اول خودمان، زباله همسایه‌ها پیشکش

این بار حرف‌های بحث‌برانگیز از زبان محمدجواد محمدی‌زاده، رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست جاری شده. او دیروز در حالی که در همایش تجلیل از صاحبان صنایع سبز سخن می‌گفت، اعلام کرد که ایران آماده است زباله‌های خطرناک کشورهای منطقه را جمع و امحا کند یعنی نه تنها عقب‌ماندگی‌هایش در بخش مدیریت پسماند را جبران کند بلکه چند قدم به سمت جلو بردارد و محیط‌زیست کشورهای منطقه را که با زباله‌های ویژه و خطرناک تهدید می‌شوند نیز از خطر رها کند.

محمدی‌زاده می‌گوید اگر پیش از این زباله‌های خطرناکمان را برای امحا، بسته‌بندی و به خارج از کشور می‌فرستادیم حالا این توان را داریم که به تنهایی از پس زباله‌های خودمان برآییم و برای سر و سامان دادن به زباله‌های خطرناک همسایه‌ها دست به کار شویم؛ اما مگر محمدی‌زاده نمی‌داند که هنوز جمع‌آوری و امحای زباله‌ها در کشور حتی در تهرانی که پایتخت است و باید الگو باشد همچون توپی است که مدام از زمین این سازمان به زمین سازمان دیگر می‌غلتد تا مبادا تیر انتقادها به یک رئیس یا مدیر اصابت کند؟

کیست که پیگیر خبرها باشد؛ اما نداند سال‌هاست بخشی از زباله‌های بیمارستانی ما که جزء زباله‌های ویژه و خطرناک است به خاطر نبود امکانات و تخصیص نیافتن بودجه به صورت بهداشتی دفع و امحا نمی‌شود و کیست که نشنیده باشد وقتی وزارت بهداشت و سازمان محیط‌زیست از پس سامان دادن این پسماندهای آغشته به باکتری و ویروس برنمی‌آیند شهرداری به میدان می‌آید و بابت جمع کردن این زباله‌ها آنقدر منت می‌گذارد تا نشان دهد کاری را که جزء وظایفش نبوده، انجام داده؟ اصلا کسی هست که تا به حال زباله‌های رها شده در جاده‌ها، کوهستان‌ها، دشت‌ها و سواحل دریا‌ها و دریاچه‌ها را ندیده باشد یا کسی هست که ذره‌ای دلبستگی به طبیعت داشته باشد؛ اما نگران بلاتکلیفی داروهای تاریخ گذشته، سموم و کودهای کشاورزی و پسماندهای صنعتی رها شده در جای جای این سرزمین نباشد؟

پس حالا هم حرف همان حرف قدیمی‌هاست؛ چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است و اراده‌ای که قصد خلاص کردن محیط‌زیست کشورهای دیگراز خسارات زباله‌های سرگردان را دارد بهتر است ابتدا به زباله‌های خودی گوشه چشمی نشان دهد.

مریم خباز / گروه جامعه