انواع صرع

بیماری صرع یا غش یا تشنج، یک نوع کاهش سطح هوشیاری موقت است و اگر بموقع رسیدگی و درمان شود، قابل کنترل می‌باشد. صرع در هر سنی که باشد، نیاز به رسیدگی، بررسی و درمان دارد. بنابراین بی‌اهمیت انگاشتن آن و درمان‌های خودسرانه، پاسخگو نیست.

نوعی از این بیماری که در نوزادان با پرش‌های شبانه دیده شده و بعضا خودبه‌خود مرتفع می‌شود، می‌تواند به لحاظ زردی دوران نوزادی یا مشکلات هنگام زایمان و دوران بارداری باشد و بعضی نیز می‌تواند جنبه ژنتیک یا ارثی داشته باشد. از انواع دیگر که در سنین خردسالی، بیمار را درگیر می‌کند، تب و تشنج است که تا سنین مدرسه قابل کنترل است.

یکی از موارد نسبتا شایع دیگر در سنین خردسالی، پس از گریه زیاد ایجاد می‌شود و به طور عامیانه ریسه رفتن نامیده می‌شود که می‌تواند نوعی تشنج باشد و باید درمان شود. همچنین تعداد معدودی از کودکان با تب و تشنج در سال‌های آتی مبتلا به تشنج نوع بزرگسالی می‌شوند.

نوع دیگری از تشنج که تا دوران جوانی ادامه دارد، صرع کوچک یا پتی‌مالpetimal نام دارد که با وقفه‌های لحظه‌ای و جاانداختن لغت هنگام دیکته نوشتن یا قطع صحبت هنگام مکالمه خود را نشان می‌دهد.

تشنج ممکن است در خواب ایجاد شود که در این موارد بیمار پس از بیدار شدن از خواب از طریق به هم ریختن رختخواب خود یا گزیدن لب و زبان یا به وسیله اطرافیان از وضعیت خود آگاه می‌شود. در نوع دیگری از تشنج که به صرع لب گیجگاهی معروف است، فرد با انجام حرکات یا گفتن الفاظ نامتناسب باعث نگرانی اطرافیان خود می‌شود و این حالت از چند ثانیه تا چند دقیقه طول می‌کشد.

اعمال و رفتاری که فرد انجام می‌دهد، طوری است که خود فرد متوجه آن نیست و کاملا غیرارادی و بیمارگونه است اگرچه به‌نظر هدفدار بیاید. او حتی ممکن است در حین این رفتار خطرناک به خود و اطرافیان آسیب برساند. صرع اتونوم نیز صرعی است که همراه با تعریق، گرگرفتگی و تپش قلب است. نوع کامل صرع یا تشنج که مردم آن را به عنوان غش یا صرع می‌شناسند، صرع بزرگ یا گراندمال است.

بیمار قبل از کاهش سطح هوشیاری و بیهوشی ممکن است از شروع تشنج خود آگاه شود، مثلا دچار ضعف، گیجی، تهوع و استفراغ شود. در این نوع تشنج فرد پس از بیهوشی دچار حرکات غیرعادی دست‌ها و پاها و بی‌اختیاری ادرار، کف کردن دهان و گاز گرفتن لب و زبان می‌شوند. این مراحل ممکن است از یک تا چند دقیقه طول بکشد و پس از آن فرد دچار ضعف و بی‌حالی شود و حالت گیجی و خواب‌آلودگی یک تا دو روز ادامه دارد.

در موارد نادر، این صرع می‌تواند پایدار بماند که بسیار خطرناک است. بنابراین در تمام انواع موارد گفته شده باید به پزشک متخصص مراجعه و ضمن انجام آزمایش‌ها و بررسی‌های لازم از نظر مغز و اعصاب، درمان مناسب صورت‌گیرد و از انجام درمان‌های غیرعلمی و عامیانه خودداری شود.

دکتر بهروز نیکنام
متخصص مغز و اعصاب