پاکی و ناپاکی در فوتبال

آنچه مسلم است، این پاکی‌ها که به اعتقاد محمد مایلی‌کهن مسائلی چون دوپینگ، تطمیع بازیکنان حریف، جذب آن بازیکنان در سال بعد و تطمیع برخی رسانه‌ها و تریبون‌ها را دربر می‌گیرد، آنچنان درتار و پود فوتبال ریشه دوانده که مبارزه با آن دارای پیچیدگی‌های خاص خود است و باید به صورت مبارزه‌ای پیگیر و بی‌وقفه ریشه‌های آن را خشکاند تا با ساری و جاری شدن نسیم فوتبال پاک، فوتبال ایران خود را جمع و جور کرده و اجازه ندهد که دیگران از وجودش سوء‌استفاده کرده و به بیراهه‌اش ببرند.

بی‌شک راه و رسم مبارزه با جریان‌های متقلب در فوتبال این نیست که مدام عناصر فوتبالی در رسانه‌ها در مقابل هم قرار گرفته و به اشکال مختلف یکدیگر را متهم سازند، چرا که ادامه این روند همه را نسبت به فوتبال ایران بی‌اعتماد می‌سازد که مسلما دود این مساله به چشم رشته‌ای خواهد رفت که سالانه و به گفته مقام‌های ورزش کشور، نزدیک به دویست میلیارد تومان هزینه آن می‌شود.

این‌که امروز محمد مایلی‌کهن در مقابل فیروز کریمی قرار می‌گیرد و طرفین یکدیگر را متهم و تهدید به برملا ساختن مسائلی می‌سازند که دیگران از آن بی‌اطلاع هستند، موضوعی است که باید در جای خود مورد رسیدگی قرار گیرد و به طور مسلم جای چنین مسائلی که به تشویش افکار عمومی و جامعه فوتبالی منجر می‌شود، در رسانه‌ها نیست. نمی‌گوییم که چه کسی راست می‌گوید و چه کسی خلاف آن، چرا که قضاوت کردن در این خصوص نیاز به اسناد و مدارک لازم و نشستن پای ادله و مستندات دو طرف دارد که علی‌القاعده چنین کاری در حیطه کار محاکم قضایی و ایضا کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال است تا حقی نادیده گرفته نشود. حرف این است که اگر بدرستی بر فوتبال پاک تاکید می‌شود، این مساله را بایستی اصولی و از کانال درست خود پیش برد تا حرمت و آبروی افراد بدون دلیل به خطر نیفتد.