نقش بازی در شناخت جهان

کودک از 2 ماهگی و هنگام شیر خوردن بازی می‌کند. به این ترتیب که سر خود را از سینه مادر جدا کرده و تبسمی به مادر می‌کند و دوباره شیر می‌خورد. کودک در 2 ماهگی به اطراف خود توجه نشان می‌دهد. در این زمان مادر می‌تواند او را به همراه خود به آشپزخانه برده و طوری او را بغل کند تا کودک بتواند اطراف خود را تماشا کند. کودک در 3 ماهگی از دست‌های خود استفاده می‌کند می‌تواند جغجغه را در دست بگیرد، در 4 ماهگی آن را تکان داده و در 5 ماهگی قادر است اشیاء را بردارد. بنابراین باید از اشیای رنگین استفاده کرد و آنها را به تخت یا کالسکه‌اش آویزان کرد. بعد از یک سالگی کودک علاقه‌مند است اشیایی را داخل ظرفی بریزد و سپس آنها را بیرون آورد. یکی از مفیدترین بازی‌ها، خانه‌سازی است. در سال دوم کودک به کتاب علاقه‌مند می‌شود. در این موقع مادر می‌تواند برای او کتاب بخواند و عکس‌های آن را به کودک خود نشان دهد. عکس‌های رنگی برای کودک جالب توجه‌تر هستند. در این سن از اسباب‌بازی‌هایی که بتواند هل بدهد یا عقب بکشد لذت می‌برد. در سال سوم و چهارم علاقه‌مند می‌شود تا به والدین خود کمک کند، مانند چیدن میز و... اما برای دختربچه‌ها، بچه‌داری جالب توجه و دلپذیر است. آنان لباس‌های عروسک خود را درمی‌آورند و دوباره به او می‌پوشانند.

بازی با اسباب‌بازی، کودک را سرگرم کرده و موجب تقویت قدرت بینایی، توانایی حسی، لمسی و تحریکی او می‌شود. برخی از اسباب‌بازی‌ها ارزش آموزشی دارند و کودک با بازی کردن، مهارت‌هایی را می‌آموزد. او یاد می‌گیرد که دست‌ها را چگونه با چشمان و حواس دیگر خود هماهنگ سازد. بازی با اسباب‌بازی به تجربه کودک در زمینه آموختن کمک می‌کند. او می‌آموزد که چگونه اشیاء ساخته می‌شوند و چگونه کار می‌کنند. در برخی موارد اسباب‌بازی به کودک ما آرامش می‌بخشد.

برای مثال کودکی که حالت پرخاشگری دارد همچنان که یک چکش را به میخ می‌کوبد احساس خود را تخلیه می‌کند. چنانچه کودک در گوشه‌ای بنشیند و بازی نکند بدخلق و تحریک‌پذیر و در نهایت خرابکار می‌شود. برعکس، بازی کردن، دوستی و همکاری دسته‌جمعی را به کودک می‌آموزد و معنی موفقیت یا شکست (باختن) را عملا درک می‌کند. والدین باید کودکان را در بازی کردن آزاد بگذارند و اجازه دهند کودکان با دوستان خود بازی کنند، از آنان یاد بگیرند و خود به دیگران بیاموزند.