجموعه‌های این رشته‌ها در دانشگاه‌ها افزوده می‌شود.

دانشکده‌ علوم گردشگری، نخستین دانشکده‌ تخصصی گردشگری در کشور است که دو سالی می‌شود در سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری و در هفت رشته‌ تخصصی دانشجو می‌پذیرد. این دانشگاه در مقطع کارشناسی رشته‌ مدیریت جهانگردی 42 نفر، در مقطع کارشناسی ارشد در رشته‌های طبیعت‌گردی 15 نفر، جغرافیا و برنامه‌ریزی توریسم 11 نفر و مدیریت بازاریابی و گردشگری 22 نفر و در مقطع دکترای رشته‌ مدیریت گردشگری شش نفر دانشجو دارد.

همه اینها را بگذارید کنار رشته‌های مدیریت شهری در دانشگاه‌های سراسر کشور و رشته‌هایی که در بازار کار چندان تفاوتی با رشته‌های مرتبط با گردشگری ندارند و می‌رسید به روزگار فارغ‌التحصیلان رشته جهانگردی در ایران که کار در رشته مرتبطشان تبدیل به رویایی دست‌نیافتنی شده است./ ضمیمه چمدان

میثم اسماعیلی