تعقیب شکارچیان ماقبل تاریخ

شیل بورگس در روستایی نزدیک به پارک ملی Yoho کانادا قرار دارد. در این منطقه گنجینه‌ای بین‌المللی از فسیل‌ها وجود دارد که پنجره بی‌نظیری رو به گذشته‌های دور را روی ما گشوده است. نمونه‌های فسیلی موجود در شیل بورگس به این دلیل بسیار نادرند که نه‌تنها فسیل نرم‌تنان بلکه آثار بجا مانده از آنها در حین شکار در بستر دریا را هم ثبت کرده است.

به همین دلیل محققان معتقدند مطالعه آثار فسیلی به جا مانده در این منطقه از جمله رد پاها و تونل‌ها می‌تواند به طور چشمگیری درک دانشمندان از این اکوسیستم‌های باستانی را تحت تاثیر قرار دهد. سال 2000 محققان موفق به کشف یک اثر فسیلی به طول 3 متر شدند، اما از آنجا که نمی‌توانستند این اثر را بدون تخریب با خود جابه‌جا کنند، در همانجا باقی گذاشتند.

سال 2008 با سفر مجدد، محققان توانستند بخش‌هایی از این فسیل ارزشمند را بدون ضربه زدن به آن از لایه‌های سنگی مربوطه جدا کنند. سپس این قطعات با ظرافت بسته‌بندی شده و از طریق کشتی به موزه سلطنتی انتاریو منتقل شد. به طور کلی هر گونه فسیل ایجاد شده بر اثر فعالیت‌های انسانی یا حیوانی شامل ردپاها، علائم گزش، خراشیدن، نقب زدن‌ها و حتی مدفوع جزو «اثر فسیل‌ها» محسوب می‌شوند. اثر فسیل‌ها شواهدی از محل زندگی حیوانات و فعالیت آنها به ما ارائه می‌کند، اما بندرت می‌توان از روی آنها هویت کامل صاحب اثر را شناسایی کرد. در این مورد اندازه ردپاها و تعداد پاهای مورد نیاز برای ایجاد چنین اثری را فقط می‌توان به یک جانور نسبت داد؛ Tegopelte gigasجانوری شبیه به هزار پا با 33 جفت پا در زیر شکم که یکی از بزرگ‌ترین بند پایان زمان خود بوده و طول بدنش تا 30 سانتی‌متر هم می‌رسیده است.

با آنالیز فسیل‌ها و اثر فسیل‌های به جا مانده از این جانور، محققان توانستند طرز حرکت و شکل جابه‌جایی آن را در بستر دریا بازسازی کنند و به تصویر بکشند. این مخلوق به آرامی در بستر دریا و روی رسوبات ته‌نشین شده حرکت می‌کرده و یکی از گوشتخواران اقیانوس محسوب می‌شده است. سبک زندگی این جانور در شکل‌گیری اجتماعات اولیه دریایی و تکامل آنها طی انفجار کامبرین مهم بوده است. شیل بورگس سال 1981 کشف شد و به عنوان یکی از مکان‌های میراث جهانی در فهرست یونسکو به ثبت رسید. هر ساله تعداد زیادی توریست از بسترهای فسیلی موجود در این محل بازدید می‌کنند.