وقتی «آمبولانس» به راه می‌افتد

ماشین استیشن او اکثر مواقع خراب است و برای او مشکل به وجود می‌آورد. او سعی می‌کند از این راه ضمن تامین مخارج خانواده جهیزیه دختر عقد کرده‌اش را نیز فراهم کند. به علت رسم و رسومات دست و پاگیر در مورد تهیه جهیزیه در شهر اصفهان و اصرار خانواده داماد برای تعیین زمان عروسی سخت تحت فشار است تا این‌که روزی عده‌ای از او می‌خواهند مسافری را به سمت قبرستان ببرد؛ مسافری که برای او وقایع جدیدی را به وجود می‌آورد. در یکی از لوکیشن‌های این فیلم تلویزیونی در محله مسجد سید شهر اصفهان حاضر شدیم تا در گفت‌وگویی با عوامل آمبولانس از روند تولید این فیلم تلویزیونی مطلع شویم.

به گفته عکاف‌زاده تهیه‌کننده تله‌فیلم آمبولانس، بازیگران با توجه به معیارهایی همچون توان، سابقه و تسلط آنها به لهجه اصفهانی انتخاب شده‌اند.

وی می‌گوید: تله‌فیلم آمبولانس در 10 لوکیشن اصلی و 20 لوکیشن فرعی به مدت 17 روز تصویربرداری می‌شود و وضعیت تولید باهمکاری تمامی هنرمندان بخوبی و مطابق برنامه پیش می‌رود.

عکاف‌‌زاده عمده‌ترین مشکل پیش‌روی گروه تولید را روزهای کوتاه اوایل فصل زمستان عنوان می‌کند و نگران این است که اگر تصویربرداری طبق برنامه‌ریزی انجام نشود با نزدیک شدن به غروب سکانس‌هایی نیمه‌کاره خواهد ماند و تصویربرداری به تعویق می‌افتد.

هر جا نگاه می‌کردم اکبر منصورفلاح را می‌دیدم؛ او یک متخصص است چون واقعا همه مراحل تولید را بخوبی می‌شناسد و سال‌های عمر خود را برای به دست آوردن تجربه در این راه صرف کرده است. منصور فلاح نیروهای موجود در اصفهان را برای تولید آثار نمایشی مناسب می‌داند.

وی می‌گوید: همه شهرها دارای فرهنگ و اصالتی خاص است که باید سعی کنیم توانمندی‌ها و پتانسیل‌های موجود را شناسایی و با انتخاب درست از آنها در تولید آثار نمایشی استفاده کنیم.

منصور فلاح به نحوه پخش تولیدات آثار نمایشی که در مراکز استان‌ها تولید می‌شود، انتقاد دارد چون معتقد است روند مطلوبی ندارد و از مسوولان می‌خواهد تصمیم جدی نسبت به این امر داشته باشند.

این کارگردان ادامه می‌دهد: با استفاده از عوامل حرفه‌ای می‌توان کارهای خوب و پرمخاطبی را تولید کرد و برای جمع کردن هنرمندان موثر باید دستمزد‌های خوب در نظر گرفت.

وی می‌گوید: من علاوه بر این‌که از بازیگران و عوامل حرفه‌ای استفاده کردم، تلاشم را بر این گذاشتم که در فیلم تلویزیونی آمبولانس از افراد غیرحرفه‌ای نیز استفاده کنم، کسانی که حتی برای اولین بار جلوی دوربین می‌آمدند چون عقیده دارم که باید از پتانسیل‌های موجود استفاده کنیم.

وی معتقد است: قصه آمبولانس، قصه آدم‌هایی است که بی‌شک متفاوت از کسانی نیستند که در این اجتماع زندگی می‌کنند. اما سناریو با زیربنای متفاوت به جامعه و زندگی و چهارفصل آن سعی می‌کند با موقعیت‌های زیبا در کنار واقعیت‌های جامعه و شخصیت‌های واقع‌بینانه و شیرین که به شکل‌هایی درگیر حوادث زندگی هستند، داستان جذابی را به تصویر بکشد.

وی می‌گوید: من به عنوان کارگردان و نویسنده سعی کردم تا شخصیت‌هایی ملموس بیافرینم که در جامعه و در شهر اصفهان بسیار دیده می‌شود و با آن که بحث مرگ در کنار بازماندگان سخت و تلخ است، اما سعی کرده‌ام به نوعی نوشته‌ام را با حواشی کمدی موقعیت تلفیق دهم که به یک نگاه مثبت و شیرین برسم.

جهانبخش سلطانی یکی از بازیگران اصلی این تله‌فیلم است که این روزها کمتر مقابل دوربین حاضر می‌شود. وی در سال 1330 در شهر اصفهان متولد شد. بازی در تئاتر را از سال 1345 و در فیلم از سال 1354 با دو کار 8 میلی‌متری «باب هفتم سعدی» کاری از احمد طالبی‌نژاد و «کوبه در»، رضا مهیمن تجربه کرد. بازی در سینما را از سال 1367 با «افق» به کارگردانی رسول ملاقلی‌پور آغاز کرد. در این فیلم تلویزیونی نقش آقانجات را دارد.

سلطانی می‌گوید: تاکنون کار طنز نکرده بودم و این اولین کار طنز من به شمار می‌آید و بازی در این تله‌فیلم را به این دلیل پذیرفتم که فیلمنامه آمبولانس براساس راستی، صداقت و پاکی نوشته شده و این طنز حامل پیام‌ها و رهنمودهای عاقبت به خیری و رستگاری برای مردم است.

وی درخصوص شخصیت آقا نجات در آمبولانس می‌گوید: آقا نجات با شغل مرده‌کشی نان حلال به منزل می‌آورد و در تلاش است جهیزیه دخترش را مهیا کند، این کار دارای مفهومی است که کار و شغل عیب نیست و مهم آوردن نان حلال به خانه است.

سلطانی به بخش‌های طنز این تله‌فیلم اشاره می‌کند و از پشت صحنه‌هایی سخن به میان می‌آورد که بارها تصویربرداری شده و این را از جذابیت‌های یک کار طنز می‌داند.

وی نمره 15 به این تله‌فیلم می‌دهد و معتقد است مضمون داستان خیلی جا برای کار داشت، اما بنا به تصمیماتی که گرفته شده بود باید به صورت تله‌فیلم تولید می‌شد.

مهدی‌ امینی‌‌خواه‌، بازیگر بااستعداد و توانای‌عرصه‌ سینما و تلویزیون‌ کشورمان‌ متولد مرداد 1353 اهل‌ تهران‌ و فرزند آخر خانواده است.

وی‌ مجرد و فارغ‌التحصیل‌ رشته ‌بازیگری‌ از دانشکده‌ هنر معماری‌ تهران‌ است‌. ازجمله‌ کارهای‌ او می‌توان‌ به‌ مهمانی‌ از بهشت‌، نفس‌ سنگ‌، زن زیادی، برگ برنده و سوگند اشاره کرد. از نگاه او داستان، اجتماعی و نگاهی نو و جدیدی دارد. امینی‌خواه در شخصیت حمید پسر خانواده ایفای نقش می‌کند. پسری که قرار است داماد شود، اما دامادی او با مشکلاتی همراه است. وی روند تولید این فیلم تلویزیونی را خوب توصیف می‌کند.

امینی‌خواه اظهار می‌کند: تولید آثار نمایشی در شهرستان‌ها با تهران هیچ تفاوتی ندارد. بلکه مهم کیفیت کار است. بعضی آثار هستند که در تهران تولید می‌شوند و کیفیت لازم برای پخش را ندارند. ما نباید در تولید آثار نمایشی، شهرستان یا تهران را جدا کنیم، چون همان انرژی که برای آثار تولیدی در تهران صرف می‌شود، بلکه بیش از آن در شهرستان‌ها وقت و انرژی گذاشته می‌شود تا کار خوبی تولید شود.

وی ادامه می‌دهد: در دهه طنز هستیم و جامعه نیاز به فیلم‌های طنز دارد، طنزی که با ایجاد موقعیت، شیرینی خاص داشته باشد و بتواند مخاطب را جذب کند که از نظر من آمبولانس این ویژگی‌ها را دارد و می‌تواند برای مخاطب دیدنی باشد.

محمد الهی متولد 1338 مشهد، دارای مدرک لیسانس بازیگری است. وی فعالیت هنری خود را با تئاتر آغاز کرد. بازگشت قهرمان، طوفان شن، شیخ مفید و مسیح از آثار به یادماندی اوست. وی نقش پدر خانواده را بر عهده دارد. البته الهی علاوه بر بازی در این فیلم تلویزیونی وظیفه بازیگردانی را نیز بر عهده دارد. به گفته خودش این اولین کاری است که رضایت کامل دارد و توانسته وظایفش را بخوبی انجام دهد.

الهی می‌گوید: آمبولانس طنزی نیست که مخاطب بخواهد به زور بخندد، بلکه همه عوامل تلاششان بر این است که بتوانند طنز اجتماعی را بازی کنند و در تمامی سکانس‌ها شخصیتشان را با حس بازی می‌کنند. الهی معتقد است بازیگرانی که از تئاتر وارد تلویزیون می‌شوند موفق‌تر هستند، چون آنها تئاتر را با حس بازی کرده‌اند و توانسته‌اند شخصیتی که بازی می‌کنند را درک کنند و با بازی حسشان را به مخاطب القا نمایند.

وی ادامه می‌دهد: شرایط بازی در تلویزیون، سینما و تئاتر متفاوت است که من سعی کردم با گرفتن بازی از بازیگرانی که حتی برای اولین بار در اثر تلویزیونی حضور می‌یابند نقششان را بخوبی ایفا کنند.

الهی فیلمنامه را بسیار خوب توصیف می‌کند و معتقد است آمبولانس کمدی جذابی است که نویسنده فیلمنامه با انتخاب سوژه بکری که داشته می‌تواند مخاطبان را به پای تلویزیون بکشد.

او می‌گوید: زمانی که طرح را دیدم خیلی خوشحال شدم، چون واقعا این نوع آثار نمایشی جای کار دارد و حتی می‌توانم بگویم که آمبولانس قابلیت سریال را داشت.