افتخار آمریکا به دشمنی با ملت ایران

متیو میلر، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا روز دوشنبه به وقت محلی در پاسخ به سوالی درباره دومین سالگرد فوت مهسا امینی و احتمال اعمال تحریم‌های بیشتر علیه ایران گفت: «ما تحریم‌های زیادی علیه ایران وضع کرده و بیش از ۵۰۰ نهاد و شخصیت ایرانی را در این زمینه تحریم کرده‌ایم. در چند هفته اخیر نیز تحریم‌های جدیدی علیه ایران وضع کرده‌ایم که تعدادی از آنها مربوط به حقوق بشر بوده‌اند.»
این اظهارات که به طور کاملا شفاف و روشنی از مشی ضدایرانی کاخ سفید حکایت داشت، تنها ساعاتی پس از اعلام موضع مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور کشورمان در خصوص رویکرد دولت چهاردهم درباره روابط تهران-واشنگتن در نشست خبری خود با خبرنگاران داخلی و خارجی صورت گرفت و نشان داد که هیات حاکمه آمریکا اساسا حاضر به کوتاه آمدن از راهبردهای ضدایرانی خود نیست و با صدایی رسا به دشمنی با ملت ایران افتخار می‌کند.
مسعود پزشکیان در نشست خبری خود در پاسخ به سوالی در این رابطه و با تاکید بر این که؛ «ما صلح‌طلب هستیم نه جنگ‌طلب»، گفته بود: «آمریکایی‌ها باید برادری خود را ثابت کنند تا ببینیم به تعهدات‌شان پای‌بند هستند یا نه، چون آنها همه راه‌ها را روی ما بسته‌اند. آنها باید نشان دهند که با ما دشمنی ندارند. ما دور کشور آنها پایگاه نزدیم و آنها را تحریم نکردیم، بلکه ما با آنها برادریم!»
فارغ از نادرستی به کار بردن عبارت «ما با آنها برادریم» از سوی رئیس‌جمهور که بیشتر به نوعی سهو لسان می‌ماند، ایشان به صراحت بر لزوم تغییر رفتار مقامات آمریکایی با ملت ایران تاکید کرد و آن را مقدمه و پیش‌شرط هرگونه بحثی درباره صحبت و گفت‌وگو با آنها دانست.
با این تفاسیر؛ اظهارات صریح و روشن متیو میلر که آن را می‌توان به نوعی در پاسخ به اظهارات رئیس‌جمهور کشورمان ارزیابی کرد، نشان از آن دارد که آمریکا همچنان بر مواضع خصمانه خود علیه جمهوری اسلامی و ملت ایران اصرار دارد و دست‌کم تا پایان دولت جو بایدن قرار نیست، تغییر رویکردی از سوی کاخ سفید رقم بخورد.
این نکته از آن جهت مهم است که برخی رسانه‌های داخلی و خارجی، اظهارات مسعود پزشکیان را چراغ سبزی برای چینش میز مذاکرات مستقیم با آمریکایی‌ها و حتی برقراری ارتباط با واشنگتن ارزیابی کرده و درباره آن به گمانه‌زنی و طراحی سناریو پرداختند، حال آن که هم موضع صریح جناب رئیس‌جمهور چنین چیزی را به ذهن متبادر نمی‌کند و هم اساسا در دکترین سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران چنین مساله‌ای جزو دستور‌کارها نیست.
در پایان ذکر این نکته ضروری است که طبعا برخی جریان‌های غرب‌گرا در کشور بدون توجه به آفات و آسیب‌های فراوان ورود کشور به چنین فضاهایی، همواره کوشیده‌اند توپ عدم حل مسائل فیمابین ایران و آمریکا را به زمین ایران انداخته و از پرداختن به موانع آمریکایی پیش روی آن احتراز کنند؛ نکته‌ای که اگر با عینک ترجیح منافع ملی به آن نگریسته شود، منطقا نتیجه و خروجی دیگری خواهد داشت و سود آن هم بیش از هر چیز متوجه ملت ایران خواهد شد.