شنوایی ‌آلوده‌ به‌ اصوات‌

کاهش شنوایی ناشی از آلودگی صوتی حالتی شایع است. این حالت معمولا در نتیجه چندین سال تماس ممتد با اصوات بلند ( 90 دسی بل یا بلندتر) ایجاد می‌شود. آلودگی شغلی ممکن است بدنبال کار در محل‌های ساختمان‌سازی پر سر و صدا و یا اتومبیل‌های مخصوص حرکت روبی برف، یا گوش دادن به موزیک‌های بلند همانند استفاده از گوشی برای سمع موزیک ایجاد شود. افرادی که هم شغل پر سر و صدا و هم سرگرمی‌های پر صدا دارند بیشتر  در معرض خطرهستند.

کری عصبی‌

کاهش شنوایی ناشی از آلودگی صوتی، نوعی از کری عصب(کری حسی  عصبی) است که به علت آسیب حلزون گوش یا اعصاب حسی ایجاد می‌شود. ارتعاش شدید ناشی از امواج صوتی بلند، به سلولهای مویی پوشاننده حلزون گوش داخلی صدمه می‌زند. این آسیب از رسیدن محرک‌های الکتریکی، به عصب شنوایی جلوگیری می‌کند.
در حالت طبیعی، این عصب، محرک‌ها را به مغز منتقل می‌کند که در آنجا تحت عنوان اصوات تفسیر می‌شوند.

برنامه مراقبت شنیداری از کارگران

افرادی که در محیط‌های پر سر و صدا کار می‌کنند تحت پوشش دستورالعمل سازمان سلامت و امنیت شغلی قرار می‌گیرند. این سازمان کارفرمایان را ملزم می‌کند که برنامه مراقبت شنیداری را اجرا کنند.

 این برنامه عبارت است از انجام سالیانه حداقل یکبار تست شنوایی برای کارگرانی که در هر روزکاری 8 ساعت، در معرض اصوات با متوسط 85 دسی بل(بلندی صدا براساس واحدی به‌نام دسی بل اندازه‌گیری می‌شود) یا بیشترهستند. باید به این کارگران توصیه شود که از لوازم محافظ گوش مانند گوش‌بندها یا گوشی‌های مخصوص استفاده کنند. در صورتی که کارگران در معرض صدایی با متوسط بیش از 90 دسی بل در طول 8 ساعت کار هستند، این سازمان کارگران را ملزم به استفاده از محافظ گوش می‌سازد.

بسیار مهم است که تا حد امکان، در زمان تماس با اصوات بلند از محافظ گوش استفاده کنید. اگر در یک محیط پر صدا کار می‌کنید، کار فرمای شما باید به طور منظم سطح صوت را اندازه‌گیری کند یا وسایل حفاظت کننده را در اختیارتان قرار دهد. کاهش شنوایی ناشی از آلودگی صوتی معمولا غیرقابل برگشت است و اغلب به طرز موذیانه‌ای پیشرفت می‌کند.

تشخیص چگونه ممکن است؟

اگر فکر می‌کنید شنوایی شما کاهش یافته یا صدای زنگ، همهمه یا غرش را در گوش خود احساس می‌کنید، به یک متخصص گوش و حلق و بینی و یک کارشناس شنوایی سنجی مراجعه کنید. پزشک گوش‌های شما را معاینه کرده و شنوایی سنج تعدادی آزمایش را برای تعیین ماهیت کاهش شنوایی ما انجام می‌دهد. بعد از این آزمایش‌ها، پزشک متخصص اقدامات مناسب را توصیه می‌کند. فراموش نکنید که کری حسی  عصبی ممکن است در اثر وارد آمدن ضربه به سر یا تنها یکبار تماس با محرک‌های بلند صوتی مثل شلیک گلوله یا یک انفجار یا سایر عوامل مانند افزایش سن، بیماری‌ها، صدمات، عفونت‌ها، بعضی داروها و ارث ایجاد شود.

در بسیاری از موارد، موثرترین درمان کری حسی عصبی شدید ناشی از آلودگی صوتی، استفاده از سمعک است.

کاهش شنوایی وابسته به سن‌

پیر گوشی:اصولا نقص شنوایی در افراد بالای 65 سال رایج است. تقریبا یک سوم افراد این گروه سنی کاهش شنوایی قابل‌ توجهی دارند. شنوایی بعضی از آنها تنها اندکی کاهش می‌یابد و بعضی دیگر، بسیار سخت می‌شوند. کاهش شنوایی به علت افزایش سن را پیر گوشی نیز می‌نامند و معمولا کاهش شنوایی در میانسالی آغاز شده و سپس پیشرفت می‌کند. این کاهش شنوایی هر دو گوش را مبتلا می‌سازد. بویژه در مورد تشخیص صداهایی با فرکانس بالا. مردان بیشتر از زنان و شدیدتر از آنها به این اختلال دچار می‌شوند.

پیر گوشی از تغییرات بخش حلزون یا اعصاب متصل به آن ناشی می‌شود. بخش حلزونی که یک حفره شبیه حلزون در گوش داخلی است حاوی هزاران موی ظریف است که ارتعاشات صوتی را به پیام‌های الکتریکی تبدیل می‌کند. زمانی که بعضی از این موها یا خود عصب شنوایی آسیب ببینند، پیام‌ها به طور موثر منتقل نمی‌شوند و در نتیجه کاهش شنوایی رخ می‌دهد این آسیب دائمی است و با درمان طبی یا جراحی قابل بازگشت نیست. کاهش شنوایی وابسته به سن همانند شنوایی ناشی از آلودگی صوتی، نوعی کری عصب( کری حسی ‌ عصبی) است.

شما مبتلا به پیر گوشی هستید

اگر احساس می‌کنید شنوایی شما کاهش یافته یا یکی از اعضای خانواده متوجه این تغییر در شما شده‌اند، به پزشکتان مراجعه کنید. اغلب اوقات، افراد مبتلا به کاهش شنوایی وجود این مشکل را انکار می‌کنند. گاهی اوقات مبتلایان به پیر گوشی، متوجه می‌شوند که شنیدن اصوات با صدای بالا مثل صدای زنان و بچه‌ها سخت‌تر از شنیدن اصوات کم فرکانس تر مردان است. همچنین شاید احساس کنید فهم سخنانی که در میان جمع گفته می‌شود مشکل‌تر از زمانی است که تنها یک فرد صحبت می‌کند. کاهش شدید شنوایی تهدید کننده سلامتی نیست اما در انجام کارهای روزمره تداخل ایجاد کرده و می‌تواند باعث گوشه‌گیری و انزوای اجتماعی شود.

سمعک، تنها راه درمان

پیر گوشی از راه جراحی یا بوسیله دارو قابل درمان نیست. سمعک تنها راه درمان است. شما همچنین می‌توانید چند شیوه مفید را یاد بگیرید. این شیوه‌ها شامل لب‌خوانی، گفتگوی رو در رو، کاستن از صدای زمینه‌ای مثل خاموش کردن تلویزیون یا ماشین ظرفشویی و بستن پنجره‌ها برای پرهیز از صدای خیابان و استفاده حداکثر از راهنماهای غیرشنیداری مثل اشاره‌ها و حالت‌های صورت فرد گوینده هستند. این شیوه‌ها به فهم گفتار اطرافیان کمک می‌کند.

دوری از محیط‌های پر سر و صدا

یکی دیگر از راه‌های پیشگیری از پیشرفت‌ کری عصبی کاهش تکانه‌های تحریک‌کننده سیستم شنوایی است که یا با اصلاح محیط قابل اجراست یا با ایجاد یک سو در مقابل تحریکات صوتی از این رو توصیه می‌شود افرادی که در محیط‌های شلوغ و پرسروصدا کار می‌کنند یا از این محیط‌ها دور شوند یا با ایجاد سدهایی جلوی گوش خود را بگیرند تا این تحریکات مداوم و مخرب وضعیت آنها را بیش از پیش بدتر نکند.

از صداهای بلند برحذر باشید

اصوات همیشه در اطراف ما وجود دارند. هرگاه صدایی آزاردهنده شود یا با فعالیت‌های روزانه تداخل کند معمولا به آن، سر و صدا می‌گوئیم. تماس طولانی مدت با اصوات بلند می‌تواند باعث کاهش شنوایی دائمی و غیر قابل برگشت شود. تنها یک‌بار تماس با محرک صوتی بلند مثل شلیک  گلوله نیز ممکن است به صدمه غیر قابل برگشت شنوایی منجر شود. شنیدن اصواتی مثل همهمه، صدای زنگ یا غرش در گوش‌ها (وزوز) بعد از تماس با یک صدای بلند، نشانه اولیه آسیب شنوایی است. این نکته بسیار اهمیت دارد که حین تماس با اصوات بلند از شنوایی خود محافظت کنید.

مهدی شیرازی‌