فریبکاری های انتخاباتی

رقابت محدود برای صندلی های مجلس ، به پایین ترین سطح خود در تاریخ رسید. تا آنجا هم که اطلاعات در دسترس است ، بوش نیز کمترین میزان تایید مجدد در میان رئیس جمهورهای دوباره انتخاب شده را کسب کرد.

طبق معمول سال های اخیر، رقابت های انتخاباتی 2004تحت کنترل صنعت تبلیغات بود که در جریان کار عادی خود خمیر دندان ، لوازم آرایشی ، اتومبیل و دیگر اثاثیه را به فروش می رساند. فریبکاری هم اصل راهبر این صنعت به حساب می آید.

تضعیف بازارهای آزادی که ما یاد گرفته ایم آنها را تحسین کنیم ، وظیفه اصلی تبلیغات است ؛ هستی های موسوم که در آن مصرف کنندگان آگاه ، انتخاب های عقلانی انجام می دهند.

در این شیوه شرکت ها براحتی اطلاعاتی درباره تولیدات خود ارائه می دهند؛ ارزان ، راحت ، ساده ، ولی بر هیچ کس پوشیده نیست که آنان اصلا هم اطلاعات واقعی راجع به تولیدات خود ارائه نمی دهند. در عوض ، شرکت ها هر سال میلیاردها دلار را برای القای تصویر مورد نظر خود در راستای فریب دادن مصرف کنندگان صرف می کنند. بدون هیچ گونه مناقشه ای ، هدف تبلیغات همین است و نه ارائه اطلاعات.

صنایع خودروسازی ، براحتی خصوصیات مدل های سال آینده را علنی نمی کنند. در عوض ، تلاش های زیادی را برای فریبکاری ، برجسته سازی نمادهای جاذبه جنسی ، اتومبیل های در حال صعود از صخره های پرشیب به سوی چشم اندازی آسمانی و... اختصاص می دهند. علاوه بر این ، همان طور که وبلن خیلی وقت پیش نشان داد یکی از وظایف اصلی تبلیغات شرکت ها، سرهم کردن مصرف کننده است ، یعنی وسیله ای که کمک می کند تمامی نشانه های دیرین تمامیت خواهی دولت محور به وجود آید؛ ذره ای شدن فرد، بی تفاوتی سیاسی ، عقلانیت گریزی ، بی محتوا و عادی کردن فرآیند سیاسی ظاهرا دمکراتیک ، افزایش سرخوردگی عمومی و...

این برداشت اساسی به قدمت آدام اسمیت است که هشدار داد منافع بازرگانان و کارخانه داران ، در گرو فریفتن و حتی سرکوب مردم قرار دارد و آنان این کار را در بسیاری مواقع انجام داده اند. امروزه صنایع بزرگی که بدین منظور ایجاد شده اند، این خدمت را به تجار و کارخانه داران انجام می دهند. انتخاب آگاهانه مصرف کننده به اندازه ابتکارات مشهود کارآفرینی و تجارت آزاد واقعیت دارد. از به دست آوردن سودهای آنی که بگذریم ، بازارهای موهوم نظریات و آموزه های اقتصادی هیچ گاه خوشایند یا قابل تحمل برای آنان که بر جامعه مسلطند، نبوده است.

گاهی اوقات ، تعهد به فریبکاری ، اشکال بسیار آشکاری به خود می گیرد؛ یکی از تجلیات آن ، مذاکرات ایالات متحده با استرالیا درباره موافقت نامه تجارت آزاد از سال 2003به بعد بوده است . این مذاکرات به خاطر این نگرانی واشنگتن برگزار شد که استرالیا تشریفات خاصی را اعمال نموده و از بازاریابی مصرف کننده محور برای تولیدات دارویی ایالات متحده جلوگیری می کند. در حالی که کارخانه داران امریکایی روالی را ترجیح می دهند که در آن برای عرضه تولیدات و تنظیم قیمت ها مطابق با تمایل بازار، آزاد باشند. مذاکره کنندگان دولت ایالات متحده به این مساله اعتراض می کردند که استرالیا مداخلات غیرقابل قبولی را در بازار انجام می دهد. ایالات متحده ادعا نمود در صورتی که شرکت های داروسازی در مورد ادعاهای خود، ملزم به ارائه مدرک شوند، در این صورت از حقوق مشروع شان محروم می گردند. یعنی این ادعاهای شرکت های داروسازی مبنی بر این که آخرین محصول آنان از مشابه های ارزان بهتر است ، یا اجرای تبلیغات تلویزیونی که در آن قهرمانان ورزشی یا هنرپیشه های زن سینما به مخاطب می گویند که از پزشک خود بپرسید آیا این دارو مناسب شماست (این مناسب من است ) و گاه حتی بدون گفتن این که داروی مذکور برای چه چیزی تجویز می شود. بنابراین ، حق گروه های ظاهرا دائمی و فوق العاده قدرتمند برای فریفتن مردم که به واسطه عملگرایی افراطی نظام قضایی ایجادشده ، باید تضمین شود.

نظام مراقبت های بهداشتی استرالیا، شاید کارآمدترین نظام در جهان باشد. بویژه بهای دارو در آن کشور، بسیار ارزان تر از ایالات متحده است . داروهای مشابه که در شرکت های مشابهی تولید می شوند، سودهای زیادی را به بار می آورند. در عوض در ایالات متحده این سودها عموما بنابه این دلیل ناموجه که آنان برای پژوهش و توسعه (R&D) مورد نیازند، توجیه می شوند.

اثر: نوام چامسکی
مترجم : یعقوب نعمتی ورو جنی