زیر سایه مامان یا بابا؛

اگر پدر پس از انتقال حق حضانت از مادر به وی یا قبل از آن ، از دنیا برود، مادر به حصانت طفل ، سزاوارتر از وصی پدر است ، هر چند ازدواج کرده باشد و باید طفل را تحویل او دهند ، چه پسر باشد و چه دختر و همچنین مادر سزاوارتر است از بقیه بستگان حتی پدر و مادرش تا چه رسد به دیگران . همچنان که اگر مادر دوران حضانتش از دنیا برود ، پدر در حضانت طفل ، سزاوارتر از دیگران است و اگر در همین دوران هم پدر بمیرد و هم مادر ، حق حضانت طفل به پدر پدر منتقل می شود و اگر پدر پدر هم نباشد و وصی از ناحیه پدر طفل و از ناحیه پدر پدرش معین نشده باشد، اقارب و خویشاوندان طفل البته با رعایت الاقرب فالاقرب حق دارند طفل را حضانت کنند ، پس آن کس که نزدیک تر از دیگران با آن طفل است ، حق حضانتش مانع حضانت آن دیگری است. حق حضانت تا زمانی مطرح است که طفل به حد بلوع نرسیده باشد اما پس از بالغ شدن و رشد یافتن ، هیچ کس حتی پدر و مادر حق حضانت بر او ندارد بلکه او برای خود انسانی است که اختیار خود را دارد چه پسر باشد و چه دختر.

بازنگری و اصلاح قوانین حضانت

یک وکیل دادگستری در خصوص بازنگری و اصلاح قانون حضانت در مجلس شورای اسلامی می گوید ، تلاش برای بازنگری و اصلاح قانون حضانت به وسیله نمایندگان زن مجلس شورای اسلامی و کارشناسان فقهی در حال بررسی و تحقیق است تا جایگاه مادر را به عنوان ایفاکننده نقش ولایت در نگهداری و سرپرستی کودک تحکیم بخشد. سیداحمد احمدی در ادامه می گوید: در قوانین اولیه که به تصویب رسید ، نقش پدر و جد پدری در امر ولایت برجسته بود اما قانون اصلاحی به سمت حمایت بیشتر از مصلحت کودک پیش می رود و به قاضی دادگاه اختیارات وسیعی برای تشخیص سرپرست می دهد و اگر سیستم قضایی ما به سمت تخصصی شدن دعاوی حرکت کند و در دعاوی خانوادگی از حضانت و مشاوران زن در شعب خاص استفاده شود تا مسائل هم از بعد واقعگرایی و هم از بعد تخصصی پیگیری شود ، می توانیم نقش مادر را در امر حضانت کودک به صورت نسبی بپذیریم.

اعظم بهرامی