انتخابات ایران و شیطنت روزنامه‌های اماراتی و عربی

متاسفانه با وجود همه اینها، برخی رسانه‌های کشورهای عربی و ازجمله شیخ‌نشین امارات بدون در نظر گرفتن حق همسایگی با کشوری مسلمان و قدرتمند، صرفا براساس اوهام و خیال به جای تاکید بر پیگیری منافع مشترک و تقویت همکاری‌ها و بدون در نظر گرفتن نقش مهم جمهوری اسلامی ایران در ایجاد تعادل استراتژیک در منطقه حساس خلیج فارس، با اهانت وقیحانه به نظام، رهبری و ملت ایران و تلاش برای انتشار یک سری القائات سراسر دروغ، سعی در مخدوش جلوه دادن این حماسه بزرگ دارند. این نگارنده در این مقام نیست که فعلا ساختار آبشخور تدارک دیده شده از سوی رژیم صهیونیستی برای این جراید را شرح و بسط دهد، اما درباره مهملاتی که روزنامه‌های عربی امثال روزنامه خلیج تایمز چاپ امارات طی هفته‌های گذشته منتشر کرده‌اند، بدون بیان دیدگاه‌های خود و صرفا با نقل قول از سوی جمعی از روزنامه‌نگاران و تحلیل‌گران سیاسی عرب  که با‌ آزاداندیشی در پی انجام وظایف انسانی و اطلاع‌رسانی خود هستند و به تشریح وضعیت رقت‌انگیز و عقب‌مانده موضوع دموکراسی و انتخابات در برخی کشورهای عربی می‌پردازند  نکاتی را به اطلاع مقاله‌نویس‌های روزنامه‌های امارات گوشزد کند:

 یکی از این روزنامه‌نگاران سیاسی عرب ابتدا با طرح پرسشی با این عنوان که «آیا اعراب حق ابراز شک و تردید در دموکراسی ایران را دارند؟» می‌نویسد: با دیدن برخی شبکه‌های ماهواره‌ای و خواندن برخی مطبوعات و پایگاه‌های اینترنتی عربی در پوشش انتخابات ایران با صدایی بلند خندیدم. تصور کنید آنها که از دموکراسی ایران انتقاد می‌کنند و در صحت آن ابراز تردید و شک کرده سعی می‌کنند با سرو صدا در نکوهش انتخابات ایران و تلاش برای کاستن از اهمیت و مخدوش کردن آن، به هدفی برسند مشخص نیست که چرا می‌‌اندیشند می‌توانند تابش خورشید را با گرد و خاک بپوشانند. نقش آنها مثل پزشکی است که برای مردم نسخه می‌پیچد، اما خود بیمار است. چگونه آنها انتخابات را در کشورهای خود تکفیر می‌کنند اما درباره دیگران در خارج فلسفه‌بافی می‌کنند؟ انتخابات ایران نشانی از کثرت‌گرایی و پختگی سیاسی جامعه ایران را بیان می‌کند. وی می‌‌افزاید: در برخی کشورهای عربی در قرن بیست و یکم، انتخابات نیم بند شهرداری‌ها برگزار می‌شود، بر طبل می‌کوبند و آن را به عنوان یک حادثه جهانی بزرگ می‌کنند. برخی دیگر از آنها برای یک انتخابات عشایری و قبیله‌ای متقلبانه و بی‌رمق، شبانه روز پایکوبی می‌کنند، اما اهمیت و حساسیت جلوه دموکراسی در مقابل چشم میلیون‌ها ناظر در اقصی نقاط جهان را به تمسخر می‌گیرند؟

آیا اعرابی که در سیاست مرده، در اقتصاد وابسته و تابع هستند و ملت‌های خود را ذلیل و خوار کرده‌اند و صاحب هیچ تصمیم‌گیری حقیقی و اراده سیاسی برای پیشرفت و توسعه نیستند، حق دارند از دموکراسی ایرانی برآمده از صندوق‌های رای با قریب 40 میلیون رای‌دهنده انتقاد کنند؟ این انتخابات درس مهمی را به مردم منطقه در مقوله دموکراسی خواهد آموخت.

 این تحلیلگر سیاسی عرب با اشاره به محور دیگری می‌گوید: آیا این رویکرد رسانه‌ای غوغاسالار با خط دهی برخی پایگاه‌های ناشناخته نیست که خود حتی تحمل یک انتخابات در عرصه شهرداری و نمایندگان مجلس را ندارند، چه رسد به انتخابات ریاست جمهوری؟ آیا در اندیشه قرون وسطایی آنان، هیچ جایگاه حقوقی برای قضاوت در مورد انتخابات ایران وجود دارد در حالی که خود در پایین‌ترین سطح سیاسی قرار دارند؟ آیا کسانی که خود همچنان از نظر مفهومی در چارچوب کشورهای قبل از عصر جدید به سر می‌برند، حق طعنه زدن و زیرسوال بردن صحت روند انتخابات در این یا آن کشور را دارند؟ آیا اشخاص غیرمنتخب حق دارند تا در مورد افراد منتخب قضاوت کنند؟ چرا برخی از این افراد گمان می‌کنند می‌توانند انتخابات ایران را بیهوده و پوچ جلوه دهند. واقعیت این است که وقتی نیروهای بیهوده منطقه‌ای و مداخله‌گر خارجی از مخدوش کردن انتخابات ایران عاجز و ناتوان ماندند، به سلاح زنگ زده و فاقد کاربرد شک، تردید و اتهام روی آوردند. ما باید از ملت ایران یاد بگیریم چگونه سرنوشت خود را به دست بگیریم؛ ملتی که دموکراسی، تاریخ و آینده را خودش می‌سازد در حالی که ما اعراب همچنان سربند، عقال و سوزن و سرم خود را از توکیو، ژنو و پکن وارد می‌کنیم.

محمدجواد حق‌جو