تروریسم دریایی

750 فعال بین‌المللی از بیش از 40 کشور جهان قصد داشتند با چندین کشتی بیش از 10 تن کمک‌های پزشکی، مصالح ساختمانی، چوب، ساختمان‌های پیش‌ساخته برای کسانی که منازلشان در جنگ اخیر غزه تخریب شده و 5000 دستگاه ویلچر برای معلولان نوار غزه ارسال کنند که در نزدیکی سواحل غزه از هوا و دریا مورد حمله کماندوهای رژیم صهیونیستی قرار گرفتند. در این حمله تروریستی بیش از 20 تن شهید و 50 نفر زخمی شدند.

این که زمینه‌های چنین اقدام تروریستی از سوی صهیونیست‌ها چیست را باید مستقیما در سیاست‌های آمریکا و حمایت‌های بی‌دریغ این کشور و همچنین متحدان همیشگی کاخ سفید یعنی فرانسه و انگلیس از رژیم جعلی اسرائیل جستجو کرد. آنجا که در ادامه حمایت‌های همه‌جانبه آمریکا از تل‌آویو، کنگره آمریکا کمک 210 میلیون دلاری برای این رژیم تصویب می‌کند، آنجا که پیش‌نویس قطعنامه کشورهای اسلامی را در محکومیت آدم‌کشی دریایی رژیم صهیونیستی وتو می‌کند، آنجا که مانع از ارجاع پرونده جنایات جنگی این رژیم «معروف به گزارش گلدستون» به شورای امنیت می‌شود و ده‌ها مورد دیگر که غرب را شریک جرم صهیونیست‌ها در جنایات این رژیم می‌کند.

البته در کنار این موضوع نیز نباید از سکوت که بدتر از آن حمایت برخی کشورهای عربی از رژیم جعلی اسرائیل است، گذشت، کشورهایی که نه تنها در 3 سال محاصره غذایی و دارویی و حیاتی 5‌/‌1 میلیون زن، مرد و کودک در غزه کمکی به این مردم نکردند که خود نیز با جلوگیری از ارسال کمک‌های انساندوستانه به این منطقه بر آلام این مردم بی‌دفاع افزودند و در راستای سیاست‌های تل‌آویو عمل کردند. با وجود این، پیامدهای اقدام جدید رژیم صهیونیستی برای این رژیم خوشایند نخواهد بود. آمریکا، انگلیس و فرانسه می‌توانند در شورای امنیت مانع از صدور قطعنامه‌ای شدیداللحن علیه اسرائیل شوند اما آیا می‌توانند وجدان‌های بیدار شده میلیون‌ها انسان در سراسر جهان را نادیده بگیرند که اعتراض خود را در تظاهرات‌های ضدصهیونیستی به نمایش گذاشته‌اند؟ آیا اسرائیل با سانسور شدید خبرهای مربوط به حمله به ناوگان آزادی می‌تواند اقدام خود را توجیه کند؟

حرکت کشتی‌های آزادی به سوی نوار غزه برای شکستن حلقه محاصره مردم فلسطین نشان داد که فلسطین دیگر نه مساله‌ای عربی و حتی نه فقط مساله‌ای اسلامی، بلکه به تعبیر رهبر معظم انقلاب، مهم‌ترین مساله حقوق بشری جهان معاصر است و مدعیان آزادی و حقوق بشر باید برای سوالات افکار عمومی پاسخی بیابند.

اما در شرایط حاضر چه اقداماتی علیه رژیم صهیونیستی قابل اجراست؟ این اقدامات در 3 سطح قابل دسته‌بندی است؛ در سطح دولت‌ها، سازمان ملل و نهادهای مردمی.

1ـ اقدامات دولت‌ها: در مرحله نخست دولت‌هایی که اتباع آنها در کشتی‌ها و کاروان آزادی بوده‌اند در حمایت از شهروندان خود اقدام کنند. در مرحله بعدی دولت‌های عضو اتحادیه عرب و کشورهای اسلامی تنها به صدور بیانیه اکتفا نکنند و اقدامات موثرتری انجام دهند.

2ـ در سطح سازمان ملل: طبیعتا مرجع رسیدگی به جنایات علیه بشریت و قواعد حقوق بشر دیوان کیفری بین‌المللی است اما به علت این که نه دولت فلسطین و نه رژیم اسرائیل اساسنامه رم را امضا نکرده و عضو این دیوان نشده‌اند، شکایت علیه رژیم صهیونیستی در دیوان با مشکلات قانونی روبه‌روست. ولی از راه شورای امنیت، همچون دادگاه یوگسلاوی و همچنین رواندا و سودان با توجه به گزاش گلدستون و دبیرکل سازمان ملل و همین طور گزارش‌های نهادهای مردمی و مدافع حقوق بشر از سوی دادستان دیوان کیفری می‌تواند اقدام‌های موثری صورت گیرد.

3ـ نهادهای مردمی: همان‌گونه که رهبر انقلاب در پیام خود اشاره کردند کار نمادین و درخشان اعزام کاروان دریایی به غزه باید در ده‌ها شکل و شیوه بارها و بارها تکرار شود. حکومت سفاک صهیونیست و حامیان آن بویژه انگلیس و آمریکا باید قدرت شکست‌ناپذیر عزم و بیداری وجدان عمومی جهان را در برابر خود ببینند و حس کنند.

سازمان‌های غیردولتی همان طور که در جریان جنگ 22 روزه غزه و همچنین جنگ 33 روزه لبنان بخوبی نشان دادند که در کشورهای عربی از حاکمانشان بسیار پیشی گرفته‌اند اکنون نیز این سازمان‌ها و حتی نهادهای غیردولتی مانند رسانه‌های مستقل در منطقه و سطح بین‌المللی می‌توانند با آگاهی‌بخشی به افکار عمومی و بسیج آنها ، فشارهای بین‌المللی را بر این رژیم افزایش داده و حاکمان سازشکار و بی‌تفاوت را نسبت به اتخاذ مواضع جدی‌تر تحت فشار قرار دهند.

عباس محمدنژاد 
دبیر گروه سیاسی