فرصت‌سوزی برای زباله‌های کارآفرین!

سوزاندن زباله برای محیطزیست مضر است. به طوری که سوختن یک تن زباله شهری حدود ۱.۳تن دیاکسیدکربن در هوا آزاد میکند.ریختن زباله در محلهای دفن زباله هم میتواند پیامدهای بدتری داشته باشد. دفن زبالههای باقیمانده که هنوز در بسیاری از کشورهای اروپایی انجام میشود، روشی نامناسب برای از بین بردن زباله است و این روش با تولید گاز متان، پیامدهای زیانبار زیستمحیطی بههمراه دارد. هرچند گاز متان زمان کمتری نسبت به دیاکسید کربن درجوزمین باقی میمانداما اثرات مخربتری از خود به جای میگذارد. زباله جزئی جدانشدنی از صنعت گردشگری است. بنابراین سازمان مدیریت پسماند زباله در شهرداریها باید با مدیریتی هوشمندانه و بهروز برای این امر مهم پیشبینیهایی انجام دهد. به طور مثال شهرهای غرب استان مازندران در ایام خاصی از سال به ویژه تعطیلات و ماه پایانی فصل تابستان با اوج ورود گردشگران روبهرو هستند، بنابراین این سازمان میتواند با رصد حجم مسافران تدابیری برای حل زباله آنان برنامهریزی و اتخاذ کند. از زباله مسافران میشود فرآوردههای تولیدی خوبی داشت و در اقتصاد، معیشت اهالی، توسعه کارآفرینی و حتی مشکلات زیستمحیطی منطقه استفاده کرد.در بحث زباله، چند موضوع از جمله تفکیک از مبدا، جمعآوری و حمل آن مطرح است وبردن آن به سایت پسماندوتبدیل آن به کودها و فرآوردههای مختلف. حال باید پرسید سازمانها و نهادهای مربوط چقدر درست عمل کرده و چقدر برنامهریزی داشتهاند تا جامعه از آن اطلاع یابد. نگاه ویژه به زبالههامدیریت زباله درکشورها و البته شهرهای اروپایی به شیوههای متنوعی انجام میگیرد که در این میان اتریش و پایتخت آن، وین، راهکارهای جالبی در این زمینه دارند.با نگاهی گذرا به نقشه زباله اروپا میتوان دریافت که روشهای اصلی دفع زباله در سراسر این قاره شامل دفن، سوزاندن وبازیافت میشود. تعداد کمی مخالف بازیافت هستند، اما بحثهای شدید و دنبالهداری پیرامون محلهای دفن زباله و سوزاندن زبالهها وجود دارد.جدای ازمسائل آشکار زیستمحیطی، آلودگی فضا و بوی ناخوشایند، مشکل اصلی محلهای دفن زباله تولید متان است. تخمین زده میشود که انتشار متان تا ۸۶ برابر بیشتر از دیاکسیدکربن در یک دوره ۲۰ ساله بر گرمایش جهانی تأثیر دارد. بااین حال ساخت محلهای دفن زباله ارزان است و دفنگاههای مدرن اکنون میتوانند از نشت گازهای مضر جلوگیری کنند.شرایط سوزاندن زبالهها نیز تغییرکرده است تا این دورریزها به منبع بالقوه انرژی تبدیل شوند. نیروگاههای تبدیل زباله به انرژی، توان جلوگیری از انتشار تا ۵۰ میلیون تن دیاکسیدکربن ناشی از سوختهای فسیلی را دارند، اما ساخت این نیروگاهها گران است و برای سوخت به زباله زیادی نیاز دارد. این امر با نگرانی فزایندهای مبنی بر کاهش گسترده فعالیتهای بازیافت همراه است.تداوم بحثهای مربوط به مدیریت زباله دراروپا باعث شدشهرها و کشورهای سراسر این قاره در زمینه زبالهها عملکرد متفاوتی نسبت به یکدیگر پیدا کنند.کشورهای شمالی مانند آلمان، هلند و اتریش تقریبا بهطور کامل محلهای دفن زباله را تعطیل و از گزینههای زبالهسوزی یا «بازیابی انرژی» استقبال کردند. کشورهای جنوب اروپا هنوز حجم عمدهای از زبالههای خود را دفن میکنند و بعضی از کشورهای شرق اروپا هم دریافتهاند که ترویج فرهنگ یکبار مصرف، هزینههای زیادی به همراه دارد، تا جایی که زبالههای فرآورینشده مناظر زیبا و رودخانههای بکر سابق را پر کرده است.